«Δεν ξεχνούμε, δεν συγχωρούμε»

Ενα από τα μεγάλα… ελαττώματα πολλών πολιτών-ψηφοφόρων είναι η μνήμη

people g4be087f26 1280

Ενα από τα μεγάλα όπλα της πολιτικής είναι η λήθη. Τα κόμματα εξουσίας θέλουν οι πολίτες να ξεχνούν και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το πετύχουν. Οταν αλλάζουν γραμμή επικαλούνται τη συγκυρία, τα νέα δεδομένα, τη σκληρή αντίσταση των αντιπάλων, το τυχαίο, εξωτερικούς παράγοντες (οι θεωρίες συνωμοσίας είναι πολύ δημοφιλείς) και πάει λέγοντας. Ισχυρίζονται ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές και αυτά που είχαν υποσχεθεί δεν γίνεται να υλοποιηθούν γιατί θα προκαλέσουν ζημιές τις οποίες δεν είχαν υπολογίσει όταν ανέλυαν την κατάσταση και χάραζαν τη στρατηγική τους. Σπανίως λένε «συγγνώμη, κάναμε λάθος». Υπάρχει μια εξαίρεση στον κανόνα, εκείνο το mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τις περισσότερες φορές σκαρφίζονται διάφορες δικαιολογίες για να μην υποστούν τη χλεύη. Την αναδίπλωσή τους (ενίοτε βροντώδης και θεαματική) δεν την αποκαλούν με το όνομά της, δηλαδή οπορτουνισμό, αλλά τη χαρακτηρίζουν ρεαλισμό ή αναγκαστική προσγείωση στην πραγματικότητα. Υποστηρίζουν πως αν μπορούσαν θα συμπεριφέρονταν αλλιώς, αλλά οι περιστάσεις δεν τους το επέτρεψαν.

Ενα από τα μεγάλα… ελαττώματα πολλών πολιτών-ψηφοφόρων είναι η μνήμη. Αυτοί δεν εννοούν να καταπιούν αμάσητα όσα τους σερβίρουν τα κόμματα εξουσίας, ζητούν εξηγήσεις για τις ασυνέπειες, απαιτούν συγκεκριμένες απαντήσεις για τις ιδεολογικές και πολιτικές στροφές, θυμώνουν γιατί πίστεψαν και εξαπατήθηκαν. Δεν τιμωρούν πάντα, ενίοτε συγχωρούν και ψηφίζουν με τη λογική του μικρότερου κακού. Ωστόσο δεν ξεχνάνε. Ο ενθουσιασμός τους υποχωρεί, η διαθεσιμότητά τους κάμπτεται και η έσχατη συνέπεια είναι η ιδιώτευση. Αυτό δεν χαλάει τις ηγεσίες. Δεν θέλουν να έχουν απέναντί τους πολίτες με μνήμη. Δεν θέλουν να λογοδοτούν. Δεν τους ανησυχούν τα υψηλά ποσοστά αποχής.

Το μακρινό και το πρόσφατο παρελθόν είναι γεμάτο με προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν. Ούτε το ΠΑΣΟΚ έφερε τον σοσιαλισμό, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έσκισε τα μνημόνια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το προσπέρασε χωρίς αυτοκριτική. Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για αυταπάτες. Η Ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη κατέρρευσε με τη βοήθεια της Δεξιάς και ο εκσυγχρονισμός του ηττήθηκε κατά κράτος από τη διαφθορά.

Ο Κώστας Καραμανλής δεν επανίδρυσε το κράτος και δεν εξουδετέρωσε τους νταβατζήδες. Θυμάμαι τον Κυριάκο Μητσοτάκη με το που εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας να λέει ότι θα πολεμήσει με φανατισμό τις πελατειακές πρακτικές που κόστισαν πολύ στη χώρα. Τον θυμάμαι να δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει τον παρασιτισμό στην οικονομία και ότι θα πατάξει τη διαφθορά. Τον θυμάμαι να μιλάει για την απολιγνιτοποίηση. Τον θυμάμαι να καταγγέλλει την πολιτική επιδομάτων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον θυμάμαι να εξαγγέλλει την κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου. Τον θυμάμαι να χαϊδεύει τη μεσαία τάξη και να της τάζει λαγούς με πετραχήλια. Τον θυμάμαι να υποδύεται τον κεντρώο και φιλελεύθερο πολιτικό και να διακηρύσσει ότι η δική του Νέα Δημοκρατία δεν έχει σχέση με τη Νέα Δημοκρατία των προκατόχων του. Τον θυμάμαι να λέει ότι πρέπει να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει ελεύθερα. Τον θυμάμαι να επιτίθεται στη Συμφωνία των Πρεσπών χαρακτηρίζοντάς την επαίσχυντη, να δεσμεύεται ότι θα την τροποποιήσει και να απειλεί με βέτο τη Βόρεια Μακεδονία για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και τι έκανε; Τριπλασίασε τους μετακλητούς. Διόρισε «γαλάζια» παιδιά σε κάθε γωνιά του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Τοποθέτησε σε νευραλγικά πόστα του κράτους ανθρώπους, βασικό προσόν των οποίων ήταν η εγγραφή τους στο μητρώο στελεχών του κόμματός του, δίνοντάς τους μάλιστα προκλητικούς μισθούς. Προχώρησε σε απευθείας αναθέσεις ύψους οχτώ δισεκατομμυρίων ευρώ. Διασύρει χωρίς να ντρέπεται την αλήθεια αναφέροντας ότι στα μνημόνια μας έβαλε η Αριστερά και ότι το μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ είναι δημιούργημα της κυβέρνησής του. Φορτώνει τα δικά του λάθη στους προηγούμενους. Μάχεται στα λόγια τον λαϊκισμό και αντιγράφει τις πιο χυδαίες εκδοχές του.

Επιστρέφει στον λιγνίτη. Μοιράζει επιδόματα για να ξεγελάσει τον κόσμο. Ανακαλύπτει με καθυστέρηση πέντε ετών ότι οι πρόνοιες της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι προς όφελος των εθνικών συμφερόντων μας. Στήνει Ειδικά Δικαστήρια για να στοχοποιήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του. Προσπαθεί με όλα τα μέσα να σκεπάσει το σκάνδαλο των υποκλοπών και τις δικές του πελώριες ευθύνες. Χτίζει παρακράτος. Υπονομεύει τις ανεξάρτητες αρχές που δεν του κάνουν τα χατίρια. Η διαφθορά έχει ξεφύγει. Οι μαφίες με άκρες στην εξουσία κινούνται ανενόχλητες. Κατασκευάζει εσωτερικούς εχθρούς, όπως έκανε πάντα η παράταξή του, για να μην απολογηθεί για την παραβίαση των νόμων και του Συντάγματος. Ο οπορτουνισμός του χτυπάει κόκκινο κι αυτός προσπαθεί να μας πείσει ότι η κυβέρνησή του είναι η καλύτερη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Τι φοβάται; Μήπως αυτοί που τον εμπιστεύτηκαν του απαντήσουν ότι «δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε».

Ανάγωγα

Σύμφωνα με την «Καθημερινή», ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας, με την ομιλία του στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο έστειλε μήνυμα στα κόμματα να συνεννοηθούν, για να διαφυλαχθεί η πρόοδος της τελευταίας δεκαετίας. Μέσα στη δεκαετία υπάρχει και η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Αυτές οι απόψεις χαλάνε το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι από τον Γενάρη του 2015 μέχρι τον Ιούλιο του 2019 τη χώρα κυβερνούσαν κάτι άπλυτοι ακροαριστεροί λαϊκιστές που κατέστρεψαν την οικονομία.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr

Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Κολομβίας και Αργεντινής: Ο Μιλέι… ξαναχτύπησε

AP23310835745895

Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Κολομβίας και Αργεντινής: Ο Μιλέι… ξαναχτύπησε

Ο Αργεντίνος πρόεδρος χαρακτήρισε σε συνέντευξή του τον κολομβιανό ομόλογό του Γουστάβο Πέτρο «δολοφόνο» και…