Πατριώτες. Έλληνες. Αυτοί που σώζουν τον τόπο, δηλαδή. Ξέρετε, που δεν θέλουν να τον αφήσουν έρμαιο στους Μαδουραίους που δεν ξέρουν ούτε πώς τρώγεται το καλαμάρι με το μάνγκο. Οι πατριώτες, λοιπόν. Έχουν πλούσια ιστορία οι πατριώτες. Η πιο πρόσφατη είναι το ξεπούλημα της Κύπρου. Τώρα έχουμε και το Αιγαίο.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραφε τη Συμφωνία των Πρεσπών, έλυνε ένα πρόβλημα δεκαετιών στα Βαλκάνια, αναίμακτα και, κυρίως, χωρίς κανένα κόστος για τη δική μας χώρα. Ξεσηκώθηκαν οι πατριώτες, όμως. Κέρδισαν και τις εκλογές. Τώρα που ο Άδωνης τα έκανε siktir με το Turkaegean, τώρα έχουμε διπλωματικό επεισόδιο. Ούτε ξεπούλημα, ούτε παραχώρηση, ούτε καν στιγμιαίο λάθος.
Εν τω μεταξύ οι γειτόνοι θέλουν να φτάσουν μέχρι την Κρήτη. Εντάξει, θα μου πείτε σε κάθε προεκλογική περίοδο θέλουν να φτάσουν και κάπου προς τα εμάς. Ή και σε μη προεκλογική, τώρα που τα λέμε. Με την Ίμβρο και την Τένεδο, ας πούμε, δεν είχαν εκλογές. Και τότε και τώρα αμφισβητούν τη συνθήκη της Λωζάνης (πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και να φτάσουν μέχρι τα σύνορα της Κοζάνης, αν συνεχιστεί η εκπληκτική εξωτερική μας πολιτική). Κι αν όχι Κοζάνη, μια Κάρπαθο, ένα Καστελόριζο γιατί να μην τα πάρουν; Τσακ κάνουν και έφτασαν. Αφού υπάρχει και τουρκικό Αιγαίο.
Εν τω μεταξύ αυτό που δεν καταλαβαίνω, δηλαδή καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορώ να γράψω, είναι γιατί κρατάνε τον Άδωνη στη θέση του μετά από τέτοιο φιάσκο. Γιατί. Ο άνθρωπος κατάφερε να φέρει τούμπα ολόκληρη εξωτερική πολιτική χωρίς να είναι καν υπουργός Εξωτερικών! Διεταξε και ΕΔΕ μετά, έτσι για το ξεκάρφωμα, σου λέει χαμένη δεν θα πάει, τας χείρας μου τα νίπτω.
Αλλά μιλούσαμε για τους πατριώτες. Τι είναι οι πατριώτες, που φτάσαμε να μην τολμάμε να πούμε την λέξη. Πατριώτες ήταν οι αντάρτες στα βουνά. Πατριώτες ήταν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Αλλά ως πατριώτες συστήνονται οι χουντικοί, οι φασίστες, οι νεοθατσερικοί. Κι έτσι, έκλεψαν από την αριστερά αυτό που την χαρακτηρίζει περισσότερο: Τη μάχη για τον λαό. Γιατί ο λαός μιας πατρίδας, είναι οι άνθρωποι που τον κατοικούν πρόσφυγες και μετανάστες μαζί. Αυτή είναι η πατρίδα.
Μια ζωή εκείνοι την ξεπουλούσαν κι η Αριστερά μάτωνε να τη σώσει. Κυριολεκτικά. Πώς επιτρέψαμε να μας κλέψουν τέτοιο ταυτοτικό μας στοιχείο, ακόμη δεν έχω χωνέψει. Αλλά τι να γίνει, τα σπασμένα εμείς θα τα ξαναμαζέψουμε. Για τον λαό. Που είναι η πραγματική πατρίδα.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
