Νοέμβρης 2011: Εργοστάσιο Χαλυβουργίας Ελλάδος.
Ο ήχος των μηχανών πλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δύο προτάσεις τίθενται: Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών; Επιλέγουν: Τίποτα από τα δυο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία.
Κανείς δε περίμενε να κρατήσει τόσο.
Κανείς δεν περίμενε τόση αλληλεγγύη από τον κόσμο.
Κανείς δε περίμενε ότι θα έβγαινε πιο δυνατός από αυτή τη μάχη.
Σχεδόν όλοι όμως αισθάνθηκαν απολυμένοι.
Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν πάλευαν μόνο για τον εαυτό τους, για τα αιτήματα τους στο εργοστάσιο, αλλά για όλη την εργατική τάξη.
Και η πύλη της ελληνικής χαλυβουργίας για τους επόμενους εννιά μήνες που θα κράταγε η απεργία τους θα γινόταν φάρος. Η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν αυτή που τους έδινε δύναμη μέχρι το τέλος.
Μετά από δυο χρόνια προσπάθειας ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» από την κολεκτίβα «Λοκομοτίβα», σε σκηνοθεσία της Θεοδοσίας Γραμματικού. Στο ντοκιμαντέρ φωτίζονται, πτυχές που έκαναν αυτόν τον αγώνα τόσο ξεχωριστό. Ο τίτλος του «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατινική έκφραση και σημαίνει δεν θα πεθάνω ολόκληρος, (κάτι θα μείνει από εμένα). Αυτό θέλει να αναδείξει το ντοκιμαντέρ. Βασιζόμενο στον χρόνο ακολουθεί την εξέλιξη της απεργίας.
Πηγή: techni-en-kinisei.blogspot.gr
