Φρίκη, θλίψη, οργή. Οι αδελφοί Κουασί επιτέθηκαν στην ελευθερία της έκφρασης, σκορπίζoντας άνανδρα τον θάνατο, στο Παρίσι, στα γραφεία μιας εμβληματικής εβδομαδιαίας σατιρικής εφημερίδας. Αυτοί που τους έστειλαν, νομίζουν ότι με σφαίρες από καλάσνικοφ θα σταματήσουν τα καυστικά σκίτσα και κείμενα, για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους. Τόσο, επικίνδυνα, ηλίθιοι!
Τώρα είμαστε όλοι, Charlie Hebdo. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε, ως Ευρωπαίοι πολίτες, το πιο πολύτιμο και υποτιμημένο, τον τελευταίο καιρό, αγαθό: τη δημοκρατία μας, απέναντι στο μίσος και την τρέλα των θρησκευτικών και πολιτικών εξτρεμιστών. Το καλύτερο όπλο είναι τα λόγια μας: μόνο η σιωπή μας εξουσιοδοτεί τους παράφρονες να πιστεύουν ότι μπορούν να κατευθύνουν τις ζωές μας.
Οι φανατικοί δολοφονούν ανθρώπους που προωθούν «ενοχλητικές» ιδέες γιατί οι λέξεις και η σάτιρα είναι αποτελεσματικά μέσα. Λανθασμένα, εκτιμούν ότι με τη βάρβαρη επίθεση «σκότωσαν» το Charlie Hebdo. Αντιθέτως, το έκαναν αθάνατο!
Οι φονιάδες αφαίρεσαν τη ζωή 12 ανθρώπων, όμως άλλοι σκιτσογράφοι και δημοσιογράφοι θα αναλάβουν το βαρύ καθήκον να συνεχίσουν το έργο τους. Με αυτή την αχαρακτήριστη πράξη , οι σκοταδιστές έχασαν, αμετάκλητα, τον πόλεμο των ιδεών. Ολόκληρος ο πλανήτης ανατρίχιασε αλλά και θυμήθηκε, εκ νέου, τα ιδανικά της γαλλικής επανάστασης: ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη.
Στην Ελλάδα, οι ψηφοθήρες δεν έχασαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν ένα τρομακτικό συμβάν για μικροκομματικούς λόγους. Βάζουν, για τα ακροδεξιά ψηφαλάκια, εσκεμμένα, στο ίδιο τσουβάλι μουσουλμάνους και μετανάστες με τους ειδεχθείς ισλαμοφασίστες δολοφόνους, που ντροπιάζουν την ανθρωπότητα. Άλλοι, αφήνουν να εννοηθεί ότι και τα θύματα ευθύνονται για το μακελειό, εξαιτίας των εξωφύλλων με καρικατούρες του Μωάμεθ. Ξεχνάνε ότι η σάτιρα «πονάει», αλλά δεν προκαλεί σωματικές βλάβες. Η σάτιρα «πληγώνει», αλλά δεν σκοτώνει.
Je suis Charlie Hebdo! Ψυχοπαθείς και μισαλλόδοξοι δολοφόνοι, που αφαιρούν ζωές στο όνομα θρησκειών ή πολιτικών ιδεολογιών, προσπαθούν για άλλη μια φορά, να επιβάλουν την τρομοκρατία του φόβου.
Η αιματηρή επίθεση αυτή δεν αφορά μόνο τους Γάλλους αλλά όλους τους Ευρωπαίους. Δημοκρατία, χωρίς ελευθερία της έκφρασης, δεν υφίσταται. Το Charlie Hebdo ήταν το ξεχασμένο «παιδί» του Μάη του 68, σύμβολο -ακόμα και για όσους δεν συμφωνούσαν ποτέ μαζί του- ανεξιθρησκείας, καυστικής κριτικής και μοναδικού χιούμορ, χάρη στους ταλαντoύχους σκιτσογράφους και δημοσιογράφους του.
Πηγή: infocannibal.wordpress.com
