Δεν γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον

Στην πολιτική δεν φτάνει μόνο να διαθέτεις τα εργαλεία εκείνα που θα σε βοηθήσουν να αναλύσεις σε βάθος την πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, δεν επαρκεί να διαθέτεις τις πλέον ολοκληρωμένες λύσεις για κάθε πρόβλημα, δεν είναι αρκετό οι προτεινόμενες λύσεις να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και κυρίως των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων, δεν φτάνει η πολιτική σου να διαθέτει αυτά τα στοιχεία και να είναι ρεαλιστική.

Ακόμα και αν -συλλήβδην- διαθέτεις αυτά τα στοιχεία στην φαρέτρα σου δεν σημαίνει a priori ότι κυβερνάς, αφού -ανεξάρτητα του γεγονότος ότι αποτελούν αναγκαία συνθήκη- δεν είναι συνάμα και ικανή συνθήκη κυβερνησιμότητας .

Παράλληλα με όλα τα παραπάνω απαιτούνται δύο βασικά δομικά στοιχεία για την διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας:

• Η δυνατότητα ορισμού της ατζέντας. Να μπορέσεις δηλαδή να κάνεις κοινωνούς τους πολίτες των θέσεων σου, του προγράμματος σου και των πολιτικών διλημμάτων που θέτεις.

• Η δυνατότητα σου να κάνεις ξεκάθαρο και ορατό τον οδικό χάρτη που θα σε οδηγήσει -από την θέση του οδηγού- στην εφαρμογή όσων υπόσχεσαι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στα δύο απέτυχε παταγωδώς, χωρίς μάλιστα να πάρει χαμπάρι το παραμικρό. Μαύρα μεσάνυχτα.

Ύστερα ήρθαν οι (εσωκομματικές) μέλισσες -μετά την μεγάλη φωτιά- χωρίς το μέλι με μόνο το κεντρί, στους γνωστούς άγονους και άνυδρους τόπους, καταθέτοντας την εκ των υστέρων γνώμη τους, χωρίς την εκ των προτέρων γνώση τους, ενώ οι συνθήκες επιβάλλουν την αναγνώριση της «άγνοιας» και του λάθους με την κατάθεση μιας ειλικρινούς συγγνώμης απ’ όλους, σε επίρρωση του Βρετανού σκιτσογράφου Ashleigh Brilliant:

“Σας παρακαλώ μη με ρωτάτε ποιο είναι το σκορ. Δεν είμαι καν βέβαιος ποιο είναι το παιχνίδι”.

Ακούστηκαν πολλά άτοπα και σίγουρα άκαιρα (κατά την γνώμη του γράφοντος) αναφορικά με την «Αριστερή συνείδηση» με την «Αριστερή φυσιογνωμία», με την «αμφίπλευρη διεύρυνση», με «το χωρίς κριτήρια μεγάλωμα του κόμματος», με «την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ισχυρός πόλος εξουσίας», με «την εμμονή της -ντε και καλά- κυβερνησιμότητας», ακόμα και «της ανάγκης για την -εδώ και τώρα- αλλαγή ηγεσίας, ως ένα αναγκαίο σοκ».

Πριν τεθούν τα ερωτήματα και οι ενστάσεις, πριν κατατεθούν ανεύθυνες και ανιστόρητες «λύσεις», υπάρχει ένα κολοσσιαίο ερώτημα που οφείλει να απαντηθεί απ’ τον καθένα και την καθεμιά:

“Γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον;”

Αν η απάντηση είναι «όχι» τότε:

Οφείλουν όλοι να σταματήσουν κάθε κουβέντα αντιπαράθεσης και αμετροέπειας.

Οφείλουν όλοι να δώσουν την μάχη συντεταγμένα, με ευθύνη, με συγκρότηση και σοβαρότητα, διορθώνοντας την στρατηγική εν κινήσει

Οφείλουν όλοι να ξεσηκώσουν τους ένα εκατομμύριο αναποφάσιστους -που ψήφισαν κυριολεκτικά πάνω στην κάλπη την προηγούμενη Κυριακή- σε «πανδημοκρατική πανστρατιά».

Οφείλουν όλοι να επιβεβαιώσουν στην κοινωνία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι το μοναδικό Αριστερό κόμμα εξουσίας -και όχι κόμμα διαμαρτυρίας- που μπορεί να μπει ανάχωμα στην επίθεση που εκτυλίσσεται βάναυσα κατά της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Μετά την αποτίμηση της δεύτερης κάλπης (γιατί ταμείο γίνεται στο τέλος της ημέρας) θ’ ανοίξει η συζήτηση που αφορά το εκλογικό ποσοστό με το οποίο σώζεται «η Αριστερή συνείδηση» και αν «η κυβερνώσα Αριστερά χάνει την ψυχή της».

Εγώ πάντως “δεν γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον”.

“Αν κάτι μπει στο μάτι σου, προσπαθείς να το βγάλεις αμέσως. Όμως αν το μυαλό σου είναι μπερδεμένο, μπορεί να περάσει ένας χρόνος προτού κάνεις κάτι”, Οράτιος -Λατίνος ποιητής

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr