"Δεν είναι σπουδαίος αλλά είναι υπάκουος"

Ένα άρθρο του “βρώμικου” 2007, μια “Ανάλυση” του Νίκου Νικολάου στην Καθημερινή που, σχεδόν 5 χρόνια μετά, είναι τραγικά επίκαιρη.

Τα εξωθεσμικά κέντρα

Του Νίκου Νικολάου

Αρκετοί αναγνώστες με πήραν χθες τηλέφωνο για το σημείωμα που έγραψα για την τύχη του Γιώργου Παπανδρέου. Τα σχόλια ήταν θετικά και αρνητικά. Περιορίζομαι στα δεύτερα που είναι και τα πιο σημαντικά. Η κριτική ήταν ότι παραγνωρίζω τις τεράστιες ευθύνες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την εκλογική ήττα της Κυριακής και ότι είναι αφελές να πιστεύω ότι ύστερα από όσα συνέβησαν, μπορεί να μείνει αρχηγός ο Γιώργος και συνεπώς ας μη ματαιοπονώ γιατί μπορεί και να παρεξηγηθώ!

Το τελευταίο βέβαια δεν με φοβίζει διότι scripta manent, και τον τελευταίο μήνα έγραψα δεκάδες σημειώματα χαρακτηρίζοντας λαθεμένη και λαϊκίστικη την αντιπολίτευση του Γιώργου και τον εκάκισα σκληρά για τη διχαστική γλώσσα της οξύτητος που χρησιμοποιούσε και η οποία δεν έπειθε γιατί εκτός των άλλων δεν του ταίριαζε. Ο άνθρωπος είναι γνωστός σαν πολιτισμένος και ευγενής.

Ομως, το θέμα που έχει ανακύψει με τις εσωκομματικές αντιδράσεις και την αμφισβήτηση της ηγεσίας του Γιώργου και το οποίο μας αφορά όλους, είτε τον ψηφίσαμε, είτε όχι στις εκλογές, είναι όχι η τύχη του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αλλά η απάντηση στο ερώτημα που από το 1963 είχε θέσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής λέγοντας: «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Και αυτό το ερώτημα εκδηλώνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση με την εξής μορφή: Ποίος ορίζει τις ηγεσίες των κομμάτων; Τα στελέχη και οι οπαδοί τους ενεργώντας με βάση τις καταστατικές διαδικασίες ή ορισμένα εκδοτικά συγκροτήματα πίσω από τα οποία είναι εμφανής η παρουσία οικονομικών συμφερόντων.

Δυστυχώς, αυτό το δεύτερο αποκρουστικό και βρωμερό σενάριο που στοίχειωσε το πολιτικό παρασκήνιο των τελευταίων δεκαετιών το βλέπουμε να παίζεται προκλητικά αυτές τις ημέρες με την ιταμή προσταγή στον Γιώργο: «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε» ή με την επιστράτευση δημοσκόπων που εν θερμώ μετράνε 80% των ψηφοφόρων υπέρ του κ. Βενιζέλου, για να δημιουργήσουν ρεύμα και να παγιδεύσουν τα αφατρίαστα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Εγραψα χθες ότι η απόπειρα εκδοτών και μεγάλων συμφερόντων να ελέγξουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πάει πίσω πολλές δεκαετίες και είχε πάντοτε ένα και μόνο στόχο, όχι την ανάδειξη μιας άξιας ηγεσίας αλλά μιας ηγεσίας υποτακτικής. Σε όλους τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους που σχολίαζαν, την εδώ και τρία χρόνια υπονόμευση του Γιώργου από μεγαλοεκδότες ήταν γνωστή η κυνική του δήλωση ενός εξ αυτών για τον Ευάγγελο Βενιζέλο: «Δεν είναι σπουδαίος αλλά είναι υπάκουος».

Αυτό είναι λοιπόν το μείζον πρόβλημα. Οχι ο Γιώργος ή ο Ευάγγελος, αλλά οι θεσμοί και η ανεμπόδιστη έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας. Γιατί εν μικρογραφία και αυτό που θα γίνει τις επόμενες ημέρες στο ΠΑΣΟΚ με την εκλογή προέδρου, θα είναι ένα μίνι λαϊκό δημοψήφισμα και πρέπει να είναι γνήσιο και προπαντός ανεπηρέαστο από εξωκομματικά κέντρα.

Δεν αγνοώ ότι στην εποχή της μιντιοκρατίας, τα ΜΜΕ παίζουν έναν τεράστιο ρόλο, επηρεάζουν και καθοδηγούν τους πολίτες. Αρκεί να δει κανείς τους σταυρούς που πήραν την Κυριακή ορισμένοι εκλεκτοί των καναλιών, σταυροί δυσανάλογοι με το πολιτικό τους εκτόπισμα, για να καταλάβει τη δύναμη του «γυαλιού»! Χωρίς όμως να είμαστε Δον Κιχώτες έχουμε ευθύνη να περιφρουρήσουμε το δημοκρατικό μας πολίτευμα από την παρέμβαση εξωθεσμικών κέντρων.

Και ευθύνη για το πρόβλημα αυτό έχει πρωτίστως ο ίδιος ο πρωθυπουργός αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι η διαπλοκή προωθεί και επηρεάζει βασικούς υπουργούς του.