Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Αντετοκούνμπο ως παίκτης που κατάφερε να βάλει καλάθι στην επιτυχία, πέρασε το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου για να δει αυτοπροσώπως τον πρωθυπουργό. Ως τον Μάιο που πέρασε ο Αντετονκούμπο δεν ήταν τίποτα άλλο από ένας λαθρομετανάστης που δεν είχε κανένα δικαίωμα να πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, δεν γνωρίζει άλλη γλώσσα από τα ελληνικά, δεν ξέρει πού πέφτει η Νιγηρία, ακόμη και τα αγγλικά τα μιλάει με χαρακτηριστική ελληνική προφορά, αλλά δεν είχε δικαίωμα κατά τον κύριο Σαμαρά να πάρει ελληνική ιθαγένεια.
Αν ο Αντετοκούνμπο δεν έμπαινε στην εθνική ομάδα, θα ήταν απλώς ένας μαύρος που μπορεί να τον μαχαίρωναν σε κάποια γωνιά της Κυψέλης οι σύμμαχοι του κυρίου Πολύδωρα, με τους οποίους θέλει να σώσει την Ελλάδα. Σε καμιά περίπτωση με τους Αντενοκούνμπο.
Και ξαφνικά, ο μαύρος, ο λαθρομετανάστης, αυτός που «αν δεν του αρέσει η Ελλάδα και οι νόμοι της να πάει πίσω στη Νιγηρία», έγινε γνωστός, συμπαθής και Eλληνας. Τόσο Eλληνας, που ο Αντώνης Σαμαράς θα καταδεχθεί να σφίξει το μαύρο του χέρι. Ποιός ξέρει ίσως ανακαλύψουν σε λίγο πως κάποιος προπάπος του είχε ελληνικό αίμα και αυτή είναι άλλωστε η εξήγηση για την επιτυχία του.
Αυτό το επικοινωνικό νταβαντούρι με τον Αντετοκούνμπο, δεν είναι μόνο η υποκρισία των κυβερνώντων. Είναι ο βαθύς τους ρατσισμός. Αυτοί που θεωρούν πως ένα παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να πάρει ιθαγένεια, να γίνει πολίτης της χώρας που ζει, ξεχνούν τα πάντα, βαφτίζουν όποιον θέλουν Έλληνα, αρκεί να τους προσφέρει δόξα και επικοινωνιακή βοήθεια. Όσο μαύρος και να είναι, όσο γελοίοι και αν γίνονται.
Με την ίδια ευκολία και αιρετική θρησκευτικότητα και ανοησία που ανακαλύπτουν «τον Θεό των Ελλήνων», την Παναγία με ελληνικό ISO και το θαυματουργό ελληνικό DNA, είναι ικανοί να κατασκευάσουν ένα μαύρο έλληνα, αρκεί να τους συμφέρει. Τους άλλους μπορεί να τους σφάξει ελεύθερα η συνιστώσα Χρυσή Αυγή.
