Δείτε πώς η προκλητική απόφαση του ΣτΕ για το πόθεν έσχες βγάζει λάδι τους… ημέτερους

Στην πραγματικότητα οι δικαστές του ΣτΕ στο όνομα της συνταγματικότητας καταστρατηγούν με την απόφασή τους το άρθρο 4 του Συντάγματος που μιλάει για ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις όλων των πολιτών και καταφέρνουν με πρωτοφανή τρόπο να θεσμοθετήσουν την απόκρυψη της περιουσίας τους.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μάλιστα το γεγονός πως κρίνουν μεταξύ άλλων ότι χρήματα ή τιμαλφή που μπορεί κάποιος να φυλάει στο σπίτι του δεν πρέπει να δηλώνονται, αφού ακόμη και για να γίνει έλεγχος σ’ αυτά θα πρέπει να έχει προηγηθεί εισαγγελική εντολή. Με άλλα λόγια, οι δικαστές εμφανίζονται να μη θέλουν να ελεγχθούν τα στοιχεία εκείνα που πιθανώς θα αποδείκνυαν διαπλοκή (είτε στον κλάδο τους είτε αλλού) αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο παράνομος πλούτος «ξεπλένεται» συνήθως μέσα από αγορές τιμαλφών ή ακριβών έργων τέχνης. Σίγουρα πάντως «μαύρα» λεφτά δεν κατατίθενται στην τράπεζα.

Ένα ακόμη σημαντικό και άκρως προκλητικό σημείο της απόφασης του ΣτΕ, είναι η θέση πως οι δηλώσεις πόθεν έσχες των δικαστών θα πρέπει να ελέγχονται κατά βάση από τους ίδιους. Σύμφωνα με το σκεπτικό τους συγκεκριμένα, τα πόθεν έσχες τους θα πρέπει να εξετάζονται από όργανο που θα αποτελείται κατά κύριο λόγο από δικαστές.

Εκείνο βέβαια που προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση είναι η λογική «αν συμφέρει εμάς, συμφέρει και τους πολίτες» αφού οι ίδιοι οι Σύμβουλοι της Επικρατείας θεωρούν (βάσει του σκεπτικού τους) ότι ο έλεγχος του πόθεν έσχες τους από ανώτατους συναδέλφους είναι προς όφελος όχι μόνο δικό τους αλλά όλων των πολιτών. 

Ταυτόχρονα οργή προκαλεί το σκεπτικό των δικαστών του ΣτΕ αναφορικά με την άσκηση ποινική ή πειθαρχικής δίωξης σε κάποιον ο οποίος έχει πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, έχει δηλαδή βρεθεί κάποια ανακολουθία στη δήλωσή του. Οι Σύμβουλοι της Επικρατείας αναφέρουν λοιπόν στο σκεπτικό τους ότι «η απειλή και μόνο άσκησης ποινικής ή πειθαρχικής δίωξης ή καταλογισμού σημαντικού ενδεχομένως ποσού μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους οι τελούντες υπό την απειλή αυτή δικαστικοί λειτουργοί».

Τι μας λένε με απλά λόγια οι δικαστές; Ότι αν κάποιος συνάδελφός τους ερευνηθεί περαιτέρω γιατί πιθανώς κάτι μη συμβατό με την πραγματικότητα έχει βρεθεί στο πόθεν έσχες του, τότε ίσως και να μην μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του. Εύλογα συμπεραίνει κανείς λοιπόν ότι οι δικαστές προτιμούν τον μη έλεγχο γιατί ο έλεγχος μπορεί να τους δυσκολέψει στη δουλειά τους.

Θεωρούν επίσης ότι «βάλλεται η αρχή της ισότητας» επειδή για τους δικαστές των ανώτατων δικαστηρίων προβλέπεται ο έλεγχος των δηλωθέντων στοιχείων και η επισύναψη των στοιχείων που μεταβάλλονται, ενώ για τους υπόλοιπους υπόχρεους προβλέπεται ο δειγματοληπτικός έλεγχος. Αυτό που πρακτικά λοιπόν ζητούν οι ανώτατοι δικαστές είναι και οι ίδιοι να υπόκεινται σε δειγματοληπτικό έλεγχο όπως οι υπόλοιποι υπόχρεοι. Μόνο που και αυτό προσκρούει στη λογική αφού κάτι τέτοιο άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο του εκφυλισμού των ελέγχων και πιθανότατα θα επέτρεπε σε ορισμένους να διαπλέκονται ενώ κατέχουν θέση κομβική για τη λειτουργία του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Σε κάθε περίπτωση, με την τελευταία τους απόφαση οι δικαστές του ΣτΕ απέδειξαν ότι λειτουργούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά βάζοντας πάντοτε το δικό τους συμφέρον πάνω από των υπόλοιπων πολιτών. Είναι άλλωστε γεγονός ότι τα πρώτα ιδίως χρόνια της κρίσης δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κρίνουν όχι απλώς συνταγματικά αλλά και αναγκαία τα σκληρά μέτρα λιτότητας, αλλά ξαφνικά και πάντοτε όταν φορά τους ίδιους, εντοπίζουν τη μια αντισυνταγματικότητα μετά την άλλη.  

Διαβάστε επίσης: «Καρφιά» κατά ΣτΕ από τον πρώην υπουργό Μιχάλη Σταθόπουλο – Τι δηλώνει στο koutipandoras.gr