«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμα!»

Η κυβέρνηση φέρει τριπλή ευθύνη για τις τεράστιες καταστροφές από τις πυρκαγιές. Ευθύνεται γιατί θεσμοθέτησε κίνητρο για τους εμπρησμούς, ευθύνεται γιατί ολιγώρησε να δράσει προληπτικά και να θωρακίσει την αντιπυρική προστασία των ευάλωτων περιοχών και τέλος ευθύνεται γιατί απέτυχε να δράσει και πυροσβεστικά και μαλιστα σε συνθήκες άπνοιας.

Το πρώτο επίπεδο ευθύνης αναφέρεται στο κίνητρο που έδωσε η κυβέρνηση στους επίδοξους οικοπεδοφάγους να γίνουν εμπρηστές. Ο λεγόμενος και περιβαλλοντοκτόνος νόμος Χατζηδάκη επέτρεψε την «αξιοποίηση», δηλαδή σε κοινή γλώσσα την οικοπεδοποίηση και την εκμετάλλευση από ιδιωτικά συμφέροντα, δημόσιας γης, περιβαλλοντικών και δασικών εκτάσεων. Επιτράπηκε η εκμετάλλευση ακόμη και μεγάλης οικολογικής αξίας οικοσυστημάτων που προστατεύονταν μέχρι πρότινος από ευρωπαϊκά πρωτόκολλα και συμφωνίες.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε, έδωσε από την Κέρκυρα και μάλιστα on camera, το σύνθημα στους λογής οικοπεδοφάγους. Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους  αποψιλώθηκε μια δασική περιοχή προκειμένου να κτιστεί ξενοδοχείο, είπε τη μνημειώδη φράση που έμεινε και ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία:

«Αν δεν είχε αξιοποιηθεί το δάσος από την ιδιωτική πρωτοβουλία, σίγουρα θα είχε καεί από κάποια πυρκαγιά».

Έτσι, η εκμετάλλευση δημόσιας γης από ιδιώτες, από καταστροφική που εθεωρείτο μέχρι πρότινος, μετετράπη επί της σημερινής κυβέρνησης σε ασπίδα προστασίας απέναντι στις φυσικές καταστροφές.

Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για ηθικούς αυτουργούς…

Ακόμη όμως και αν, στο πλαίσιο της επικοινωνιακής διαχείρισης και αυτής της κρίσης, οι καμένες περιοχές κηρυχθούν αναδασωτέες, με τη δεδομένη νομοθεσία, υπάρχουν πολλά «παράθυρα» για να περάσουν τελικά σε χέρια ιδιωτών. Η απουσία δασικών χαρτών πρώτα από όλα εμποδίζει τη σαφή οριοθέτηση των δασικών περιοχών. Έτσι, το ζήτημα δεν είναι οι καμένες περιοχές να κηρυχθούν απλώς αναδασωτέες, αλλά ποιες περιοχές θα θεωρηθούν δάσος, ποιες δασικές και ποιες δημόσια ή ιδιωτική περιουσία. Συνήθως η είδηση βρίσκεται στις εξαιρέσεις και όχι στον κανόνα. Αφού ακόμη και οι καταπατητές μπορούν να ασκήσουν έφεση υπέρ των συμφερόντων τους και να καθυστερήσουν την οριστικοποίηση των δασικών χαρτών.

Κι ακόμη, η ιστορία έχει δείξει ότι λίγα χρόνια μετά την κήρυξη καμένων περιοχών σε αναδασωτέες, αρχίζουν οι… εξαιρέσεις, ύστερα από πιέσεις συμφερόντων. Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση ορκίζονταν ότι θα κηρύξει τις καμένες περιοχές στην Αττική, τη Λακωνία και την Εύβοια σε αναδασωτέες, δημοσιεύονταν απόφαση για την εξαίρεση περιοχών που είχαν κηρυχτεί αναδασωτέες μετά από πυρκαγιές χρόνια πριν.

Αυτό επομένως που θα απέτρεπε για πάντα τους εμπρησμούς είναι η κατάργηση του έτσι κι αλλιώς εχθρικού για το περιβάλλον νόμου Χατζηδάκη και η γενικευμένη και δια παντός προστασία της δημόσιας γης και των οικοσυστημάτων, δασών, υγροτόπων κλπ, από την εκμετάλλευση και την οικοπεδοποίηση.

Αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ με κυβέρνηση ΝΔ γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών αποτελεί την πεμπτουσία της πολιτικής της.

Δεύτερον, η κυβέρνηση ευθύνεται για τη μεγάλη καταστροφή γιατί ολιγώρησε, αδράνησε ή ακόμη και αδιαφόρησε να δράσει εγκαίρως και προληπτικά. Δεδομένης της εδώ και χρόνια διαγνωσμένης επέλασης της κλιματικής κρίσης, η δραστική μείωση των κονδυλίων πυροπροστασίας που ζήτησαν τα δασαρχεία κατά 90%, αποκτά χαρακτηριστικά εγκληματικής ενέργειας. Τη στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση, την ίδια ώρα που έκοβε 16 εκατομμύρια ευρώ από την δασοπροστασία, διέθετε από την άλλη πλευρά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να ενισχύσει από την πανδημία λογής φιλικά της ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Με την εύφλεκτη καύσιμη ύλη παρούσα στα δάση, με τις αντιπυρικές ζώνες απούσες και με τα ακραία φαινόμενα να χτυπούν όλο και συχνότερα, οι δασικές πυρκαγιές φέτος το καλοκαίρι ήταν βεβαιότητα και όχι πιθανότητα να συμβούν.

Άλλωστε, οι κλιματικές συνθήκες μόνο ακραίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, όπως ψευδώς επιμένουν να τις αποκαλούν.
Αφού όπως διαβεβαιώνουν ΕΜΥ και Εθνικό Αστεροσκοπείο, οι πυρκαγιές ξέσπασαν και εξαπλώθηκαν κυριολεκτικά σε συνθήκες άπνοιας. Ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε αν συγχρόνως με τις μεγάλες θερμοκρασίες έπνεαν και ισχυροί άνεμοι, όπως πριν 3 χρόνια στην καταστροφή στο Μάτι…

Το τρίτο επίπεδο κυβερνητικής ευθύνης αναφέρεται στην εγκληματικά πλημμελή επιχειρησιακή ικανότητα του κράτους να δράσει πυροσβεστικά και να προστατέψει δημόσια γη, περιβάλλον και περιουσίες

Με λιγοστούς πυροσβέστες διαθέσιμους στις καμένες περιοχές, αφού αντί να αυξήσουν φέτος  τη δύναμη των πυροσβεστών, λόγω κλιματικής αλλαγής και αναμενόμενων ακραίων φαινομένων, άφησαν 4.000 θέσεις πυροσβεστών κενές. Την ίδια ώρα που το κράτος προσλάμβανε 1.000 αστυνομικούς για τα… πανεπιστήμια. Και με το 85% των πυροσβεστικών οχημάτων να είναι πεπαλαιωμένα. Όσο για τα αεροπλάνα, υπήρξαν περιοχές που κατακάηκαν χωρίς να έχει επιχειρήσει πυροσβεστικά ούτε ένα αεροπλάνο.

Σχετικά με την αυτονόητη πολιτική των προληπτικών εκκενώσεων για την οποία καυχώνται, ας μην ξεχνούμε ότι για μια ακόμη φορά φάσκουν και αντιφάσκουν. Αν οι εκκενώσεις έγιναν εφικτές , ήταν εξ αιτίας ακριβώς του γεγονότος ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ακραίες. Αν οι άνεμοι δεν ήταν μόλις 2-3 μποφόρ, να δώσουν το χρονικό περιθώριο για να εκκενωθούν προληπτικά οι οικισμοί, ούτε ο… Συνολάκης δεν θα κατάφερνε να τους εκκενώσει. Η εμπειρία στο Μάτι, με ριπές ανέμων 10-11 μποφόρ και τη φωτιά να καίει τα σπίτια μέσα σε λίγα λεπτά, είναι χαρακτηριστική του τι σημαίνει πραγματικά ακραίες κλιματικές συνθήκες.

Κι ύστερα, όπως και να το δεις, η εκκένωση δεν σβήνει από μόνη της τις φωτιές. Για να μην πούμε ότι η εγκατάλειψη των χωριών από τους κατοίκους τους τα απογύμνωσε και τα αποδυνάμωσε από το ανθρώπινο δυναμικό που, δεδομένων των συνθηκών, ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν να συμβάλουν καταλυτικά στην πυρόσβεση.

Με δεδομένο το τριπλό επίπεδο ευθύνης της κυβέρνησης, το λιγότερο που θα περίμενε κανείς από έναν πρωθυπουργό ήταν να αναλάβει με θάρρος την πολιτική ευθύνη για τη μεγάλη καταστροφή.

Ο Μητσοτάκης όμως είναι δέσμιος της… μικροπολιτικής που ως αντιπολίτευση είχε ακολουθήσει στο Μάτι, ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικώς.

Πως, λοιπόν, να αναλάβει τώρα την πολιτική ευθύνη, χωρίς συγχρόνως να παραιτηθεί, όταν ο ίδιος ζητούσε επιμόνως την παραίτηση της τότε κυβέρνησης και του τότε πρωθυπουργού;

Οπότε με ένα αναιμικό και άβουλο «συγγνώμη» για τις… αδυναμίες, όπως βάφτισε την καθολική κυβερνητική αποτυχία να προστατέψει την Ελλάδα από τις φωτιές και με ένα χρηματικό αντάλλαγμα ύψους 500 εκ. ευρώ κι αυτό από το Ταμείο Ανάκαμψης, που έτσι κι αλλιώς είχε εγκριθεί για την περιβαλλοντική προστασία, νομίζει ότι ξεμπέρδεψε με την πολιτική του ευθύνη.

Έκαψαν 930.000 στρέμματα δασικής γης, τα περισσότερα που κάηκαν ποτέ μέσα σε λίγες μέρες, αποτέφρωσαν τα σπίτια και κατέστρεψαν τις περιουσίες χιλιάδων ανθρώπων που έμειναν κυριολεκτικά στον δρόμο και πιστεύουν ότι θα εξευμενίσουν τους πολίτες, εξαγοράζοντας την οργή τους με 500 εκ ευρώ;

Τόσο αξιολογούν τη συμφορά που προκάλεσαν στη χώρα;

Όπως λέει κι ο ποιητής:

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

Προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμα!»

Γι’ αυτό, αν δείτε πολλούς κυβερνητικούς στην Τήνο φέτος να παρακαλούν την Παναγία, μην εκπλαγείτε…;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr