Tην τελευταία εβδομάδα πριν τις Εκλογές, το Κουτί της Πανδώρας διοργανώνει τρία θεματικά debate καλώντας εκπροσώπους κομμάτων να παρουσιάσουν τις θέσεις και το πρόγραμμά τους σχετικά με κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Στο πλαίσιο αυτό, δημοσιογράφοι του koutipandoras.gr απευθύνθηκαν σε υποψήφιους βουλευτές των τεσσάρων κομμάτων με την μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο ελληνικό κοινοβούλιο, εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής, θέτοντάς τους πέντε κοινά ερωτήματα.
Σε αυτές τις τρεις αναμετρήσεις, το Κουτί της Πανδώρας ζητά από τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων να καταθέσουν τις θέσεις τους γύρω από τις εξής ενότητες: την Εργασία, την Υγεία και την Ακροδεξιά.
Στο σημερινό debate με θέμα την Ακροδεξιά απαντούν ο υποψήφιος βουλευτής στη Μεσσηνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, ο υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στο Νότιο Τομέα Β’ Αθηνών, Νίκος Δένδιας, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Καμίνης και ο υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με το ΚΚΕ, Γιάννης Δελλής.
Επιμέλεια: Συραγώ Λιάτσικου, Αντρέας Βάγιας, Αντώνης Ρηγόπουλος
1. Όπως αποτυπώθηκε και στις Ευρωεκλογές, ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη συμμετέχουν πλέον σε κυβερνητικούς σχηματισμούς. Πώς θεωρείτε ότι η ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς επηρεάζει τη χώρα μας;
Η ενίσχυση της ακροδεξιάς αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτείνει την εθνικιστική αναδίπλωση και τις φυγόκεντρες τάσεις εκεί που τα μεγάλα προβλήματα και οι προκλήσεις της εποχής απαιτούν στενότερο διεθνή συντονισμό και ενιαία ευρωπαϊκή αντιμετώπιση.
Επηρεάζει δε άμεσα και τη χώρα μας σε κρίσιμους τομείς, όπως το προσφυγικό, τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά, αλλά και η δεξιά που τελευταία αλληθωρίζει όλο και περισσότερο προς το μέρος της, ζητούν τον περιορισμό των κονδυλίων για τη σύγκλιση και την κοινωνική συνοχή, θέλουν να μετατρέψουν τις πύλες εισόδου προσφύγων, όπως η Ελλάδα, σε αποθήκες ψυχών, υψώνοντας φράχτες στα σύνορά τους και αντιμάχονται σταθερά κάθε απόπειρα για κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στην κλιματική αλλαγή.
Η άνοδος της ακροδεξιάς όμως, είναι το τοξικό σύμπτωμα μιας βαθύτερης ευρωπαϊκής κρίσης που στις ρίζες της έχει την αποτυχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών να δημιουργήσουν αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης για την πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών και το μεγάλο έλλειμμα δημοκρατίας στην ΕΕ που υπονομεύει το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Αυτά οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να βάλουμε αποτελεσματικό φρένο στην ακροδεξιά.
Είναι γεγονός ότι η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι σημαντική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με τάσεις μάλιστα παγίωσης του φαινομένου, καθώς ξεπερνά πλέον τα όρια της συγκυρίας, όπως ήδη συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια στη Γαλλία και τείνει να συμβεί στη Γερμανία. Στην τελευταία χώρα αυτό συμβαίνει μάλιστα παρότι μεταπολεμικά εθεωρείτο όρος επιβίωσης της Δημοκρατίας της η αποφυγή με κάθε συνταγματικό μέσο της επανεμφάνισης ακροδεξιών σχηματισμών. Πρόκειται δυστυχώς για ένα απότοκο κατ’ αρχήν της χρηματοικονομικής κρίσης στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, που σε συνδυασμό με την όξυνση των προβλημάτων στο μεταναστευτικό και την ώσμωση με τον λαϊκισμό, επέτρεψε σε αρκετές περιπτώσεις τόσο τη «νομιμοποίηση» της Άκρας Δεξιάς σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, όσο και την απόκτηση εκ μέρους της μόνιμης επιρροής σε μερίδα της κοινής γνώμης. Η άνοδος αυτή επηρεάζει αναπόφευκτα και τη χώρα μας, αν και στην Ελλάδα υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά: Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς ακροδεξιό κόμμα αλλά ναζιστικό, το οποίο δεν δίσταζε να λειτουργεί σαν εγκληματική οργάνωση και να ασκεί βία, μέσω των ταγμάτων εφόδου.
Η ακροδεξιά και οι εθνικολαϊκίστικες παραφυάδες της ουσιαστικά επιζητούν την διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Τη διάλυση του μεγάλου επιτεύγματος της Ευρώπης, που δεν είναι άλλο από την ειρήνη και την ευημερία των λαών της. Καταλαβαίνουμε όλοι τί θα σήμαινε αυτό για τη χώρα μας, μετά από σχεδόν μια δεκαετία οικονομικής και μια πενταετία προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης. Ωστόσο, πολλοί και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να ξεχνούν ότι επί τέσσερα χρόνια συγκυβέρνησαν με ένα λούμπεν εθνικιστικό, λαϊκίστικο και ακροδεξιό κόμμα, τους ΑΝ.ΕΛ. του κ. Καμμένου. Ισχυρότερη πολιτική νομιμοποίηση του εθνικολαϊκισμού, από τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Η άνοδος των ακροδεξιών – εθνικιστικών δυνάμεων αποτελεί ένα κομμάτι της αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου στα κράτη μέλη της ΕΕ και γι’ αυτό, ακόμα μια επικίνδυνη εξέλιξη για τον λαό κάθε χώρας. Πρόκειται για μορφώματα πολλαπλά χρήσιμα για την εξουσία των μονοπωλίων. Διακηρύσσουν μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Ο ρατσιστικός τους οχετός, επιδιώκει να στοχοποιούνται ως εχθρός οι πρόσφυγες και οι μετανάστες και όχι το κεφάλαιο, σε συνθήκες μάλιστα όξυνσης του ανταγωνισμού ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη. Το αφήγημα λοιπόν, ότι η άνοδος αυτών των δυνάμεων αποτελεί «εκτροχιασμό» από τις «δημοκρατικές αξίες» της ΕΕ, κρύβει ότι η ακροδεξιά «ανθίζει» στον δρόμο που «όργωσε» η αντιλαϊκή πολιτική σοσιαλδημοκρατών και φιλελεύθερων σε κάθε κράτος μέλος, στην ανακήρυξη του αντικομμουνισμού ως επίσημο δόγμα της ΕΕ και στην ταυτόχρονη «αποκατάσταση» των ναζί και των συνεργατών τους σε μια σειρά χώρες. Δεν είναι τυχαίο επομένως το γεγονός ότι συμμετέχουν σε κυβερνήσεις με άλλα αστικά κόμματα.
2. Εκτιμάτε ότι υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα που με τη ρητορική τους νομιμοποίησαν ή νομιμοποιούν οργανώσεις όπως η ναζιστική Χρυσή Αυγή;
Όπως προανέφερα και συνομολογείτε κι εσείς στην ερώτηση, η Χρυσή Αυγή έχει ναζιστικό χαρακτήρα. Η δομή της ξεπερνά τα όρια της έκφρασης ενός «εθνικιστικού» λόγου, ο οποίος στην Ελλάδα ήταν διαρκώς περιθωριοποιημένος, με ελάχιστες εξαιρέσεις, από την εποχή της μεταπολίτευσης. Η μεγάλη οικονομική κρίση στη χώρα μας, με τα προβλήματα που συσσώρευσε στην κοινωνία, εκτιμώ ότι ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη μεγέθυνσή της, σε συνδυασμό με τη ρητορική μίσους που κυριάρχησε σε όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος. Κατά την προσωπική μου άποψη μεγάλο ρόλο στη «νομιμοποίηση» του φαινομένου τη Χρυσής Αυγής έπαιξαν και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τύπου «Αγανακτισμένων», που επέτρεψαν στα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης να βρεθούν στις ίδιες πλατείες με πολίτες που ήθελαν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για τα οικονομικά μέτρα. Δυστυχώς, δεν αντιλήφθηκαν όλοι εγκαίρως τις συνέπειες που θα είχε αυτή η συμπόρευση και ότι θα επέτρεπε στη Χρυσή Αυγή να ξεπεράσει την απομόνωση στην οποία βρισκόταν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα τυπικό κόμμα της ακροδεξιάς, είναι ένα νεοναζιστικό κόμμα. Όταν τη χώρα έτεμνε η διαχωριστική γραμμή μνημόνιο / αντιμνημόνιο, η λεγόμενη «πλατεία», δυστυχώς, νομιμοποίησε πολιτικά τις κρεμάλες, τον αντικοινοβουλευτικό, βίαιο και ρατσιστικό λόγο, στο όνομα της μάχης κατά του μνημονίου. Σε ένα πλαίσιο αντισυστημικής συνωμοσιολογίας, υιοθετήθηκε η ακροδεξιά αντίληψη που χωρίζει τον κόσμο σε «πατριώτες» και «πουλημένους», και βεβαίως όταν πολιτικές δυνάμεις του τόπου αποδέχτηκαν και νομιμοποίησαν αυτή την ατζέντα, ο κόσμος επέλεξε τους πιο “γνήσιους” εκφραστές και έφερε τη Χρυσή Αυγή τρίτη δύναμη..
Το ΚΚΕ έχει σταθερά αναδείξει ότι ο φασισμός είναι γέννημα – θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος. Τα αστικά κόμματα με την συνολική πολιτική τους αντικειμενικά έστρωσαν το έδαφος που εκμεταλλεύτηκε η φασιστική και ακροδεξιά δημαγωγία και δράση. Η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής έδωσε τη δυνατότητα να προβάλλουν οι φασίστες της «Χρυσής Αυγής» έναν κάλπικο αντισυστημισμό. Η μετατροπή της χώρας σε σημαιοφόρο των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών της περιοχής, σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις των αστικών τάξεων τροφοδότησε των εθνικισμό σε κάθε χώρα. Η πολιτική όλων των αστικών κομμάτων για το μεταναστευτικό επέδρασε στην καλλιέργεια του ρατσισμού. Η υιοθέτηση της αναθεώρησης της ιστορίας και του αντικομουνισμού της ΕΕ από όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα συμβάλει καθοριστικά στην αθώωση του ναζισμού και του φασισμού. Εκφράστηκε επίσης και ανοχή απέναντι στο φασιστικό δηλητήριο με υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να φωτογραφίζονται στο Καστελόριζο με τους υπόδικους φασίστες, με την απαράδεκτη καθυστέρηση της δίκης της «Χρυσής Αυγής» και τη ΝΔ να ψαρεύει στα θολά νερά των εθνικιστικών συλλαλητηρίων με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών. Ενώ και σε τοπικό επίπεδο είδαμε φασίστες να διαπλέκονται με άλλους δημοτικούς συνδυασμούς και παρατάξεις.
Ασφαλώς και υπάρχουν, θυμηθείτε την υιοθέτηση από τη ΝΔ της ακροδεξιάς ατζέντας σε μια σειρά ζητήματα, όπως της ασφάλειας και του μεταναστευτικού, όταν ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός είχε, μέσω του στενού του συνεργάτη, κ. Μπαλτάκου, καταστήσει τη Χρυσή Αυγή μόνιμο συνομιλητή του. Ήταν τότε που τα δημοσκοπικά ποσοστά της ναζιστικής οργάνωσης είχαν εκτοξευτεί, αποθρασύνοντας τα τάγματα εφόδου, με τραγικό αποτέλεσμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Την ίδια και χειρότερη τακτική ακολούθησε η ΝΔ στη Συμφωνία των Πρεσπών όταν επέλεξε να συμπορευτεί με τις πιο ακροδεξιές και μισαλλόδοξες φωνές και τα στελέχη της να φωτογραφίζονται πλάι πλάι με τους υπόδικους ναζιστές στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Την ίδια στιγμή που ως κυβέρνηση είχε εκχωρήσει τα πάντα στους γείτονες (όνομα, σύμβολα κλπ), όταν ήρθε η Συμφωνία των Πρεσπών που διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά μας συμφέροντα, υιοθέτησε την πιο πατριδοκάπηλη και εθνολαϊκιστική στάση φουσκώνοντας με αέρα τα πανιά της ακροδεξιάς, μόνο και μόνο για να κερδίσει λίγες ψήφους και να κρατήσει στο μαντρί την ακραία της πτέρυγα.
3. Στις ευρωεκλογές υπήρξε εκλογική πτώση της Χρυσής Αυγής και ταυτόχρονα φαίνεται ότι δημοσκοπικά επηρεάζεται και με επιπλέον απώλειες. Την ίδια ώρα το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου σημείωσε δραματική άνοδο. Θεωρείτε ότι αυτή η ενδεχόμενη πτώση στη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της Χρυσής Αυγής, είναι ένα μήνυμα για το ότι σημειώνεται πτώση του ακροδεξιού ρεύματος στην Ελλάδα ή απλώς μια μετακίνηση ψηφοφόρων σε άλλα κόμματα;
Ήδη από τις ευρωεκλογές του Μαϊου το Κίνημα Αλλαγής έθεσε ως πρόταγμα να μην είναι η Χρυσή Αυγή τρίτη δύναμη και το πέτυχε. Είναι θεωρώ ακόμη νωρίς να εκτιμηθεί αν παλιά και νέα ακροδεξιά μορφώματα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, όπως επίσης και να προβλεφθεί που θα σταματήσει η κατάρρευση της Χρυσής Αυγής. Σίγουρα έχουμε επαναπατρισμό δεξιών ψηφοφόρων στη ΝΔ, καθώς δημιουργείται προοπτική εξουσίας, όπως έχουμε και έναν επαναπροσδιορισμό αρκετών ψηφοφόρων τους σε μια πιο “light” εκδοχή ακροδεξιάς, που πίσω από γραφικότητες κρύβει έναν εξίσου μισαλλόδοξο και ρατσιστικό λόγο. Σε κάθε περίπτωση ο στόχος να μείνει η Χρυσή Αυγή εκτός Βουλής, δεν είναι πλέον ανέφικτος.
Πρόκειται για διαδικασία αναμόρφωσης του εθνικιστικού ακροδεξιού χώρου και για αυτό δεν χωρά κανένας εφησυχασμός στην πάλη εναντίον του. Η απομόνωση και εκλογική καθίζηση της «Χρυσής Αυγής», καθώς και των επίδοξων εκλογικών διαδόχων της, πρέπει να συνεχιστεί. Η ενίσχυση του ΚΚΕ, αποτελεί ενίσχυση αυτού του αγώνα, γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που βάζει στο επίκεντρο τη σύγκρουση με το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού και τις πολιτικές των αστικών κομμάτων που γεννούν και θρέφουν τον φασισμό και την ακροδεξιά. Τα ακροδεξιά – εθνικιστικά μορφώματα, δεν αποτελούν «παραφωνία» για το αστικό πολιτικό σύστημα, που από τη φύση του εχθρεύεται τον λαό και στηρίζει τους εκμεταλλευτές του. Γι’ αυτό και η ύπαρξή τους στο ελληνικό κοινοβούλιο αλλά και σε κυβερνήσεις δεν είναι «φαινόμενο» των τελευταίων μόνο χρόνων. Από το 2012 στην βουλή υπήρχε το εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, που συγκυβέρνησε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ την προηγούμενη περίοδο στα κοινοβουλευτικά έδρανα υπήρχε το ακροδεξιό κόμμα του ΛΑΟΣ, που εν τέλει συγκυβέρνησε μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Η πτώση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής είναι αναμφίβολα μια θετική εξέλιξη και αυτό γιατί η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς μια ακροδεξιά οργάνωση αλλά ένα ναζιστικό μόρφωμα. Από εκεί και πέρα, δεν βλέπουμε μια ουσιαστική συρρίκνωση του συνολικότερου ακροδεξιού ρεύματος αφού ένα μέρος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής μετακινείται προς το κόμμα του Βελόπουλου και ένα άλλο προς τη ΝΔ.
Η δε νομιμοποίηση του εθνικιστικού παροξυσμού από την αξιωματική αντιπολίτευση με αφορμή το Μακεδονικό, ενισχύει τα ακροδεξιά αντανακλαστικά στην ελληνική κοινωνία και πιέζει προς μια γενικότερη μετατόπιση του πολιτικού εκκρεμούς προς ακραία συντηρητικές κατευθύνσεις. Για αυτό και είναι επιτακτική η συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας στη βάση μιας ξεκάθαρα προοδευτικής οικονομικής και κοινωνικής ατζέντας, ικανή να διασφαλίσει ίσα δικαιώματα και αξιοπρέπεια για όλους και όλες. Μόνο έτσι θα μπει φρένο στη συντηρητικοποίηση και θα προστατευθούν οι αρχές της ανοικτής κοινωνίας.
Ισχύουν και τα δύο. Είναι πασιφανές ότι δεν έχει υπάρχει πλέον μεγάλο «ρεύμα» υπέρ της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα, αλλά και ότι την ίδια ώρα υπάρχει ένας δεύτερος κομματικός σχηματισμός που διεκδικεί τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, η Ελληνική Λύση, η οποία επιτυγχάνει σε έναν βαθμό να της αποσπά υποστηρικτές. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σημασία των απόψεων της Ελληνικής Λύσης που με βρίσκουν κατηγορηματικά αντίθετο και προκαλούν εύλογο προβληματισμό για την απήχηση του συγκεκριμένου κόμματος στην ελληνική κοινωνία – το οποίο κατάφερε μάλιστα να εκλέξει Ευρωβουλευτή – είναι γεγονός ότι υπάρχει μία τουλάχιστον ειδοποιός διαφορά: Το κόμμα του κ. Βελόπουλου εκφράζει έναν υποερσυντηρητικό ή και ακροδεξιό λόγο, ο οποίος είναι αποκρουστικός σε ορισμένα ζητήματα, αλλά δεν ασκεί βία, καθόσον γνωρίζω τουλάχιστον, ενώ ο τρόπος δομής του δεν προσιδιάζει σε εγκληματική οργάνωση. Το ιδανικό βέβαια θα ήταν να βρεθούν και τα δύο κόμματα εκτός Βουλής, στις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
4. Η δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται πλέον στην τελική της ευθεία. Η κρισιμότητα της αποφασης έχει τονιστεί από όλες τις πλευρές. Θεωρείτε ότι σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης θα έχει κλείσει και το ζήτημα της ακροδεξιάς βίας;
Η δίκη της «Χρυσής Αυγής» συνέβαλε, μέσα από την εξέταση δεκάδων μαρτύρων κατηγορίας και από την ανάγνωση των χιλιάδων εγγράφων του κατηγορητηρίου και της πολιτικής αγωγής, στην ανάδειξη τόσο του ναζιστικού – φασιστικού, όσο και του εγκληματικού χαρακτήρα της. Η καταδικαστική απόφαση στη βάση του εγκληματικού – φασιστικού της χαρακτήρα είναι στοιχείο που μπορεί να συμβάλει στην απομόνωση αυτού του μορφώματος. Όμως ο αγώνας για την αντιμετώπιση του φασισμού δεν μπορεί να σταματά μονάχα σε αυτό το επίπεδο, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι, με ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στο νέο Ποινικό Κώδικα τα όρια των ποινών για το αδίκημα της διεύθυνσης της εγκληματικής οργάνωσης, για το οποίο δικάζεται η ηγεσία της «Χρυσής Αυγής», μειώνονται σημαντικά. Χρειάζεται αγώνας για να αποκαλύπτεται ο πραγματικός χαρακτήρας αυτών των μορφωμάτων, για να απομονώνονται οι φασίστες στις γειτονιές, στα σχολεία στους εργασιακούς χώρους. Αγώνας που στο επίκεντρό του έχει την αιτία που γεννά τον φασισμό που δεν είναι άλλη από το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα,. Ένας αγώνας που το ΚΚΕ πάντα πρωτοστατούσε και θα συνεχίσει να πρωτοστατεί.
Θα είναι σίγουρα ένα αποφασιστικό βήμα, αυτό που αποθράσυνε τα τάγματα εφόδου και όπλισε το χέρι των ναζί ήταν η προκλητική ατιμωρησία που απολάμβαναν για δεκαετίες, ότι μπορούσαν να τραμπουκίζουν και να σακατεύουν αδύναμους συμπολίτες μας χωρίς συνέπειες. Ήδη η δικαστική δίωξη της Χρυσής Αυγής σήμανε και μία ραγδαία πτώση στις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου και στα περιστατικά ακροδεξιάς βίας, η οποία ανακόπηκε μόνο την περίοδο της εθνικιστικής έξαρσης για το Μακεδονικό – διόλου τυχαία προφανώς.
Μια καταδικαστική απόφαση της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης θα στείλει σαφές μήνυμα σε κάθε επίδοξο μιμητή της ότι η εγκληματική δράση δεν γίνεται ανεκτή από τη δημοκρατική πολιτεία. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο, ότι θα ξεμπερδέψουμε διά παντός με την ακροδεξιά βία. Όσο οι ακροδεξιές τάσεις ενισχύονται στην κοινωνία τόσο θα εμφανίζονται και εκείνοι που είναι έτοιμοι να κάνουν το επόμενο βήμα εφαρμόζοντας στην πράξη τις μισανθρωπικές ιδέες τους εναντίον όσων αντιλαμβάνονται ως εχθρούς. Χρειάζεται λοιπόν διαρκής και πολυμέτωπος αγώνας που χτυπά τις ρίζες του ακροδεξιού φαινομένου και όχι μόνο τα πιο τοξικά παράγωγά του.
Μία καταδικαστική απόφαση θα είναι ένα μεγάλο βήμα για τη θωράκιση της Δημοκρατίας μας και θα αποδείξει ότι δεν πρόκειται ουσιαστικά για κόμμα, αλλά για εγκληματική οργάνωση, που δεν διστάζει να μετέρχεται μεθόδων όπως η βία και ο φόνος. Δεν αρκεί βεβαίως αυτό από μόνο του. Η διαρκής πολιτική απομόνωση της Χρυσής Αυγής από όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου και η επαγρύπνηση των αρμοδίων οργάνων της Πολιτείας, είναι η ενδεδειγμένη διαρκής απάντηση από την Ελληνική Δημοκρατία απέναντι στην ακροδεξιά βία. Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι η πρόσφατη αλλαγή του Ποινικού Κώδικα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία η ποινή για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης καθίσταται σαφώς ηπιότερη, μου είναι παντελώς ακατανόητη και δεν λειτουργεί αποτρεπτικά για τέτοιου είδους φαινόμενα.
Μιλάτε με έναν άνθρωπο που πήγε πέντε φορές στο δικαστήριο έως ότου εκδικαστεί η υπόθεση και καταδικαστεί ο χρυσαυγίτης Γερμενής για την επίθεση εναντίον μου, όταν το Πάσχα του 2013 απαγορεύσαμε το συσσίτιο «μόνο για Έλληνες» στην πλατεία Συντάγματος. Ήταν η πρώτη και θεωρώ πιο εμβληματική καταδικαστική απόφαση. Στη μεγάλη δίκη κατέθεσα την πεποίθησή μου ότι η Χρυσή Αυγή λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση. Η εικόνα των εγκαταλελειμμένων από την αλληλοσπαρασσόμενη ηγεσία πρωτοπαλίκαρών της στο δικαστήριο είναι αξιοθρήνητη. Αν και καμιά δικαστική απόφαση δεν μπορεί να λύσει πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, θεωρώ ωστόσο ότι η εξέλιξη της δίκης έχει συμβάλλει αποφασιστικά στην ταχεία αποσύνθεση της Χρυσής Αυγής. Είναι σημαντικό ότι οι άνθρωποι αυτοί θα καταδικαστούν για τις πράξεις τους.
5. Τα ΜΜΕ σε μεγάλο βαθμό επέλεξαν να αποκλείσουν τη Χρυσή Αυγή από τη δημόσια συζήτηση, εν μέρει και χάρη στην κοινωνική πίεση. Εκτιμάτε ότι αυτή η τακτική αποδείχτηκε επιτυχημένη, ή θα έπρεπε να προβάλλονται (και άρα να εκτίθενται) περισσότερο τα τελευταία χρόνια που είχαν σημαντική εκλογική επιρροή;
Κανένα βήμα δεν πρέπει να δίνεται σε ναζί εγκληματίες για να δηλητηριάζουν τη δημόσια σφαίρα με τις μισαλλόδοξες απόψεις τους. Ο ίδιος ο νόμος άλλωστε – και σωστά – απαγορεύει τη διασπορά μίσους και την πρόσκληση σε βία εις βάρος συνανθρώπων μας, στην οποία επιδίδονται μεθοδικά και με κάθε ευκαιρία, τα στελέχη της Χρυσής Αυγής. Και όχι μόνο αυτό, είναι απαραίτητη η αποκάλυψη του ναζιστικού – εγκληματικού πυρήνα της ιδεολογίας τους, που σκόπιμα κρύβουν και η συστηματική αποδόμηση της προπαγάνδας τους με την οποία αλιεύουν οπαδούς.
Αντίθετα, την περίοδο 2012-13, πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που οι ναζί φιγουράριζαν στα κανάλια και τις εφημερίδες ως τα «καλά παιδιά που βοηθούν τη γιαγιά στο ΑΤΜ» και που μια σειρά εκπομπές life style είχαν αναλάβει τον εξωραϊσμό τους, γίναμε μάρτυρες της εκτόξευσης των ποσοστών της Χρυσής Αυγής και της αποχαλίνωσης της βίας των ταγμάτων εφόδου. Αυτό οφείλει να γίνει μάθημα σε όλους.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Κατανοώ βεβαίως τον προβληματισμό, καθώς είναι αλήθεια ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής λειτούργησε στο παρελθόν στην αντίθετη κατεύθυνση, σαν πέπλο προστασίας από την ευρύτερη δημοσιοποίηση των αποκρουστικών της θέσεων. Μετά από επτά χρόνια όμως από την είσοδο της ναζιστικού μορφώματος στη Βουλή, δε νομίζω ότι υπάρχει ένας Έλληνας ο οποίος δεν γνωρίζει τον πραγματικό χαρακτήρα του. Σε ό,τι με αφορά, ακόμη και ως Υπουργός είχα αρνηθεί να απαντώ στις ερωτήσεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο.
Ο δημόσιος χώρος, τηλεοπτικός ή φυσικός είναι ένα αγαθό που συνεπάγεται υποχρεώσεις. Για τη Χρυσή Αυγή η βία δεν είναι το μέσον αλλά το μήνυμα. Άρα, δεν έπρεπε να δοθεί η ευκαιρία –και σωστά δεν δόθηκε- στη νεοναζιστική οργάνωση να αξιοποιήσει τα εργαλεία της δημοκρατίας, ώστε να προπαγανδίσει τον ρατσιστικό και βίαιο λόγο και τη μισαλλοδοξία. Σωστά δεν της επιτρέψαμε να χρησιμοποιήσει το γράμμα του νόμου για να παραβιάσει το Σύνταγμα.
Για το ΚΚΕ είναι δεδομένο το ότι δεν πρέπει να δίνεται βήμα για την προβολή του φασιστικού και ναζιστικού οχετού. Τα προηγούμενα χρόνια αποδείχθηκε ότι δεν αρκεί το να «εκτεθούν» οι φασιστικές ιδέες για να εξαχθούν και συμπεράσματα για τον εγκληματικό και βαθιά συστημικό χαρακτήρα τους. Ο αγώνας για την απομόνωσή τους από το λαό είναι η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δοθεί. Γι’ αυτό και δώσαμε σαν Κόμμα μεγάλη μάχη ώστε σε όλη την προεκλογική περίοδο -και τώρα και στις ευρωεκλογές- να μην δοθεί κανένας χώρος να πραγματοποιήσει τις ναζιστικές της φιέστες η «Χρυσή Αυγή». Μάλιστα στους δήμους, που μέχρι τις τελευταίες εκλογές είχε την πλειοψηφία το ΚΚΕ, ο αποκλεισμός της «Χρυσής Αυγής» ήταν δεδομένος όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε αντίθεση με άλλες δημοτικές αρχές που έδειξαν ανοχή.
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
