Death of a republic: Ο θάνατος μιας δημοκρατικής πολιτείας

Οι εικόνες που εκτυλίχτηκαν στην Αμερικανική πρωτεύουσα προσφάτως μόνο δημοκρατική πολιτεία δεν θυμίζουν. Ένας Πρόεδρος που εξαρχής ήθελε στρατιωτικές παρελάσεις τύπου Πούτιν στην τελετή ορκωμοσίας του και αντ’ αυτών πήρε παρελάσεις με μαζορέτες, τώρα αρπάζει την ευκαιρία να παίξει «εμφύλιο πόλεμο», κάνοντας ταυτόχρονα και πρόβα τζενεράλε για το πως θα μπορούσε να επιβληθεί αν χάσει τις εκλογές. Από τη μία ανακοινώνει σε ένα μπαρουτοκαπνισμένο από την αστυνομική βία ακροατήριο, ότι προτίθεται να βγάλει τον ομοσπονδιακό στρατό σε κάθε Πολιτεία που δεν θα μπορέσει να πατάξει τις διαδηλώσεις. 

Ιδιαίτερα αλγεινές εντυπώσεις δημιούργησε η επικοινωνιακή ντρίπλα, με την οποία κατάφερε, μέσα στην ίδια πρόταση, να χωρέσει και την απειλή της χρήσης του στρατού ενάντια στους διαδηλωτές και την υπόσχεση ότι θα προστατέψει το συνταγματικό δικαίωμα των Αμερικανών στην οπλοκατοχή που απορρέει από τη Δεύτερη Τροπολογία του Συντάγματος, κλείνοντας δηλαδή το μάτι σε όσους ένθερμους ετοιμάζονται να ζωστούν τ’ άρματα και να βγουν στους δρόμους να σπείρουν τον πανικό και τον φόβο. 

Από την άλλη, την ίδια μέρα, έφιππες δυνάμεις καταστολής ρίχνουν δακρυγόνα σε διαδηλωτές που συγκεντρώνονται ειρηνικά στην πλατεία Λαφαγιέτ της Ουάσινγκτον, εξασκώντας το κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα τους να διαδηλώνουν, για να τους απομακρύνουν από το σημείο όπου πρόκειται να φωτογραφηθεί ο Πρόεδρος με μια Βίβλο στο χέρι. Όλα είναι πόλεμος και ο στρατός είναι μέσα σε όλα. Ο υπουργός Άμυνας Μαρκ Έσπερ, που συνοδεύει τον Πρόεδρο στον ιστορικό πλέον «περίπατο εξουσίας» προς την εκκλησία του St. John, βρίσκεται ήδη εκτεθειμένος στην κοινή γνώμη που τον άκουσε να χρησιμοποιεί ορολογία πολεμικής συμπλοκής για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρουν οι αρχές να επικρατήσουν επί των διαδηλωτών. Ο ρόλος που έπαιξε ο Έσπερ, αλλά πρωτίστως ο υπουργός Δικαιοσύνης Γουίλιαμ Μπαρ, που ενορχήστρωσε την επίθεση στους ειρηνικούς διαδηλωτές και συνόδευε τον Πρόεδρο στον περίπατο επίδειξης ισχύος προς την εκκλησία του St. John, θα μείνει στην ιστορία ως ίσως το μελανότερο σημείο κρατικής αυθαιρεσίας στα χρονικά μιας χώρας που μέχρι πρότινος καυχιόνταν για την διάκριση των εξουσιών και για το πως η στρατιωτική της δύναμη και ηγεσία παραμένει εκτός του πολιτικού παιχνιδιού.  

Και εφόσον οι κανόνες εμπλοκής έχουν αλλάξει ριζικά, η στρατιωτική ηγεσία της χώρας αποφάσισε να σπάσει την συνταγματικά επιβεβλημένη σιωπή της και να μιλήσει ανοιχτά κατά του Τραμπ. Δε είναι ένας, ούτε δύο, αλλά πέντε οι στρατηγοί και πρώην κυβερνητικοί σύμβουλοι ή υπουργοί που βγήκαν με δηλώσεις τους και καταδίκασαν τα τεκταινόμενα στους δρόμους της πρωτεύουσας. Ο στρατηγός των Πεζοναυτών εν αποστρατεία και πρώην υπουργός Άμυνας, Τζιμ Μάτις κατηγόρησε τον Πρόεδρο πως προσπαθεί να διχάσει τους Αμερικανούς πολίτες και την ίδια τη χώρα. «Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο Αμερικανικός Στρατός, που ορκίζεται να προστατεύει το Σύνταγμα,  θα έπαιρνε εντολή από έναν εκλεγμένο πρόεδρο να καταστρατηγήσει στην ουσία αυτό το ίδιο Σύνταγμα, και μάλιστα έχοντας στο πλευρό του την στρατιωτική ηγεσία της χώρας», δήλωσε ο Μάτις, που έχει υπηρετήσει όχι μόνο στην κυβέρνηση Τραμπ αλλά και στην κυβέρνηση Ομπάμα.

Μαζί του και ο πρώην προσωπάρχης του Λευκού Οίκου επί Τραμπ Στρατηγός Κέλλυ, που υπερασπίστηκε τον χαρακτήρα του Μάτις και ενστερνίστηκε τις απόψεις του, καταδικάζοντας κι ο ίδιος τον Τραμπ για κατάχρηση εξουσίας. Δίπλα τους και ο εν αποστρατεία Στρατηγός Τζων Άλλεν, αλλά ακόμη και ο τωρινός επικεφαλής των Προσωπαρχών του Λευκού Οίκου Στρατηγός Μαρκ Μάιλυ, ο οποίος, παρ’ όλο που συνόδευε κι αυτός τον Πρόεδρο στην πλατεία Λαφαγιέτ, και μάλιστα φορώντας την στολή του, κάτι τελείως έξω από το πρωτόκολλο που θέλει τους στρατιωτικούς να φορούν πολιτικά όταν εμφανίζονται στην Ουάσινγκτον, είχε διαφωνήσει σφόδρα με τον Τραμπ, λίγο πριν την βόλτα στην Λαφαγιέτ, υποστηρίζοντας πως δεν πρέπει να διατάξουν τον στρατό να βγει στους δρόμους, αλλά να αφήσουν τους Κυβερνήτες και τις τοπικές αστυνομικές αρχές να κάνουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο καθήκον τους. Λίγο αργότερα θα ζητήσει συγγνώμη από τον αμερικανικό λαό για το ατόπημα συνταγματικής ολκής στο οποίο υπέπεσε, να εμφανιστεί στο πλευρό του προέδρου στον περίπατο στην πολύπαθη Λαφαγιέτ και το ίδιο βράδυ να κάνει επιθεώρηση δυνάμεων στην πρωτεύουσα φορώντας τη στολή, λες και ήταν σε πεδίο μάχης όπου ο εχθρός είναι ο πολίτης. Τέλος, έντονη ήταν και η παρέμβαση του Κόλιν Πάουελ, πρώην υπουργού Εξωτερικών και πρώην επικεφαλής των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων επί Μπους πρεσβύτερου και νεότερου, ο οποίος μίλησε για συνταγματική εκτροπή, σχολιάζοντας τα όσα είπε και έκανε ο Τραμπ αυτές τις μέρες. Το γεγονός ότι πρώην και νυν κυβερνητικοί που προέρχονται από τον χώρο της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας κριτικάρουν ευθέως έναν Πρόεδρο, συνιστά κάτι το ανήκουστο για τα δεδομένα και τις νόρμες της χώρας και σηματοδοτεί μια πραγματική συνταγματική κρίση στις σχέσεις πολιτείας και στρατού. 

Οι εικόνες των αρμάτων μάχης που βγαίνουν στους δρόμους της Ουάσιγκτον για να τρομοκρατήσουν το κοινό αίσθημα, θυμίζουν περισσότερο Μπανανία που έχει χάσει την ικανότητα να επιβληθεί  με δημοκρατικό τρόπο στο λαό, παρά μια δημοκρατική χώρα με διάκριση εξουσιών, πολιτικά δικαιώματα και ελευθερία έκφρασης. Μπανανία όμως θυμίζει και ένα ακόμη γεγονός, που προσθέτει περισσότερο μελανό χρώμα στον ήδη βεβαρυμένο βίο και πολιτεία του υπουργού Δικαιοσύνης Μπαρ. Στους δρόμους της πρωτεύουσας παρελαύνει ο ομοσπονδιακός στρατός και  επεμβαίνει με εντολές του Προέδρου κατά των διαδηλωτών, χωρίς την άδεια όμως του Κυβερνήτη, όπως κανονικά ορίζει το Σύνταγμα, εκμεταλλευόμενος  το γεγονός ότι η πόλη της Ουάσινγκτον, η λεγόμενη Washington DC, δεν ανήκει σε κάποια πολιτεία, άρα δεν έχει Κυβερνήτη για να του ζητηθεί η άδεια. Μέχρι εδώ ας τα λέμε καλά. Δίπλα όμως στον ομοσπονδιακό στρατό αναπτύσσεται και ποζάρει και μία «νέα μυστική αστυνομία», αποτελούμενη από πάνοπλους άνδρες, ντυμένους με αυτοσχέδια μιλιτέρ αμφίεση, οι οποίοι όμως δε φέρουν στη στολή τους τα απαραίτητα ειδικά διακριτικά, δηλωτικά της ταυτότητάς τους και του σώματος στο οποίο υπηρετούν, και είναι στην απόλυτη πλειοψηφία τους λευκοί. Όταν διαδηλωτές και δημοσιογράφοι τους ρωτούν «Ποιοι είστε», απάντηση αρχικά δεν παίρνουν. Κάποιοι ψελίζουν ότι ανήκουν στην δικαιοδοσία του υπουργείου Δικαιοσύνης.

Αργότερα, και μετά από την επιμονή σύσσωμης της κοινής γνώμης να μάθει «τίνος είναι βρε υπουργέ τα παιδιά», αποκαλύπτεται ότι πρόκειται για ένα εκρηκτικό πολυδύναμο μείγμα, με ολίγη από αγανακτισμένους πολίτες/πολιτοφύλακες και μπόλικους δανεικούς ένστολους από σώματα όπως η Ασφάλεια των Πάρκων, οι Μυστικές Υπηρεσίες, οι  Φρουρές Σωφρονιστικών Ιδρυμάτων και η Ασφάλεια του Νομισματοκοπείου ανάμεσα σε άλλα πολλά. Όλοι αυτοί υπάγονται στην δικαιοδοσία του Μπιλ Μπαρ και είναι μέρος του σχεδίου του υπουργού Δικαιοσύνης να «πλημμυρίσει το πεδίο μάχης» με κάθε λογής ένστολους. Μέχρι και το Σώμα Δίωξης Ναρκωτικών έχει βγάλει στους δρόμους ο Μπαρ, με σκοπό την τρομοκράτηση των διαδηλωτών. Το βρώμικο παιχνίδι του υπουργού Δικαιοσύνης θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για γενιές επί γενεών των Αμερικανών που μελετούν το πολιτειακό πεπρωμένο των ΗΠΑ.

* Ο Νίκος Κουλούσιος είναι δημοσιογράφος στο δημοτικό ραδιόφωνο του Άμστερνταμ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr