Δαυλός στην "πυριτιδαποθήκη" του ασφαλιστικού η ανεργία

Στην επιτακτική ανάγκη νέας ένεσης ρευστότητας στο συνταξιοδοτικό σύστημα επισημαίνει με μελέτη του το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, τονίζοντας πως η τρομακτική αύξηση της ανεργίας είναι έτοιμη να τινάξει τον ασφαλιστικό τομέα στον αέρα. Σύμφωνα με την επίμαχη μελέτη, πρέπει να στηριχθεί η κοινωνική ασφάλιση καθώς οι επιπτώσεις της γήρανσης του πληθυσμού στο ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας 2013-2050 είναι τρομακτικές.

Το ινστιτούτο στη μελέτη του διαπιστώνει μεταξύ άλλων πως η δημογραφική μεταβολή του πληθυσμού λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της ταυτόχρονης μείωσης των γεννήσεων (γήρανση του πληθυσμού) συμβάλλει σήμερα στην αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 15%. 

Καταλήγει επίσης στη διαπίστωση πως αν οι περικοπές των συντάξεων και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης δεν συνοδεύονταν από τις συνθήκες και εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, το οριακό έτος στην εξέλιξη των αποθεματικών θα ήταν περίπου το 2025. Όμως, η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση καθώς και η ανεργία μετατόπισε το οριακό έτος δέκα χρόνια νωρίτερα (2015).

Αύξηση ανεργίας κατά 200%

Το ινστιτούτο παρατηρεί ειδικότερα πως η ανεργία αυξήθηκε κατά περίπου 200% σε σχέση με τα επίπεδα του 2009 (τριπλάσια σε σχέση με το 2009) και επισημαίνει πως το ανησυχητικό φαινόμενο είναι ότι εκτός από τις εκτιμήσεις του ΙΝΕ ΓΣΕΕ και διεθνείς οργανισμοί (ILO, IMF κτλ) προβλέπουν ότι η ανεργία θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα (άνω του 15%) τουλάχιστον μέχρι το 2020, φαινόμενο το οποίο θα επιβαρύνει σε μεγάλο βαθμό το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας.

Σύμφωνα με το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, οι δυσμενείς εξελίξεις στη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα αναδεικνύουν την αναγκαιότητα νέου πλαισίου χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος με την ανεύρεση νέων πόρων εκτός του Κρατικού Προϋπολογισμού (αύξηση αντικειμενικών αξιών δημόσιας περιουσίας, τυχερά παιχνίδια, κερδοφορία τραπεζών και δημόσιων επιχειρήσεων, κρατικές προμήθειες, δημόσια έργα, καζίνο, κλπ. ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, 2010) με στόχο τη μακροχρόνια οικονομική βιωσιμότητα και κοινωνική αποτελεσματικότητα του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.