Χρυσές Σφαίρες και… κατοστάρες, από το παρκέ στην οθόνη!

Δύο μήνες πριν ανάψουν τα φώτα της Ακαδημίας στο Λος Άντζελες, το ελληνικό …μπάσκετ πανηγυρίζει το νταμπλ στις Χρυσές Σφαίρες και ονειρεύεται τα πρώτα Όσκαρ της Ιστορίας του. Ο Γιώργος Λάνθιμος, γιος του συγχωρεμένου Αντώνη που κάποτε μεσουρανούσε στα ανοιχτά γήπεδα με το πλαστικό τερέν, ελπίζει να μοιράσει τρίποντα και τάπες στο παρκέ της σκοτεινής αίθουσας.

Ο ίδιος ο υιός φόρεσε κάποτε τη φανέλα του Παγκρατίου και θα μπορούσε να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Όταν πέρασε τις πύλες του ΣΕΦ συντροφιά με την όψιμη μούσα του και πρωταγωνίστρια των «Poor Things» Έμα Στόουν, για αγώνα Ολυμπιακού-Μονακό τον Μάιο του 2022, ο διάσημος σκηνοθέτης δεν ένιωθε σαν …αστακός έξω από το νερό. Ούτε φυσικά σαν ευνοούμενος.

Το «Poor Things» χαλάει κόσμο στις αθηναϊκές αίθουσες, πάει ήδη για 100.000 εισιτήρια (κατοστάρα-εκατό θα έλεγαν στο μπάσκετ) και ποντάρει βάσιμα ότι θα κερδίσει τα Όσκαρ που διεκδίκησε το 2019, το 2017 και το 2010. Η Ολίβια Κόλμαν έδειξε τον δρόμο στην Έμα Στόουν με τον θρίαμβό της στην «Ευνοούμενη», αλλά ο ίδιος ο Λάνθιμος δεν έχει ακόμη αγαλματίδιο –καλύτερης ταινίας ή σκηνοθεσίας- στο σκρίνιο του.

Το αριστούργημά του κέρδισε σήμερα τα ξημερώματα τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης κωμωδίας/μιούζικαλ (αν και το «Poor Things» δεν είναι τίποτε από τα δύο…) και η Στόουν βραβεύτηκε ως καλύτερη ηθοποιός της χρονιάς. Οι συνεργάτες του διεκδίκησαν άλλα τέσσερα βραβεία (σενάριο, ερμηνείες, μουσική). Στο μπάσκετ δεν θα γνώριζε ποτέ τέτοιες δόξες. «Ευχαριστώ τον Μπρους Σπρίνγκστην, που με έκανε να μεγαλώσω όπως μεγάλωσα», είπε ο 50χρονος Λάνθιμος από το παλκοσένικο του Μπέβερλυ Χίλτον στο Λος Άντζελες.

Ο έφηβος αθλητής που πόζαρε με χάρη στον φακό το σωτήριον έτος 1991 είχε μακρύ μαλλί περμανάντ, καλλιτεχνικό υπογένειο και το διαπεραστικό βλέμμα της μεγαλοφυΐας. Φορούσε την κόκκινη φανέλα με τον αριθμό 5, ίσως επειδή το 8 του πατρός ήταν ρεζερβέ. Έτσι κι αλλιώς δεν ήταν γραφτό του να πέσει κάτω από τη μηλιά.

Προτού καλά καλά γαλουχηθεί ως μπασκετμπολίστας, ο σπουδαστής Οικονομικών Γιώργος Λάνθιμος άνοιξε τα φτερά του και κίνησε για άλλες πολιτείες στα 19 του χρόνια, αποφασισμένος να διαπρέψει στις σκοτεινές αίθουσες της 7ης τέχνης. «Μάταια προσπαθούσα να του μεταδώσω το μικρόβιο του μπάσκετ» διηγήθηκε ο αρτίστας μιας άλλης εποχής του μπάσκετ Αντώνης Λάνθιμος, λίγο πριν τον θάνατό του. «Από μικρός ήθελε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο».

Ο Γιώργος Λάνθιμος υπήρξε για λίγο μέλος της ανδρικής ομάδας του Παγκρατίου, όταν αυτή επέστρεψε για μια εξαετία στο «σαλόνι» των μεγάλων. Έπαιζε «τριάρι» όπως ο πατέρας του, αλλά δεν βρήκε θέση δίπλα σε διεθνείς άσους όπως οι Καλαμπάκος, Καρατζάς, Μπακατσιάς, Τζαλαλής, στους πρώτους ξένους Χάρισον, Ρέλφορντ και στον Νικολόπουλο που φορούσε το 8 του απόμαχου Αντώνη.

Επαιξε μόνο τρεις φορές, τις μέρες της απεργίας των επαγγελματιών καλαθοσφαιριστών (Οκτ. – Νοέμ. 1991), με απολογισμό 7 πόντους και 9 ριμπάουντ σε 79 λεπτά συμμετοχής. Το μέλλον του ήταν στη Σχολή Σταυράκου και στις σκοτεινές αίθουσες, αλλά και στη διαφήμιση. Η βραβευμένη ρεκλάμα της Nova το 2006 με τον κλεφτοκοτά και τον κινηματογραφόπληκτο επαρχιώτη αστυφύλακα («put the kot down slowly!») φέρει τη δική του υπογραφή.

«Ο Γιώργος είναι διαφορετικός χαρακτήρας από μένα» ξεκαθάρισε ο υπερήφανος μπαμπάς. «Σοβαρός, υπεύθυνος, εργατικός, συνεπής. Εγώ ήμουν πιο μποέμ, πιο ρέμπελος». Ο Αντώνης Λάνθιμος ήταν ένας πανύψηλος ωραίος άντρας με μπόι 1,93 μ., γόης αλλοτινής εποχής, «ένας ζογκλέρ των γηπέδων», όπως έγραψε κάποτε ο Φίλιππος Συρίγος. Η σύζυγός του, μητέρα του Γιώργου, απεβίωσε όταν ο εκκολαπτόμενος σκηνοθέτης ήταν 19 ετών.

Στον πατέρα Λάνθιμο, ο «Αστακός» άρεσε περισσότερο από τον «Κυνόδοντα». «Του το είπα στο τηλέφωνο, ότι για μένα είναι πολύ πιο ωραία αυτή η ταινία του απ’ όλες τις προηγούμενες» είπε σε παλαιότερη συνέντευξή του. «Οι ταινίες του γιου μου έχουν περίεργη υπόθεση και ασχολούνται με το παράδοξο. Δεν ξέρω από πού αντλεί τα σενάρια για τις ταινίες του. Καμιά φορά απορώ και εγώ πώς τα σκέφτεται αυτά τα πράγματα»!

Το «Poor Things» ο Αντώνης Λάνθιμος δεν το πρόλαβε. Αποχαιρέτησε αυτόν τον μάταιο κόσμο τον Ιανουάριο του 2019, μετά από δύο εβδομάδες νοσηλείας με αναπνευστική ανεπάρκεια στο Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας.