To Brexit or not to Brexit – Αδιέξοδο και πολλαπλός διχασμός

Η Τερέζα Μέι ορθά υποστήριξε την Δευτέρα το βράδυ ότι η απόφαση της Βουλής να προτείνουν οι Βουλευτές και όχι η κυβέρνηση σχέδια συμφωνίας για την αποχώρηση από την ΕΕ παραβιάζει την διάκριση των εξουσιών. Αναθέτει στη Βουλή αρμοδιότητες της κυβέρνησης. Η απάντηση ενός εκ των εισηγητών της πρότασης ήταν αποκαλυπτικά ειλικρινής: «Αυτό ακριβώς ζητάμε».

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που κάποιοι είχαν προβλέψει πριν λίγους μήνες. Η πραγματική πολιτική κρίση στη Βρετανία είναι τόσο βαθιά και τόσο αδιέξοδη που μια θεσμική όξυνση της να είναι καλοδεχούμενη.

Η απόφαση της Δευτέρας μπορεί να αποβεί σημαντική μπορεί όμως και όχι. Γιατί και πάλι είναι μια απόφαση και μια πλειοψηφία διαδικαστικού χαρακτήρα. Πραγματική πλειοψηφία προς μια κατεύθυνση δεν υπάρχει ακόμη. Άρα μπορεί οι προτάσεις που θα κατατεθούν από τους Βουλευτές να καταψηφιστούν όλες από διαφορετικές πλειοψηφίες. Όπως σχολίασαν και στην ΕΕ, η Βρετανική Βουλή γνωρίζει καλά τι δεν θέλει, όχι όμως τι θέλει.

Οι Συντηρητικοί Βουλευτές είναι κομμένοι στα τρία και οι Εργατικοί στα δυο. Περίπου 80 Συντηρητικοί θέλουν έξοδο πάση θυσία, βασικά χωρίς συμφωνία. Οι υπόλοιποι είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στην συμφωνία της Μέι και στην διενέργεια δεύτερου δημοψηφίσματος με στόχο την παραμονή στην ΕΕ.

Η πλειοψηφία των Εργατικών υποστηρίζει την επίσημη γραμμή για μια «καλύτερη συμφωνία» και αν αυτό δεν επιτευχθεί νέο δημοψήφισμα (οπότε παραμονή στην ΕΕ). Υπάρχουν όμως κι αυτοί που αν δεν επιτευχθεί η καλύτερη συμφωνία προτιμούν την αποχώρηση με κάθε τρόπο. Ενώ περίπου 10 Βουλευτές που υποστηρίζουν εξαρχής την παραμονή στην ΕΕ και όχι την «καλύτερη συμφωνία» έχουν αποχωρήσει από το κόμμα και συγκρότησαν στη Βουλή την ομάδα TIG.  

Το σκωτσέζικο κόμμα και οι Φιλελεύθεροι υποστηρίζουν την παραμονή στην ΕΕ και όχι την «καλύτερη συμφωνία».

Οπότε καμία πρόταση δεν πλειοψηφεί. Θεωρητικά η «καλύτερη συμφωνία» του Κόρμπυν δηλαδή η στενότερη σχέση με την ΕΕ θα είχε την υποστήριξη των φιλοΕΕ Συντηρητικών και θα μπορούσε να περάσει.

Όμως σχεδόν κανένας Βουλευτής των Συντηρητικών δεν ψηφίζει μια πρόταση που καταθέτει ο Κόρμπυν, ακόμη κι αν συμφωνεί επί της ουσίας.

Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας της πολιτικής κρίσης. Η διχοτομία υπερ – κατά της ΕΕ τέμνεται με την διχοτομία Συντηρητικοί – Εργατικοί που έχει γίνει πολύ έντονη μετά την αριστερή στροφή των Εργατικών επί Κόρμπυν. Ενώ οι διαφορές των Άγγλων με τους Σκωτσέζους και τους καθολικούς Ιρλανδούς για το Brexit αποτελούν μια τρίτη και επικίνδυνη διαίρεση.

Γι αυτό τον λόγο η Μέι δεν έχει ακόμη ηττηθεί τελικά. Αν δεν αναγκαστεί σε παραίτηση, διατηρεί την δυνατότητα να εκβιάσει τους οπαδούς της εξόδου «πάση θυσία» να δεχθούν την πρόταση της προκειμένου να μην περάσει μια πρόταση των Εργατικών. Έχει υπέρ της την θεσμική τάξη. Ακόμη και αν ο Κόρμπυν σχηματίσει μια πλειοψηφία υπέρ της «καλύτερης συμφωνίας» η κυβέρνηση δεν είναι υποχρεωμένη να  την προτείνει στην ΕΕ. Αλλά  και η ΕΕ μπορεί να διαπραγματεύεται μόνον με κυβερνήσεις και όχι με εκπροσώπους ψηφισμάτων.

Σε ποια περίπτωση χάνει η Μέι; Αν η μικρή πλειοψηφία με την οποία εγκρίθηκε το ψήφισμα της Δευτέρας (Εργατικοί, Σκωτσέζοι/Φιλελευθεροι/TIG, λίγοι σκληροί φιλοΕΕ Συντηρητικοί) αντέξει και στην αναμενόμενη τελευταία απόπειρα της Μει να περάσει τη συμφωνία της, αυτή τη φορά σε συμμαχία με τους 80 Συντηρητικούς της σκληρής αποχώρησης. Αυτή θα είναι η πραγματική αναμέτρηση, που αν χαθεί για την Μει η Βρετανία θα πάρει μέρος στις Ευρωεκλογές και πιθανότατα θα διεξάγει μαζί και εθνικές εκλογές. Με άγνωστο πια ακόμα και τα κόμματα που θα κατέβουν.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr