«Βλέπεις πόδια ξυπόλυτα πάνω σε πλαστικές καρέκλες και µπίρα από το µη απολυµασµένο µπουκάλι»

Ηταν χαµένη άνοιξη η άνοιξη του 2020, θα πουν. Οχι ακριβώς σαν αυτή του Τσίρκα, άλλη µια χαµένη άνοιξη πρωθύστερη, µια άνοιξη που µπήκε µπροστά για να φέρει µια νέα εποχή αποξένωσης, φόβου, ανασφάλειας. Μια άνοιξη δεύτερο µέρος της τριλογίας «∆ίσεχτα χρόνια» που αυτός δεν πρόλαβε να γράψει. Μια άνοιξη δίσεχτη µιας δίσεχτης χρονιάς ενός δίσεχτου µέλλοντος που περιµένει στη γωνία.

Μια άνοιξη που χάθηκε στον εγκλεισµό

Κι εσύ µέσα σ’ όλα αυτά πρωταγωνιστής µιας παράστασης που δεν διάλεξες. Να θυµάσαι τότε, το καλοκαίρι των 25 χρόνων σου, που είχες πει ένα µεθυσµένο βράδυ µετά την πρώτη σου παράσταση –στην Επίδαυρο ήταν, µεγάλη τύχη έτσι;– ότι ανήκεις σε µια άτυχη γενιά που δεν θα γράψει ποτέ ιστορία. Και που τότε ο αγαπηµένος σου δάσκαλος και σκηνοθέτης σου είχε φωνάξει µπροστά στους άλλους να µην το ξαναπείς ποτέ, πως είναι τύχη πελώρια για µια γενιά να µην περάσει βάσανα. Λούφαξες στη γωνιά σου και δεν το κατάλαβες. Τώρα όµως, δέκα χρόνια µετά, θυµάσαι τα λόγια του και όλα βγάζουν νόηµα. Είναι τύχη πελώρια για µια γενιά να µην κληθεί να γράψει ιστορία.

Είναι χαµένη άνοιξη η άνοιξη του 2020, λες. Μιλάς στον εαυτό σου στον β΄ ενικό ενώ γράφεις στο λάπτοπ που έχεις προσεκτικά καθαρίσει µε οινόπνευµα. Οινόπνευµα 70%, όπως έχουν συστήσει οι ειδικοί. Αναλαµβάνεις την προσωπική σου ευθύνη και παλεύεις για τη συλλογική. Η πόλη σου πόλη-φάντασµα, οι φίλοι σου ήχοι στο Facebook, η ποίηση και η παιδική σου ηλικία challenges στο Instagram.

Η Κική σου λέει ότι ντύνεται και βάφεται για να βγει το βράδυ βόλτα στην άδεια Αθήνα, την άλλοτε ζωντανή, πόλη-φάντασµα πλέον. Είναι πράξη αντίστασης, λέει. Ολα αυτά πριν, όταν ακόµη επιτρέπονταν οι «άσκοπες µετακινήσεις» ανά µονάδες ή δυάδες στους δρόµους. ∆εν ξέρεις, ίσως και να ’χει δίκιο. Είναι πράξη αντίστασης να διεκδικείς το αυτονόητο.

Κάποτε πάντως ήταν ρεαλισµός να διεκδικείς το αδύνατο. Μένεις σπίτι, το κάνεις hashtag στο Facebook, βλέπεις άλλους που το κάνουν πιο πολύ, που ανεβάζουν χιουµοριστικά βιντεάκια µε τον εαυτό τους, αποφθέγµατα και παραστάσεις τους στο διαδίκτυο. Καλά κάνουν. Ο πολιτισµός είναι το όπλο µας σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες εγκλεισµού.

Πότε τα ποτάµια θα πνίξουν τον Βάτο;

Εσύ όµως που καταλαβαίνεις το θέατρο σαν αγκαλιά, αναπνοή, ιδρώτα; Εσύ που φοβάσαι πως η τωρινή κατάσταση δεν είναι και τόσο προσωρινή; Εσύ που ξέρεις πως ο ήχος του ελικοπτέρου που γράφει «police» εύκολα συνηθίζεται; Εσύ που ποτέ δεν γούσταρες το chat στο Facebook και τα stories στο Instagram; Εσύ που θλίβεσαι µε τα διαδικτυακά κρασιά; Εσύ που δεν αντέχεις την ποινικοποίηση του αγγίγµατος και της αγκαλιάς; Εσύ, ρωτάω, τι κάνεις;

Επιλέγεις να µάθεις κιθάρα µέσω ενός application – φευ. Τα δάχτυλά σου σχηµατίζουν τους πρώτους κάλους. Βγαίνεις στο µικροσκοπικό σου µπαλκόνι και για πρώτη φορά σκέφτεσαι τι κρίµα που δεν βλέπει στον δρόµο και έχει τόση ησυχία. Ειλικρινά θα προτιµούσες να πέρναγε πού και πού κανένα µηχανάκι. Για πρώτη φορά αγοράζεις στο σπίτι ρούµι και βλέπεις τα βράδια µαγνητοσκοπηµένες συναυλίεςµε Χαρούλα – Μάλαµα – Αλκίνοο. Πολύ ήθελες να πας· γιατί άραγε δεν πήγες; Υπόσχεσαι στον εαυτό σου να µην ξαναχάσεις ποτέ συναυλία.

Αλλες µέρες βλέπεις ταινίες και τρως το αγαπηµένο σου παγωτό – πολύ θα ήθελες να γράψεις και ποιο είναι αλλά δεν ξέρεις αν κάνει. Σκέφτεσαι ότι θα παχύνεις, γι’ αυτό βάζεις στόχο µέχρι το τέλος της καραντίνας να έχεις µάθει επιτέλους να στέκεσαι στο κατακόρυφο. Τόσο καιρό το βασανίζεις. Τα βράδια κλείνεις τα µάτια και βλέπεις καλοκαίρια, νερά και καταρράχτες. Πώς να ’ναι τώρα ο Βάτος στη Σαµοθράκη; Θα ’χουν κατέβει τα ποτάµια να τον πνίξουν· ο Μανώλης επιµένει πως ο Βάτος δεν είναι παραλία, είναι δέλτα ποταµού, τίποτε δεν καταλαβαίνουµε πια οι Αθηναίοι. Βλέπεις πόδια ξυπόλυτα πάνω σε πλαστικές καρέκλες και µπίρα από το µη απολυµασµένο µπουκάλι και γέλια και συζητήσεις –λάιβ συζητήσεις– και καβγάδες – λάιβ καβγάδες. Χωρίς προβλήµατα autocorrect.

Αποκοιµιέσαι περιµένοντας.

Και ξυπνάς στις 6 το πρωί, φοβισµένη πως ίσως χρειαστεί να περιµένεις πολύ ακόµη.

Η Βένια Σταματιάδη είναι ηθοποιός