«Βεμπερισμός», μια απειλή για την Ευρώπη

Οι ευρωεκλογές θα είναι και στην Γερμανία μια καταγραφή δυνάμεων των πολιτικών κομμάτων και όχι κάποια αναμέτρηση ιδεών για το μέλλον της Ευρώπης. Το γεγονός ότι η Ανγκέλα Μέρκελ αφήνει χώρο στους εκπροσώπους της συντηρητικότερης πτέρυγας του κόμματός της να «κάνουν παιχνίδι», θα πρέπει να προκαλεί από τώρα ανησυχίες για το μέλλον. Μοναδική ελπίδα η κυρίαρχη αντίληψη σε Βρυξέλλες και Βερολίνο ότι ο σκληρός δεξιός και φίλος του Κ. Μητσοτάκη, Μάνφρεντ Βέμπερ δεν έχει τις προϋποθέσεις για να κερδίσει τη μάχη για την προεδρία της Κομισιόν, την οποία πάντως δίνει με όλες του τις δυνάμεις.

Του Δημήτρη Σμυρναίου, Στρασβούργο

Αν χρειαζόταν μια ακόμα απόδειξη ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν στις περισσότερες χώρες-μέλη τίποτα περισσότερο από μια επίσημη καταγραφή δυνάμεων, αυτή τη δίνει τις τελευταίες ημέρες ο γερμανικός Τύπος. Την ώρα που οι ευρωβουλευτές αποχαιρετούσαν τα γραφεία τους στο Στρασβούργο, γνωρίζοντας αρκετοί από αυτούς ότι δεν πρόκειται να τα ξαναδούν, οι γερμανικές εφημερίδες αναθέρμαναν σενάρια που θέλουν το εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης Μάη να επηρεάζει το μέλλον της κυβέρνησης συνασπισμού.

Αντίστροφη μέτρηση για τον κυβερνητικό συνασπισμό

Αυτό δεν θα αποτελούσε έκπληξη για χώρες όπως η Ελλάδα, όπου πολύ συχνά οι ευρωεκλογές έχουν ένα τέτοιο χαρακτήρα «δημοσκόπησης», αλλά στην περίπτωση της Γερμανίας δεν είναι και κάτι το συνηθισμένο. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι αν δικαιωθούν τα προγνωστικά, που θέλουν και τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης στο Βερολίνο να πετυχαίνουν αρνητικά ρεκόρ σε ποσοστά, τότε η αντίστροφη μέτρηση για τη διάλυση του συνασπισμού θα έχει αρχίσει. Ειδικά για τους σοσιαλδημοκράτες μια νέα κατρακύλα, η οποία εκτός των άλλων θα έχει τραγικές συνέπειες και για την αντίστοιχη ευρωομάδα, θα μπορούσε να τους υποχρεώσει να δουν την αλήθεια κατάματα. Ότι δηλαδή η μακρόχρονη συμβίωση τους με τη χριστιανοδημοκρατία μπορεί να τους γλυτώνει προσωρινά από τη βάσανο μιας πρόωρης εκλογικής δοκιμασίας, αλλά η επιμονή της σε αυτή τη συγκατοίκηση μπορεί τελικά να οδηγήσει και στην εξαΰλωσή τους. Οι αριστερές φωνές μέσα στο κόμμα συνεχίζουν να το φωνάζουν, αλλά η ηγεσία κωφεύει.

Από την άλλη, ακούγοντας κανείς πολιτικούς, όπως ο Ούντο Μπούλμαν, επικεφαλής της σοσιαλδημοκρατικής ευρωομάδας, ο οποίος αυτή την εβδομάδα έδωσε την αποχαιρετιστήρια συνέντευξή του στη γαλλική πόλη αναρωτιέται αν αυτή η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων είναι αποτέλεσμα έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα ή απλά ανοιχτή κοροϊδία. Η αριστερή φρασεολογία σε καμιά περίπτωση δεν δείχνει να συμπίπτει με την ως τώρα δρασητριότητα των «συντρόφων» του στο Βερολίνο.

Η Μέρκελ στα …καμαρίνια

Οι Χριστιανοδημοκράτες από τη μεριά τους δείχνουν να βλέπουν τις ευρωεκλογές ως ένα πρώτο πραγματικό τεστ για τη νέα τους πρόεδρο Ανεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ. Δεν είναι τυχαίο που η Ανγκέλα Μέρκελ ακύρωσε εμφανίσεις της σε προεκλογικές εκδηλώσεις αφήνοντας την «φρέσκια» διάδοχό της να σηκώσει αυτή το βάρος της μάχης και επιλέγοντας να μείνει η ίδια στο παρασκήνιο. Η συνεργασία των δύο κυριών χαρακτηρίζεται καλή, αν και οι απόψεις τους δεν ταυτίζονται πάντα. Αλλά η σημερινή καγκελάριος αφήνει αρκετό χώρο στην πρόεδρο του κόμματος, έχοντας πλέον αποδεχθεί ότι από ένα σημείο και μετά δεν θα μπορεί να αναμιγνύεται στην καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση.

Υπάρχουν, βέβαια, και αυτοί που πιστεύουν ότι η αποχή της κυρίας Μέρκελ από τον προ-ευρωεκλογικό αγώνα έχει να κάνει με την επιλογή της να κρατήσει αποστάσεις από τον Μάνφρεντ Βέμπερ. Έτσι κι αλλιώς, οι περισσότεροι στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι ο Βαυαρός και σκληρά συντηρητικός πολιτικός δεν έχει τα φόντα για να επιτύχει αυτό που διακαώς επιθυμεί. Να εκλεγεί δηλαδή πρόεδρος της επόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ένα γκρίζο όραμα

Η αλήθεια είναι πάντως ότι ακούγοντας κανείς τον κύριο Βέμπερ την περασμένη Τρίτη στο Στρασβούργο θα μπορούσε να πει ότι τουλάχιστον αυτός διαθέτει ένα εντελώς διαφορετικό όραμα για μια Ευρώπη, που σήμερα βρίσκεται σε βάλτο, άσχετα αν αυτό το όραμα έχει πολλές εφιαλτικές πτυχές. Για μια ακόμα φορά, ο Βέμπερ μίλησε για τις χριστιανικές αξίες στις οποίες πρέπει να επιστρέψει η ΕΕ, την ανάγκη για ακόμα καλύτερο έλεγχο των συνόρων και γρηγορότερες επιστροφές εκείνων που απλά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ευημερία της χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο, ενώ υπερθεμάτισε υπέρ των ισχυρών εθνών, που μπορούν, όπως είπε, να κάνουν συμβιβασμούς και να καταλήγουν σε κοινές θέσεις.

Ακούγοντας κανείς τον Βέμπερ, διαπιστώνει πολύ εύκολα ότι οι θέσεις του ακουμπούν με την ανάλογη διπλωματική προσοχή, που του δίνει η εμπειρία του στην ευρωβουλή σε θέσεις της εθνικιστικής Νέας Δεξιάς. Είναι σαφές σε ποια δεξαμενή ψηφοφόρων στοχεύει, αλλά και ποιες πόρτες για μελλοντικές συνεργασίες αφήνει ανοιχτές. Αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές από αυτές τις θέσεις έχουν καταστεί κυρίαρχες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μπορεί εύκολα να καταλάβει την απειλή που συνιστά ο «βεμπερισμός» για το μέλλον της Ευρώπης. Απαρατήρητο δε μπορεί επίσης να περάσει και το γεγονός ότι ο βαυαρός σκληροπυρηνικός έχει βάλει πολύ ψηλά στην ατζέντα του την υπόθεση Ελλάδα και ένας από τους κεντρικούς του στόχους αποτελεί και μια στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Για μια ακόμα φορά, θα «εκκινήσει» την προεκλογική του εκστρατεία από την Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα. Πρέπει να είναι η τρίτη φορά που δηλώνει κάτι τέτοιο, ενώ στην Ελλάδα σχεδιάζει να κάνει και την προτελευταία προεκλογική του εμφάνιση, πριν επιστρέψει στην Βαυαρία για το τελικό του σόου, λίγες ημέρες πριν την ημερομηνία των εκλογών.

Το πάθος του κυρίου Βέμπερ δεν είναι τυχαίο. Η ύπαρξη μιας αριστερής κυβέρνησης στο Νότο αποτελεί μια ανορθογραφία στο δικό του παραμύθι για την Ευρώπη του μέλλοντος. Έστω και αν αυτή η κυβέρνηση και σε οδυνηρούς συμβιβασμούς έχει υποχρεωθεί, αλλά και την προσήλωσή της στην ευρωπαϊκή ιδέα έχει αποδείξει. Υπό αυτή την έννοια, ο βεμπερισμός αποτελεί απειλή όχι μόνο για την ΕΕ συνολικά, αλλά και για τη χώρα μας ειδικά. Ακόμα και μετριοπαθείς συντηρητικοί πολιτικοί δε μιλούσαν με τον καλύτερο τρόπο για τον έμμεσο εκβιασμό, που προσπαθεί να περάσει μέσω κάποιων ΜΜΕ προς την ελληνική κοινωνία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι με μια δεξιά κυβέρνηση στην Αθήνα και τον ίδιο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τα πράγματα θα είναι καλύτερα για την Ελλάδα. Η στάση αυτή θυμίζει μάλλον μπακάλικους υπολογισμούς και μόνο ως «ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Και όπως προειδοποιούν οι πιο έμπειροι, αυτές τις έμμεσες απειλές ο κύριος Βέμπερ θα τις βρει μπροστά του, όταν αύριο θα αναζητήσει την στήριξη άλλων (δημοκρατικών) πολιτικών ομάδων προκειμένου να φτάσει στην πολυπόθητη πλειοψηφία που θα έχει ανάγκη, αλλά δεν θα μπορεί να βρει.

Πηγή: Η Εποχή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr