«Το Βαποράκι» – Κριτική ταινίας

Ο ογδοντάχρονος Ερλ Στόουν προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αμέτρητα οικονομικά προβλήματα του, δέχεται να γίνει βαποράκι του μεξικάνικου καρτέλ ναρκωτικών. Οι «δουλειές» πάνε από το καλό στο καλύτερο και ο ίδιος ανεβαίνει στην εκτίμηση των αφεντικών ώσπου η αλλαγή ηγεσίας στο καρτέλ και η δράση του σκληρού πράκτορα της υπηρεσίας για την καταπολέμηση των ναρκωτικών Κόλιν Μπέιτς αλλάζουν δραματικά το σκηνικό. 

Ο βετεράνος σκηνοθέτης και ηθοποιός παίρνει πάνω του τον πρωταγωνιστικό ρόλο (παρότι είχε δηλώσει πως μετά από το «Gran Torino» τελείωσε με την υποκριτική) σε ένα φιλμ που περιέχει όλες τις προσφιλείς θεματικές του.

Οι εύθραυστες και εν πολλοίς αποτυχημένες οικογενειακές σχέσεις βρίσκονται σε αντιπαραβολή με μια κλισέ αστυνομική περιπέτεια όπου η (σαν βγαλμένη από άλλη διάσταση) φιγούρα του μοναχικού αλλά καταφερτζή γέροντα δίνει τη βαρύτητα καθώς και το ρυθμό του δράματος. Πίσω από τη διακριτική προσωπική περιπέτεια του Ερλ (η παραδοχή της αποτυχίας του ως πατέρας και σύζυγος δεν τον οδηγεί πάντως σε κρίση ταυτότητας αφού παραμένει ένας αμετανόητος εραστής του ποδόγυρου) σχολιάζεται εύστοχα η τη λαχτάρα να γευτεί κάποιος τις αμαρτωλές απολαύσεις της ζωής.

Πολλοί βέβαια θα ενοχληθούν από την εικόνα του ηλικιωμένου άντρα στο κρεβάτι με τις δύο νεαρές γυναίκες αλλά όσοι γνωρίζουν καλά την ασυμβίβαστη φύση του Ίστγουντ, θα καταλάβουν ότι πίσω από αυτό το στιγμιότυπο κρύβεται απέραντη ειρωνεία για το κίνημα «Me too». 

Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2018 (116΄)

Σκηνοθεσία: Κλιντ Ιστγουντ

Πρωταγωνιστούν: Κλιντ Ιστγουντ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Λόρενς Φίσμπερν, Μάικλ Πένια