«Βάλτε ένα μπολάκι με λίγο νερό κάπου στην γειτονιά σας»

Παρατηρώ την γάτα μου. Πίνει νερό (έστω λίγο) κάθε περίπου μια ώρα.

Και είναι μέσα στο σπίτι.

Σε δροσιά. Και με ό,τι χρειάζεται για να νιώθει καλά και ασφαλής.

Την κοιτάζω και φαντάζομαι -και σας παρακαλώ πολύ φανταστείτε και εσείς- πόσο σημαντικό και πόσο δύσκολο είναι να κάνουν το ίδιο -παρ’ όλο που σίγουρα το έχουν περισσότερη ανάγκη μια και ζουν στην ζέστη και τις δυσκολίες τού δρόμου- τα αδέσποτα ζώα.

Φανταστείτε πώς θα ήταν να γυρνάς σε ένα εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον ανάμεσα σε χίλιους κινδύνους κάτω από τον καυτό ήλιο για να βρεις λίγο νερό να πιεις ή κάτι να βάλεις στο στόμα σου.

Νιώστε το για ένα λεπτό. 

Ακόμα κι αν δεν τα πολυαγαπάτε λοιπόν ή αν δεν τα πολυθέλετε κοντά σας, βάλτε ένα μπολάκι με λίγο νερό κάπου στην γειτονιά σας. 

Μην σας νοιάζει. Ίσως να μην τα δείτε να έρχονται αλλά σίγουρα θα το βρουν. 

Δεν κοστίζει τίποτα και στ’ αλήθεια είναι ζήτημα ζωής και θανάτου γι’ αυτές τις αθώες ψυχές που στην τελική δεν τους έχουμε αφήσει σπιθαμή για να υπάρξουν στον σκληρό τσιμεντένιο κόσμο μας.

Ξέρω …έχουμε ένα σωρό προβλήματα και δεν θέλουμε άλλη έννοια στο κεφάλι μας. 

Δεν είναι όμως “έννοια”. Είναι μια ελάχιστη προσφορά στην ζωή.

Μια ελάχιστη προσφορά που σώζει ζωές ιδίως μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Μια ελάχιστη προσφορά που επιπλέον μάς δίνει την ευκαιρία να βγούμε για λίγο από τον ανελέητο εγωκεντρισμό μας.

Άλλωστε “Τα ζώα είναι ότι μας απέμεινε από τον παράδεισο” όπως έγραψε αν θυμάμαι καλά ο Κούντερα.

Ας κάνουμε την ζωή τους λοιπόν ελάχιστα πιο υποφερτή αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο όπως να υιοθετήσουμε ένα.

Λίγο νεράκι και λίγο τροφή σε ένα μπολάκι.

Αυτό είναι όλο.

Και μετά ας επιστρέψουμε στις σημαντικές, πολυάσχολες ζωές μας.

Δεν είναι τίποτα και είναι τα πάντα.

Θερμή παράκληση.

Σας ευχαριστώ.