Αυτοί που τρύπησαν την ομπρέλα

Λένε ότι το κάρμα είναι άτιμη και εκδικητική πόρνη, αλλά εδώ δεν πρόκειται για κάρμα. Αυτό που συμβαίνει εκεί έξω, ιδίως στους παραμεθόριους τόπους όπου ο εθνικισμός ανθίζει και καρπίζει, δεν είναι παρά η μαθηματικά βέβαιη εξέλιξη μίας εξίσωσης, την οποία μόνο αγράμματος θα θεωρούσε περίπλοκη.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χάνει σημαντικό μέρος της εκλογικής πελατείας της επειδή δεν είναι αρκετά δεξιά και ένα άλλο, επίσης σημαντικό, κομμάτι της ίδιας εκλογικής βάσης επειδή είναι υπερβολικά δεξιά.

«Ανέβηκε χάρη στο μεταναστευτικό και θα πέσει από το μεταναστευτικό», καγχάζουν όσοι αρέσκονται σε αφορισμούς. Άλλοι αντικαθιστούν τη λέξη «μεταναστευτικό» με την ταμπέλα «μακεδονικό» και βγάζουν το ίδιο πόρισμα.

Η ομπρέλα «εθνικιστικό» καλύπτει και τις δύο βροχές και αφήνει την απερίγραπτη κυβέρνηση μουσκεμένη. Μουσκεμένη, επειδή η ίδια έσπευσε να κρατήσει τρύπιο μουσαμά για να προστατευτεί από την καταιγίδα…

Αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που συχνά παίρνει διαστάσεις τσουνάμι, δε μερίμνησε για το παραμικρό, παρά μόνο για χάδια στα αυτιά των εθνικοφρόνων και για αστυνομικά ημίμετρα.

Οι χρυσαυγίτες κυρ Παντελήδες ντύθηκαν νεοδημοκράτες και έδωσαν στο μητσοτακέικο πρόσθετη εκλογική ισχύ τον περασμένο Ιούλιο, αλλά η προσχώρησή τους συνοδευόταν από απαιτήσεις ασύμβατες με το διεθνές δίκαιο και τον ανθρωπισμό.

Όποιος αφουγκραστεί την κοινή γνώμη σε τόπους που ζουν το μεταναστευτικό στο πετσί τους θα δει αποθρασυμένους φαιοχίτωνες στην πρώτη γραμμή και πάνοπλους φασίστες στις επάλξεις.

«Να τους πνίξουμε στη θάλασσα για να πάψουν να έρχονται», απαιτούν εν χορώ οι ακροδεξιοί που λυμαίνονται τα νησιά. Δεν τους εξευμενίζει ούτε η εξωφρενική εξαγγελία για στρατόπεδα συγκέντρωσης όσων δύσμοιρων ζητούν άσυλο.

Και γιατί να μην αποθρασύνονται τα χουλιγκάνια της Λέσβου και των άλλων νησιών; Η ίδια η κυβέρνηση τους έδωσε αυτό το δικαίωμα, όταν νομιμοποίησε την απανθρωπιά και στόλισε με γαλόνια υπουργού ή περιφερειάρχη ή βουλευτή λογής – λογής χουντικά απολειφάδια.

Πλέον, δεν είναι οι «απάτριδες», οι «μισέλληνες» και οι «αναρχοάπλυτοι» αυτοί που κινδυνεύουν με ξυλοδαρμό και ανασκολοπισμό, αλλά οι Μηταράκηδες που πασχίζουν να ακολουθήσουν τις ανακόλουθες υποσχέσεις της κυβέρνησης.

Το λένε και κάρμα. Όποιος σπέρνει χουλιγκανισμό, θα θερίσει χουλιγκανισμό.

Τα ίδια συμβαίνουν στον βορρά, όπου οι πολίτες που ψήφισαν μονοκούκι Κυριάκο για να καταργήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών τον βλέπουν «έκπληκτοι» να χαριεντίζεται με τους Βορειομακεδόνες και να χαρακτηρίζει τη συνθήκη εθνικά επωφελή.

Μπορεί να έχει δίκιο στο τελευταίο, αλλά δύσκολα θα γλιτώσει την πίσσα και τα πούπουλα όταν τολμήσει να ξεστομίσει τέτοιες κουτουράδες ενώπιον των «μακεδονομάχων», όψιμων και μη.

Το πιθανότερο είναι να ξεγυμνώσουν ξανά τα οπίσθιά τους, οι φανατικοί, για να τα δείξουν σε όσους κορόιδεψαν ψιλό γαζί την κοινωνία της Βόρειας Ελλάδας.

Οι χαιρέκακοι που επισημαίνουν από τη γαλαρία ότι τα εγκλήματα πληρώνονται και ότι ο ψηφοφόρος όφειλε να ξεστραβωθεί πριν ψηφίσει παρακαλούνται να σιωπήσουν.

Εάν ο μέσος Έλληνας ήταν ξεστραβωμένος και μπορούσε να ξεχωρίσει δύο γαϊδουριών άχυρα, δε θα είχαμε σήμερα κυβέρνηση γαϊδουριάς.

Σαν να μην έφταναν οι υπόλοιποι πονοκέφαλοι, το γκουβέρνο έχει να αντιμετωπίσει και την οργή των …ΠΑΟΚτσήδων, οι οποίοι βλέπουν την ομαδάρα τους να αποκαθηλώνεται από την πρωτοκαθεδρία, επειδή έτσι γουστάρει ο Αυγενάκης, δηλαδή ο Μαρινάκης.

Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι μία υπόθεση ευτελής σε σύγκριση με τα εθνικά θέματα, αλλά έχει τον τρόπο του για να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, σε χώρες του τρίτου και τέταρτου κόσμου.

«Δε θα καθίσω να φάω ξύλο από τους ΠΑΟΚτσήδες», αναφώνησε αγανακτισμένος ο Μάκης Βορίδης, όταν είδε να τον περιμένουν  οργισμένοι ποδοσφαιρόφιλοι έξω από το αγροτικό επιμελητήριο στη Βέροια.

Λάθος. Το σωστό θα ήταν να καθίσει ωραία – ωραία και να το εισπράξει το τίμιο ξύλο, αφού ο ίδιος εκθειάζει, από τη νιότη του κιόλας, τη μέθοδο της ράβδου.

«Το λέω γλυκά, το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαιότητας», δήλωσε τον περασμένο Νοέμβριο, με το τσεκούρι του ακουμπισμένο παρά πόδας στο φιλόξενο τηλεοπτικό έδρανο του ΣΚΑΙ.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αγαπητέ πρώην συμφοιτητή και ζωντανέ θρύλε των διαδρόμων της Νομικής. Όπως στρώσατε, έτσι θα κοιμηθείτε. Στα νησιά του Αιγαίου, στα βόρεια σύνορα, στα αγροτικά επιμελητήρια, στους δρόμους των πόλεων.

Από τη μία πτέρυγα θα εκτοξεύουν τα βέλη τους όσοι σας θεωρούν ξενέρωτους αριστεριστές βαλτούς του ΣυΡιζΑ και από την άλλη όσοι βλέπουν πίσω από τις γαλάζιες γραβάτες ανερμάτιστους αγύρτες.

Δεν έχει σημασία, αν έχουν δίκιο ή άδικο. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Όταν η κυβέρνηση πόνταρε τα ρέστα της στα ταπεινότερα ένστικτα της κοινωνίας προκειμένου να ρίξει τον Τσίπρα και να ξαναπιάσει την κουτάλα στα χέρια, όφειλε να υπολογίσει και τις συνέπειες της νομιμοποιημένης εξαχρείωσης.