Αυτοί που δέρνουν κι αυτοί που δέρνονται

Ο Χρήστος Παπουτσής είναι από τα πιο γνωστά πρόσωπα του φοιτητικού κινήματος στη χούντα και στις απαρχές της μεταπολίτευσης. Και η οπωσδήποτε φωτεινή αυτή περίοδος των νεανικών του χρόνων, που τον έφερε ως τη θέση του προέδρου της ΕΦΕΕ, του άνοιξε αργότερα τον δρόμο για μια λαμπρή πολιτική καριέρα από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο είτε ως επίτροπος, είτε ως υπουργός, είτε από άλλες υψηλές και καλά αμειβόμενες θέσεις, υπηρετεί πιστά πάνω από τριάντα χρόνια. Από μια άποψη λοιπόν ανταμείφθηκε σε αντίθεση με άλλους για τους δύσκολους αγώνες του. Και ορθώς ανταμείφθηκε – αυτό έλειπε, να καταλάβουν όλα τα δημοκρατικά αξιώματα οι ανανήψαντες χουντικοί ή οι «άκαπνοι».

Πώς κάποιος που έχει φάει με το κουτάλι τα δακρυγόνα, τις προβοκάτσιες, την αστυνομική βία, την προπαγάνδα του νόμου και της τάξης, τα κάθε είδους κόλπα και εγκλήματα της εξουσίας τώρα εμφανίζεται ως απολογητής τους;
ΩΣ ΕΔΩ όλα καλά και ψόγος ουδείς. Αλλά πώς συμβιβάζονται οι ασυμβίβαστοι αγώνες για τη δημοκρατία με τους ύμνους στην αστυνομική καταστολή και στα χημικά που παρακολουθήσαμε όλοι από τηλεοράσεως την Πέμπτη; Πώς κάποιος που έχει φάει με το κουτάλι τα δακρυγόνα, τις προβοκάτσιες, την αστυνομική βία, την προπαγάνδα του νόμου και της τάξης, τα κάθε είδους κόλπα και εγκλήματα της εξουσίας τώρα εμφανίζεται ως απολογητής τους; Και πώς επιχειρεί να μας πουλήσει τα παλιά φούμαρα για σατανικούς ταραξίες με σατανικά σχέδια και την Κερατέα ως προπονητήριο του Συντάγματος; Αναπαράγοντας τη μετεμφυλιακή και εν συνεχεία χουντική άποψη του Δακτύλου -κομμουνιστικού αναρχικού ή αναρχοκομμουνιστικού λίγη σημασία έχει- που βρίσκεται πίσω από τον χημικό και όχι μόνο πόλεμο;

ΕΝΤΑΞΕΙ, τα ερωτήματα είναι ρητορικά και ξέρουμε ότι στις μεγάλες αίθουσες της κάθε είδους εξουσίας βρίσκονται οι απαντήσεις. Αν κάτι όμως επιδιώκουν, είναι να δείξουν σε πόσο μεγάλη και σχιζοφρενική απόσταση βρίσκονται όσα ο συγκεκριμένος πολιτικός έλεγε και έκανε στα νιάτα του απ’ όσα λέει και κάνει τώρα. Κι επειδή δεν είναι μόνο αυτός το μαύρο πρόβατο της γενιάς του Πολυτεχνείου, επειδή υπάρχει εκεί έξω ολόκληρο κοπάδι που βελάζει ακατάπαυστα, γι’ αυτό φτάσαμε να έχει καταστεί ύποπτη όλη η εν λόγω γενιά και να είναι έτοιμοι να την πάρουν με τις πέτρες οι καμένοι από Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα πολίτες και πρώτοι-πρώτοι οι Αγανακτισμένοι. Την ίδια στιγμή που και η επίσημη προπαγάνδα του νέου καθεστώτος την παρουσιάζει σαν μια γενιά που κυβέρνησε από τη μεταπολίτευση και μετά και δημιούργησε μια Ελλάδα της τεμπελιάς, του κομματισμού, της αναξιοκρατίας, της διαφθοράς και της καλοπέρασης με δανεικά.

ΑΥΤΟ όμως είναι μόνο ένα μικρό μέρος της εικόνας. Διότι εκτός από τον διάσημο Χρήστο Παπουτσή εμφανίστηκε την Τετάρτη στις οθόνες μας και ο άσημος Σήφης Καυκαλάς. “Ποιος είναι αυτός;” ρωτούσαν οι νεότεροι. Αυτός λοιπόν είναι ένα από τα εξεγερμένα παιδιά του Πολυτεχνείου, στον οποίο η εξουσία του Παπουτσή επιδαψίλευσε την Τετάρτη όλως ιδιαίτερες περιποιήσεις. Την ίδια στιγμή που οι αστυνομικοί χαριεντίζονταν με τους κουκουλοφόρους συνεργάτες τους και τους φυγάδευαν στο προαύλιο της Βουλής, χωρίς ούτε καν τα στειλιάρια να τους αφαιρέσουν, αυτόν τον έσερναν σαν τσουβάλι, τον χτυπούσαν στην πλάτη και τον κακοποιούσαν με κάθε τρόπο.

ΚΑΝΑΜΕ λάθος που σωπάσαμε τόσα χρόνια, κι αφήσαμε αυτούς να διασύρουν όλη τη γενιά μας, είπε μιλώντας στον 105,5. Σώπασε ή όχι, πάντως την κρίσιμη στιγμή ήταν μαζί με τους πολίτες στο Σύνταγμα, απέναντι από τα τάγματα εφόδου του Παπουτσή, τη μανία των οποίων δοκίμασε όπως και στην εποχή της χούντας. Και όποιος ξέρει πρόσωπα και πράγματα, είδε και αναγνώρισε ανάμεσα στο πλήθος όλες τις μέρες, και τη μαύρη Τετάρτη, εκατοντάδες από τα παιδιά του Πολυτεχνείου, που μεγάλωσαν, άσπρισαν, αλλά… μυαλό δεν έβαλαν. Που επιμένουν να βρίσκονται από την από δω μεριά, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι προτιμούν την από κει, στηρίζουν τα μνημόνια και υποστηρίζουν την καταστολή.

ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ όταν μιλάνε ορισμένοι για τη γενιά του Πολυτεχνείου και την εξέλιξή της, καλώς κάνουν και λοιδορούν όσους ξέχασαν την αφετηρία τους κι ακόμα καλύτερα κάνουν και κατηγορούν όσους άλλαξαν τόσο που να γίνουν αγνώριστοι. Καλό όμως είναι να μη διαγράφουν και τους άλλους, τους πολύ περισσότερους, που άλλου είδους σφάλματα μπορεί να έχουν κάνει, αλλά προσπαθούν να είναι συνεπείς και παρόντες. Κι ακόμα καλύτερο είναι να ξεχωρίζουμε τον κάθε Σήφη που ακόμα τρώει ξύλο από τον κάθε Παπουτσή που δέρνει…
Από την “Αυγή”, 3/7/2011

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr