Αυταρχική εκτροπή με πολιτική χωρίς κανόνες και έλεγχο

Νωρίς – νωρίς η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη αποκαλύπτει τις μεθόδους για την επίτευξη των στόχων που υπηρετεί. Και οι μέθοδοι είναι ολική κατάληψη του κράτους με πρόσωπα που, εκτός από το κόμμα, εκπροσωπούν και υπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα. Πρόσωπα που είναι πρόθυμα να ακολουθούν τις εντολές μιας συγκεντρωτικής εξουσίας.

Δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν να λήξει η θητεία κάποιων ανεξάρτητων αρχών, όπως για παράδειγμα της Επιτροπής Ανταγωνισμού, και επιχειρούν καρατομήσεις που, εκτός από παράνομες, εκθέτουν σοβαρά τη χώρα στην ευρωπαϊκή κανονικότητα αδιαφορώντας για καταδικαστικές αποφάσεις και μάλιστα για ζητήματα δημοκρατίας!

Τι τους ενοχλεί στην περίπτωση της Βασιλικής Θάνου, που είχε μια λαμπρή καριέρα στη Δικαιοσύνη και έφτασε έως το ύπατο αξίωμα, πρόεδρος του Αρείου Πάγου; Ελεγχόμενη λοιπόν και η Επιτροπή Ανταγωνισμού, που για να αντιμετωπίσει τα κακομαθημένα θηρία της οικονομικής ολιγαρχίας χρειάζεται τη μεγίστη δυνατή θωράκιση εντιμότητας και ανεξαρτησίας;

Και πάμε στους στόχους. Αυτοί που θα ελέγξουν το μονοπώλιο στη διανομή Τύπου, που ανήκει και διευθύνεται από τον χορηγό κ. Μαρινάκη, πρέπει να είναι επιλεγμένοι και εγκεκριμένοι από τους κουμπάρους; Και αν ο κ. Λάτσης για παράδειγμα παραβιάσει τον ανταγωνισμό, ποιος θα τον ελέγξει; Ο υπουργός Άδωνις, που ανέλαβε ως υπουργός Ανάπτυξης να του βρει καζινάρχη, μιας και ο ίδιος ο επιχειρηματίας ζητάει πολλά και δεν βρίσκει κανέναν;

Η έλλειψη σεβασμού στους δημοκρατικούς κανόνες και τις επιταγές του συντάγματος τόσο σύντομα, τόσο ξεδιάντροπα, τρομάζει για το μέλλον της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το περιστατικό με τις ξαφνικές (πέντε λεπτά πριν λήξει η συνεδρίαση στη Βουλή) τροπολογίες του υπουργού Εργασίας, που κατάργησε τον νόμο για τις αιτιολογημένες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα (αίτημα που διατύπωσε ο ΣΕΒ), είναι χαρακτηριστικό της ασέβειας και της περιφρόνησης της κοινοβουλευτικής λειτουργίας.

Μα, μας ψήφισε το 40% του ελληνικού λαού, λένε αυτάρεσκα όταν στριμώχνονται. Και το άλλο 60%, που δεν σας ψήφισε, δεν έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να ασκεί τον νόμιμο κοινοβουλευτικό έλεγχο;

Το θέμα όμως δεν είναι να ασκείς έλεγχο και κριτική στις κυβερνητικές επιλογές. Το θέμα είναι πού και πώς αυτή η κριτική θα φτάνει στον μέσο πολίτη όταν όλες οι εξουσίες ελέγχονται ασφυκτικά από ένα κόμμα. Ένα κόμμα που, παρότι χρεοκοπημένο οικονομικά, ενίσχυσαν με κάθε τρόπο οικονομικές δυνάμεις αναμένοντας τα ανταλλάγματα για τις υπηρεσίες τους.

Και μιας και μιλάμε για τα ανταλλάγματα των φανερών και κρυφών χορηγών. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πρόσφατο δημοσίευμα στην «Αυγή» για τη διαφημιστική δαπάνη των συστημικών τραπεζών το 2018. Διέθεσαν συνολικά 35 εκατομμύρια, με τη μεγαλύτερη δαπάνη να ανήκει στην Πειραιώς (12) και ακολούθησαν η Alpha (9) η Eurobank (7) και η Εθνική με (6,5).

Από αυτά, τα 16 εκατομμύρια πήγαν στα συστημικά ΜΜΕ. Τη μερίδα του λέοντος έλαβαν μέσα με φανατική υποστήριξη προς τη Ν.Δ. Συγκεκριμένα ο όμιλος “Καθημερινής” – ΣΚΑΪ έλαβε 4,5 εκατ, ο όμιλος του Μαρινάκη χωρίς τηλεόραση με “Νέα” και “Βήμα” έλαβε 2 εκατ., το “Πρώτο Θέμα” (χωρίς τηλεόραση) έλαβε 2 εκατ. Επιπλέον η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» με ελάχιστες πωλήσεις έλαβε 360.000, όταν ο όμιλος “Έθνος” και Οpen TV έλαβε μόλις 269.000! Με λίγα λόγια το 68% των χρημάτων προωθήθηκε στους «ιεροκήρυκες» του νεοφιλελευθερισμού.

Μάλιστα ο δημοσιογράφος Θάνος Νοσόπουλος, που έκανε τη σχετική έρευνα, μιας και η διαφημιστική δαπάνη των τραπεζών δημοσιεύεται υποχρεωτικά με βάση τον Νόμο Δραγασάκη (μέχρι να καταργηθεί και αυτός), αναφέρει ότι: «Στο payroll των τραπεζών υπήρχαν ακόμα και ονόματα εταιρειών που δεν κατάφερα να τα βρω στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο, ενώ ήσαν και κάποιες άλλες μονοπρόσωπες εταιρείες που δεν είχαν καν διαδικτυακή διεύθυνση».

Ελέγχουν την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία, βιάζονται να βάλουν χέρι και στη δικαστική, ελέγχουν σε βαθμό ασφυξίας τα συστημικά ΜΜΕ. Για προσθέστε και την αμέριστη συμπαράσταση και αβάντα από τον θρησκευτικό σκοταδισμό που βγήκε στους δρόμους για τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά δεν ενοχλήθηκε από τη συνέχεια που έχει το κράτος!

Σε αυτές τις συνθήκες η ενημέρωση του ελληνικού λαού είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης έχουν υποχρέωση να βρουν τις καλύτερες απαντήσεις όταν συνέλθουν από την αντι-ΣΥΡΙΖΑ μανία τους.

Πηγή: Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr