Ατζαμήδες στο κίτρινο χιόνι

Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από την «Αττική Οδό», την ώρα που μιλιούνια ταλαίπωροι οδηγοί αντιμετώπιζαν τον χιονιά εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι, μοιάζει σαν να την έγραψε ιδιοχείρως ο Μητσοτάκης ή κάποιος άλλος από τους «άριστους» που έχουν την αναισθησία για μεσαίο όνομα.

«(…) Δημιουργήθηκαν έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα εξαιτίας οχημάτων που ακινητοποιήθηκαν είτε λόγω μηχανικής βλάβης, είτε φόβου και έλλειψης εμπειρίας των οδηγών τους, με αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία και να δημιουργηθούν μεγάλες ουρές (…)».

Δεν ξέρω αν ντράπηκε και η ντροπή, γιατί την έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό αυτή την έρμη χώρα…

Ας μη την αδικήσω, όμως, την εταιρία. Το μόνο που έκανε ήταν να μιμηθεί το modus operandi της κυβέρνησης που λυμαίνεται τον τόπο με την εξοργιστική ανοχή της κοινωνίας. Αποποιήθηκε των ευθυνών της και πέταξε το μπαλάκι στους πολίτες.

Εσείς φταίτε, που οδηγείτε στα χιόνια, ενώ είστε άσχετοι, ατζαμήδες και φοβιτσιάρηδες. Εσείς φταίτε, που καίγονται τα δάση σας από πυρκαγιές και που γκρεμίζονται τα σπίτια σας από σεισμούς. Εσείς φταίτε, που πεθαίνετε στα ράντζα των νοσοκομείων, αντί να πηγαίνετε στις εκκλησίες να σωθείτε, να δείτε και χαρά στα σκέλια σας. Εσείς φταίτε, που χάνετε τις δουλειές σας αντί να γίνετε σκλάβοι σε μεγαλογαλέρες. Εσείς φταίτε, που εμείς βιάζουμε ατιμώρητοι τις κόρες και τους γιους σας.  

Ένα δίκιο, το έχουν. Ίσως και περισσότερα. Ναι, εμείς φταίμε. Εμείς, οι ψηφοφόροι που ροχαλίζουμε. Η ωραία κοιμωμένη των Αθηνών, της Πίνδου και του Αιγαίου Πελάγους.

Τη μέρα που ξαναφέραμε καβαλάρηδες στο γαλάζιο άλογο τους ίδιους ανθρώπους που οδήγησαν τη χώρα στα βράχια, τη μέρα που παραδώσαμε εκ νέου τα κλειδιά σε μία σεσημασμένη συμμορία και της δώσαμε άφεση αμαρτιών, χάσαμε κάθε δικαίωμα στη διαμαρτυρία.

Το απερίγραπτο χάος αυτής της μαρτυρικής Δευτέρας θα γκρεμοτσάκιζε οποιαδήποτε κυβέρνηση του γαλαξία, ακόμα και στη ρυπαρότερη μπανανία του Τέταρτου Κόσμου. Το διαβόητο «επιτελικό κράτος» είχε μπροστά του μέρες επί ημερών για να προετοιμαστεί, αλλά προτίμησε να τις σπαταλήσει ξύνοντας τα παπάρια του.

Δεν έχει άλλωστε λεφτά για εκχιονιστικά και αλατιέρες. Τα ξόδεψε όλα για ιπτάμενες σακαράκες της εθνικιστικής υπερηφάνειας και μπάτσους της ξυλοφορτωτικής καύλας. Να φάμε δεν έχουμε, δακρύζουμε όμως από ιερή συγκίνηση και ονειρευόμαστε Σαγγάριους.

Οι ιδιωτικές εταιρίες που καρπώθηκαν την εκμετάλλευση των εθνικών και λιγότερο εθνικών οδών, με όρους συχνά αποικιακούς, κατεβάζουν μία μία τα ρολά, με προφανή σκοπό να αποφύγουν τις κυρώσεις, όσο προλαβαίνουν.

«Οι καιρικές συνθήκες είναι πρωτοφανείς», τιτίβισε χαρωπά ο υπουργός προστασίας Τάκης Θεοδωρικάκος, δίχως ίχνος αισχύνης. Τα ίδια μας έλεγαν και στον περυσινό χιονιά, τα ίδια στις φωτιές, τα ίδια στις πλημμύρες, τα ίδια στους σεισμούς. Μόνο το Μάτι και η Μάνδρα τους φάνηκαν φυσιολογικά φαινόμενα, από τη ζωή βγαλμένα.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι αράδες, νωρίς το απόγευμα της Δευτέρας, αρκετές συνοικίες της Αθήνας ήταν βυθισμένες στο σκοτάδι και στην παγωνιά από διακοπές ρεύματος.

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς, πλην του μετρό όπου έπεφτε ο Covid σύννεφο, είχαν διακόψει τη λειτουργία τους αφήνοντας τους πολίτες στο έλεος των «πρωτοφανών» φαινομένων.

Για τα σχολεία και τα κατηχητικά δεν συζητάμε, αυτά το γύρισαν από το πρωί στην τηλεκπαίδευση, που μπορεί να μη λειτουργεί, αλλά τουλάχιστον σε κρατάει στο σπίτι να βλέπεις Λιάγκα. Αν έχεις ηλεκτρικό.

Μέσα στο λευκό χάος, οι πορφυρογέννητοι Πατούληδες αναρωτιούνται φωναχτά «τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί οι οδηγοί στους δρόμους», ενώ η πελαγωμένη τροχαία στρατολογεί κατά λάθος διανομείς πιτόγυρου για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας.

Ο δε Μητσοτάκης μπορεί να έχει φύγει τετραήμερο στη ζεστή Αυστραλία για να δει τη νύφη που παίζει τέννις, να ρίξει και καμιά βουτιά. Να ξεσκάσει βρε αδερφέ, που τον κουβαλάτε τον άνθρωπο να συγχρωτίζεται με αστέγους. Ξέρετε πόσες ώρες κλείστηκε στον κλίβανο για να απολυμανθεί;

Εάν αλλάξατε το κανάλι για να δείτε «Σασμό» και χάσατε κάποιο επεισόδιο, σημειώστε ότι η χώρα μας έχει για υπεύθυνο Πολιτικής Προστασίας («και Κλιματικής Αλλαγής») έναν εκ μεταγραφής Κύπριο, που δεν είχε ξαναματαδεί αυτό το άσπρο πράγμα που πέφτει από τον ουρανό, παρά μόνο σε κανένα σαλέ στην Ελβετία.

Ο δε προκάτοχός του, ο Νικ Χαρντ ντε, των ενόπλων δυνάμεων και των Ραφάλ πλέον, χαμογελάει σαρδόνια, μέσα από μία απύθμενης γελοιότητας ανάρτηση που τον παρουσιάζει μεταμφιεσμένο κλαρινογαμπρό.

Επί των ημερών του σερίφη Χαρδαλιά, φοβόμασταν μόνο τον κόβιντ. Και γελούσαμε κιόλας με τις μούτες του. Ενώ αυτός ο Στυλιανίδης είναι πιο άχρωμος και από το χιόνι της Αττικής Οδού. Όπου είναι λευκό και όχι κίτρινο, από τα κάτουρα των εγκλωβισμένων οδηγών.

Και τις τους νοιάζει, όλους δαύτους, αν θα πεθάνει κόσμος μέσα στα παγωμένα αμάξια; Μήπως θα τους εγκαλέσει κανείς, πέρα από τους συγγενείς των θυμάτων; Εδώ κοιμούνται ήσυχοι και αμέριμνοι με 23 χιλιάδες νεκρούς στη βάρδια τους.

Και αν φωνάζουν κάποιοι λίγοι κατσαπλιάδες, σαν τους οδηγούς που βγήκαν σε απ’ ευθείας σύνδεση στον ΣΚΑΙ για να απευθύνουν τη γνωστή ευχούλα στον Μητοστάκη, θα τους γειώσουν τεχνηέντως τα πετσωμένα κανάλια.

Εκτός αν συμβεί να εγκλωβιστεί κανένας άνκορμαν υψηλού προφίλ, σαν τον Άκη Παυλόπουλο, οπότε έχουμε αίφνης καταγγελτικό λόγο και άναρθρες κραυγές ενάντια στην ανάλγητη και ανίκανη πολιτεία, ώσπου να καταρτιστεί η επόμενη λίστα.

Άλλη γεύση έχει η πίτσα όταν την τρώει ο άπλυτος γείτονας, άλλη όταν τη σερβίρουν ξαφνικά σε σένα και σε βρίσκουν και πεινασμένο.

Τις μέρες των Χριστουγέννων, ταξίδεψα οδικώς προς την Ήπειρο. Για να περνάει η ώρα μου, και να μη νυστάξω οδηγώντας, μετρούσα τις πινακίδες «ΤΕΡΝΑ» στις γέφυρες πάνω από την Ιόνια Οδό.

Τα παράτησα γύρω στον αριθμό 28, όχι επειδή ξέμεινα από υλικό, αλλά διότι ήταν η ώρα να στρίψω δεξιά, στον καρόδρομο που οδηγεί στα ξεχασμένα από θεούς και ανθρώπους (μέχρι να τα λερώσει και αυτά με τα μοκασίνια του ο τουρίστας πρωθυπουργός) Τζουμέρκα.

Η συγκεκριμένη εταιρία έχει για εκτελεστικό αντιπρόεδρο τον πεθερό του Γεραπετρίτη, του φίλου του Φουρθιώτη, ντε. Ξέρω, άλλο η δουλειά, άλλο η διασκέδαση. Τι με κοιτάτε έτσις Εσείς τους κάνατε κυβέρνηση τους αρχιερείς της διαπλοκής και τους συνομιλητές των φυλακόβιων και τους φίλους των παιδεραστών, όχι εγώ.

«Ελπίδα», ονομάστηκε η κακοκαιρία που σαρώνει τη χώρα. Μη μπερδεύεστε με τη λαίλαπα: εκείνη τη λένε «Κυριάκος». Το μόνο που μπορώ να ελπίσω, μέσα σε αυτή τη σήψη και παρακμή, είναι να απαλλαγούμε σύντομα από αυτή την ανεκδιήγητη κυβέρνηση και να αναδείξουμε, τουλάχιστον, μία που να νοιάζεται.

Η προηγούμενη μπορεί να απέτυχε σε πολλά και διάφορα μέτωπα, να διέψευσε πολλές και διάφορες προσδοκίες, τιμωρήθηκε άλλωστε σκληρά για τις αστοχίες της, αλλά αναίσθητη, χαιρέκακη, κοινωνιοπαθή και νεκρόφιλη δεν την αποκάλεσε ποτέ κανείς.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr