Η εισήγηση της Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Όλγα Σμυρλή εισηγήθηκε την αναίρεση της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας με την οποία καταδικάστηκε η 53χρονη καθαρίστρια από τον Βόλο, που είχε οδηγηθεί ακόμα και στη φυλακή, για την παραποίηση του ενδεικτικού του Δημοτικού.
«Να αναιρεθεί η απόφαση και να κηρυχθεί αθώα η κατηγορούμενη για το αδίκημα της απάτης κατ’εξακολούθηση και κατ’ επάγγελμα» εισηγήθηκε συγκεκριμένα ενώπιον του Αρείου Πάγου, όπου συζητήθηκε η αναίρεση που έχει καταθέσει η γυναίκα, η ανώτατη εισαγγελική λειτουργός.
Αν η εισήγηση γίνει δεκτή, κριθεί δηλαδή πως δεν υφίσταται αδίκημα, τότε η δικαστική περιπέτεια της τελειώνει εδώ.
“Είμαι χαρούμενη, ευχαριστώ όλους που με υποστήριξαν”, δήλωσε η ίδια η καθαρίστρια και συνέχισε “Θέλω να πάρω πίσω τη δουλεία μου μέσα από μένα και την απόφαση του Αρείου Πάγου να βοηθηθούν κι άλλοι. Δεν τους εξαπάτησα. Θεωρώ ότι οι δικαστές του Αρείου Πάγου το κατάλαβαν. Παραποίησα το απολυτήριο γιατί είχα μεγάλη ανάγκη, είχα δύο παιδιά μεγαλώσω κι έπρεπε να τα μεγαλώσω αξιοπρέπεια. Αναγνωρίζω το λάθος μου, δούλεψα όμως γι αυτά τα λεφτά, δεν τα πάρα κι έφυγα”.
Το σκεπτικό της εισηγήτριας:
Σε ότι αφορά το αδίκημα της απάτης κατ’ εξακολούθηση για το οποίο είχε κηρυχθεί ένοχη η καθαρίστρια , η Αντεισαγγελέας του ΑΠ υποστήριξε ότι η απάτη προκλήθηκε άπαξ, η ποινική δίωξη έχει παύσει λόγω παραγραφής και το δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφήρμοσε τις ποινικές διατάξεις.
«Ως χρόνο τέλεσης δέχθηκε το δικαστήριο την περίοδο 1996-2015 που ο χρόνος που φέρεται να προκάλεσε ζημιά στο Δημόσιο λαμβάνοντας το μισθό της. Ο αληθής χρόνος τέλεσης όμως, είναι το 1996 που προσκόμισε νοθευμένα πιστοποιητικά » υποστήριξε η εισηγήτρια και πρόσθεσε: «η απατηλή συμπεριφορά ήταν άπαξ και όχι εξακολουθητικά, όσο λάμβανε μηνιαίες αποδοχές της. Δεν υπήρχε υποχρέωση να ανακοινώσει κάθε μήνα την απάτη, αφού δεν μπορεί να αυτοενοχοποιηθεί».
Για την φερόμενη ως προκληθείσα ζημία του δημοσίου κατά την άποψη της εισηγήτριας ” Δεν επέρχεται μείωση περιουσίας του Δημοσίου, αφου τα ποσά που είχαν προβλεφθεί με τον προϋπολογισμό του κράτους για τη θέση, αυτά και διατέθηκαν και όχι περισσότερα”.
