ΓΜ

Γιώργος Μιχαήλ

Αθανασία: Η τελική προοπτική της ζωής

Είναι   κοινή η αντίληψη, ότι με το πέρασμα του χρόνου, το πεπρωμένο κάθε ζωντανής ύπαρξης,  αλλά τελικά και ολόκληρου  του σύμπαντος, είναι  η υποταγή  στον νόμο της εντροπίας,  που οδηγεί στη φθορά και τελικά στο θάνατο  και την καταστροφή .

dna 1903875

 Είναι γνωστή  η θεώρηση, ότι  το απέραντο σύμπαν με όλο το μεγαλείο των δισεκατομμυρίων των πλανητών και των γαλαξιών του, από την στιγμή του big-bang   είναι  υποταγμένο στο ζοφερό του πεπρωμένο, που είναι η σταδιακή απώλεια του ενεργειακού του επιπέδου,  η πλήρης αποδιοργάνωση, η συρρίκνωση  , ο τελικός αφανισμός και η κατάληξη στο χάος απ’ όπου  προήλθε.  

 Όμως, κάποια  στιγμή, σε μια γωνιά του  σύμπαντος, τη Γή,  εμφανίστηκε   η πρώτη ζωντανή οργανική οντότητα, δηλαδή το κύτταρο.  Το  κύτταρο , οι πρώτη μορφή  ζωής, πολύ νωρίς «πίστεψε» πως είχε λύσει μια για πάντα το πρόβλημα του θανάτου   με τον διχασμό του (μίτωση), σε δύο νέα κύτταρα ,που το καθένα απ’ αυτά αργότερα ξαναδιχάζονταν σε άλλα δυο κτλ.

Με την πάροδο   εκατομμύριων χρόνων, τα κύτταρα οργανώθηκαν σε  διάφορες κατηγορίες  πολυοργανικών βιολογικών συλλογικοτήτων  που  αρδευόταν με οξυγόνο, νερό και τροφή από   αγγειακό διακλαδιζόμενο σύστημα   συναποτελώντας τους οργανισμούς των διαφόρων φυτών και ζώων  και τελικά  του ανθρώπου.

 Όμως όλοι αυτοί οι πολύπλοκοι οργανισμοί   κάποια στιγμή έκλειναν τον βιολογικό τους κύκλο με την λειτουργική υποβάθμιση, το θάνατο και την αποσύνθεση. Η μόνη άμυνα εντέλει του βιολογικού οικοσυστήματος στον πλανήτη, παραμένει η σεξουαλική ένωση του αρσενικού με το θηλυκό και η γέννηση του απογόνου που πέρνει τη σκυτάλη για τη συνέχιση της ζωής.

 Ο άνθρωπος, το κορυφαίο, μέχρι στιγμής,  είδος της εξελικτικής διαδικασίας της ζωής,  από τότε που συνειδητοποίησε την ύπαρξη του, άρχισε να ανησυχεί για τη διάρκεια της   Βλέποντας τους αγαπημένους να γερνάνε και να πεθαίνουν, φοβήθηκε τον θάνατο και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της σκέψης του  στο πως τελικά θα τον νικήσει.   

Ο άνθρωπος επιφορτίστηκε  από τις πρώτες κιόλας μέρες της συνειδητής του ύπαρξης, με ένα τεράστιο ρόλο. Στηριζόμενος στη γνώση,  στη δημιουργικότητα, αλλά και στην υπέρβαση τους που είναι το πάθος και η  πίστη, άρχισε χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί, να εκπροσωπεί ολόκληρο  το  σύμπαν  σε  έναν μεγάλο αγώνα ενάντια στην εντροπία την κατάρρευση και το θάνατο.

 Εδώ και χιλιάδες χρόνια και μέχρι σήμερα, με τους βαλσαμωμένους φαραώ, τα αρχαιοελληνικά αριστουργήματα της γλυπτικής, τα εξαιρετικά εικαστικά  έργα   της αναγέννησης, τη φωτογραφία, τον κινηματογράφο, τη μαγνητοφώνηση τα βίντεο και τα ολογράμματα, «αποθανατίζουμε» , δηλαδή   προσπαθούμε  να αφαιρέσουμε το θάνατο από μας και τα   υποκείμενα του ενδιαφέροντος μας .

Ο άνθρωπος που διαθέτει το υψηλό ηθικό και δημιουργικό ανάστημα, από τη στιγμή που ένοιωσε απέχθεια και φόβο για το θάνατο, δεν κάνει τίποτα άλλο από το  να εργάζεται αναπτύσσοντας με εκθετικές ταχύτητες, τη συλλογική γνώση, τη δημιουργικότητα  και τα πολιτιστικά και επιστημονικά επιτεύγματα.  Σε όλες αυτές τις ανακαλύψεις και εφευρέσεις έρχεται κορυφαίος αρωγός η ιατρική και η βιολογία που με τις  νέες μεθόδους θεραπείας αλλά και τη  λεπτομερή ανάγνωση του DNA, του λογισμικού της ζωής, αλλά και τις ανακαλύψεις   θεραπειών και φαρμάκων, έχει αυξήσει δραστικά το προσδόκιμο της ανθρώπινης ζωής.

Η  Ανάσταση του Χριστού που γιορτάζουμε  μέσα στην άνοιξη  συμβολίζει  ακριβώς  αυτόν τον προαιώνιο  αγώνα των ανθρώπων, ενάντια στην φθορά (εντροπία)  και στο θάνατο.

 Αυτές τις δύσκολες  μέρες,  που  κυριαρχεί  η αγωνία και ο φόβος,  του θανάτου, όχι μόνο από την αρρώστια ,αλλά και από τους πόλεμους και τα ψέματα που  εξαπολύουν  ενάντια στους λαούς, οι δυνάμεις    των άπληστων και των αλαζόνων  επικυρίαρχων, είναι λογικό να νιώθουμε απογοητευμένοι και ψυχικά καταπονημένοι.

Είναι όμως νομοτελειακό,   ότι πλησιάζει  η στιγμή, που θα  ανοίξει  ο δρόμος της ελπίδας για όλους εκείνους, που ανεξάρτητα από θρησκείες,   εθνότητες και φυλές  ,  οραματίζονται την εποχή του  « ΕΜΕΙΣ». Την εποχή που η ανθρωπότητα θα γίνει το  συλλογικό  σώμα,  το αποτελούμενο από   έλλογα  κύτταρα, (συνειδητοποιημένους ανθρώπους) , συνεργαζόμενους απόλυτα μεταξύ τους, χωρίς  άχρηστες ιδεοληψίες,  χωρίς  ιδιοτέλειες ,  ανταγωνισμούς και πολέμους.

Όταν ο πλανήτης  μας θα γίνει, το λίκνο της ειρήνης της αγάπης και της δημιουργικότητας. Τότε θα έρθει και η μεγάλη στιγμή  που θα γίνει   το εφαλτήριο απ’ όπου ενωμένοι οι λαοί, θα ξεκινήσουμε για την εξερεύνηση και την φροντίδα του  άπειρου σύμπαντος, αλλά    και για την  πραγμάτωση της  τελικής προοπτικής της    ζωής, που είναι  η ειρήνη, η χαρά της αέναης   ανακάλυψης,  και η βιολογική αθανασία.

*Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ  είναι αρχιτέκτονας- βιομηχ. σχεδιαστής,

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr

Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Κολομβίας και Αργεντινής: Ο Μιλέι… ξαναχτύπησε

AP23310835745895

Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Κολομβίας και Αργεντινής: Ο Μιλέι… ξαναχτύπησε

Ο Αργεντίνος πρόεδρος χαρακτήρισε σε συνέντευξή του τον κολομβιανό ομόλογό του Γουστάβο Πέτρο «δολοφόνο» και…