Ασυμβίβαστη ηθικά και νομικά η είσοδος της Ελληνικής Αγωγής του Άδωνη στα σχολεία

Μείζον πολιτικό (και όχι μόνο) ζήτημα εγείρει η αποκάλυψη ότι εκπαιδευτικά προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής του Άδωνη Γεωργιάδη έχουν εγκριθεί από το υπουργείο Παιδείας προς υλοποίηση σε δημόσια σχολεία της χώρας. Την αποκάλυψη έκανε ο  εκπαιδευτικός Δημήτρης Πολυχρονιάδης, που παρουσίασε και το σχετικό έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο συνολικά 14 προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής εγκρίθηκαν στις 13 Μαρτίου του 2021 για το σχολικό έτος 2021-22, μετά και τη σχετική έγκριση από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.

Το Ινστιτούτο επιχείρησε βέβαια να καλύψει τόσο τον Άδωνη Γεωργιάδη, όσο και την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, διευκρινίζοντας με ανακοίνωσή του ότι η συμμετοχή στα προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής είναι προαιρετική και δωρεάν και ότι το υλικό «δεν μπορεί να αφορά έμμεση ή άμεση διαφήμιση/προώθηση εμπορικών προϊόντων φορέων, επιχειρήσεων ή υπηρεσιών ατόμων ή φορέων και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανενός είδους διαφημιστικό ή άλλο εμπορικό σκοπό».

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς το σκάνδαλο εδώ δεν είναι (μόνο) οικονομικό. Είναι πρωτίστως ηθικό.

Πρόκειται για μία μεθόδευση που είναι καταφανώς παράνομη και ανήθικη, καθώς ευνοεί απροκάλυπτα έναν υπουργό της κυβέρνησης, η (κερδοσκοπική) εταιρεία του οποίου αποκτά ελεύθερο πεδίο για να δράσει στα δημόσια σχολεία, με τις ευλογίες της υπουργού Παιδείας. Και ακόμα και αν πράγματι οικονομικό όφελος δεν υπάρχει, το πρόβλημα εδώ είναι ότι με τον τρόπο αυτό διαφημίζεται η επιχείρηση-τσαρλατανείο ενός εν ενεργεία υπουργού. Όφελος δηλαδή υπάρχει γι’ αυτόν, έστω και έμμεσο.

Δεν υπάρχει ένα νομικό και ηθικό ασυμβίβαστο εδώ; Σαφώς και υπάρχει. Και το ορίζει το άρθρο 70 του νόμου 4622/2019:

“Τα πρόσωπα του άρθρου 68 [σ.σ.μέλη της Κυβέρνησης, υφυπουργοί και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί] δεν επιτρέπεται να συνάπτουν οποιασδήποτε μορφής σύμβαση με το Δημόσιο ή άλλα νομικά πρόσωπα του Δημοσίου Τομέα, από την οποία γεννάται οποιοδήποτε όφελος υπέρ αυτών ή τρίτων. Η ως άνω απαγόρευση ισχύει και για συζύγους ή συμβιούντες κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 4356/ 2015, καθώς και για τα προστατευόμενα τέκνα αυτών, για συμβάσεις που συνάπτονται με τον φορέα στον οποίο τα πρόσωπα του προηγούμενου εδαφίου ασκούν καθήκοντα, καθώς και με τους εποπτευόμενους από αυτόν φορείς του δημοσίου. Η απαγόρευση της παρούσας παραγράφου ισχύει και για οποιασδήποτε μορφής εταιρεία ή επιχείρηση, στην οποία τα πρόσωπα αυτά συμμετέχουν ως κύριος μέτοχος ή ως ομόρρυθμος, ετερόρρυθμος ή περιορισμένης ευθύνης εταίρος ή διατηρούν την ιδιότητα ανώτατου διοικητικού στελέχους.”

Και ας μη σχολιάσουμε καν ότι η “εταιρεία” αυτή δεν είναι κάποιο εγνωσμένης αξίας μορφωτικό ίδρυμα, αλλά διδάσκει “τέρατα”, όπως ότι ο Παρθενώνας υπάρχει εδώ και… εκατομμύρια χρόνια, ενώ ανακαλύπτει απίθανες ελληνικές ρίζες σε ξένες λέξεις, σαν άλλος Γκας Πορτοκάλος…

Υπάρχει όμως και μία άλλη διάσταση του ζητήματος που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Βλέπετε, τα προγράμματα της Ελληνικής Αγωγής υποτίθεται ότι απευθύνονται σε άτομα άνω των 18 ετών, όμως με την επίμαχη απόφαση μπαίνουν στα σχολεία, ώστε να διδάσκονται σε παιδιά. Έχει δικαίωμα να το κάνει αυτό; Έλα ντε…

Περιμένουμε απαντήσεις και από τους δύο υπουργούς.