Αστυνομοκρατία και νέο νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια: Με στόχο τη Δημοκρατία

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αγαπά την αντίθετη άποψη και δεν είναι οπαδός της πολυφωνίας. Το έδειξε με την πολιτική της εξαγοράς και του ελέγχου των ΜΜΕ, τα οποία όλα εν χορώ, μονοφωνικά και μονότονα, αναμεταδίδουν πλέον 24 ώρες το 24ωρο την κυβερνητική προπαγάνδα. Μια πολιτική που μας έκανε ουραγούς, ως προς την ελευθεροτυπία, στην Ευρώπη και μας κατατάσσει 65 θέσεις πιο κάτω από ό,τι πριν 3 χρόνια, 108ους σε ολόκληρο τον κόσμο, μαζί με ανελεύθερα τριτοκοσμικά κράτη.

Οι αυταρχικές προθέσεις της κυβέρνησης της Δεξιάς για έλεγχο της ελεύθερης έκφρασης δεν μπορούσαν να μη συμπεριλάβουν την κυριότερη πηγή αμφισβήτησης κάθε εξουσίας, που είναι η εκάστοτε νέα γενιά. Η οποία πάντοτε στέκεται κριτικά στο κυρίαρχο σύστημα και πάντοτε ονειρεύεται και διεκδικεί δυναμικά μια πιο δίκαιη κοινωνία και μια καλύτερη ζωή. Συχνά υπερβάλλοντας σε πάθος και σε δυναμισμό.

Αυτές οι αντιδράσεις της νέας γενιάς που ίσχυαν πάντοτε, στις σημερινές μέρες και κάτω από το φως των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων και των ανισοτήτων που δημιούργησε η οικονομική κρίση στη χώρα μας και που ενίσχυσε η κοινωνικά άδικη κυβέρνηση της Δεξιάς τα τελευταία 3 χρόνια, γίνονται τώρα πιο έντονες και πιο ακραίες. Η απομόνωση που επέβαλε η πανδημία τα τελευταία 2 χρόνια έρχεται να επιδεινώσει την κατάσταση και να γίνει αιτία να εκτονωθεί απότομα η ενέργεια που συσσώρευσε το καταπιεσμένο ελατήριο της νεανικής ελεύθερης έκφρασης στα χρόνια της καραντίνας.

Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε τις προθέσεις της για τη νέα γενιά.

Κατασυκοφάντηση και διαπόμπευση των νέων και φόβος, ξύλο, δακρυγόνα και καταστολή ήταν η απάντησή της στις εκδηλώσεις αμφισβήτησης του κατεστημένου από πλευράς νέων.

Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την Παιδεία και για τα Πανεπιστήμια ακόμη πιο συγκεκριμένα, χαρακτηρίστηκε από την ίδια πρόθεση για χειραγώγηση της ελεύθερης έκφρασης και για φίμωση της διαφορετικής άποψης.

Η διεθνώς πρωτότυπη, για δημοκρατικό κράτος, επινόηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η αστυνομοκρατία στο ΑΠΘ εδώ και μήνες με πρόσχημα δήθεν την κατασκευή μιας βιβλιοθήκης και τώρα, στο… νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, η κατάργηση των εκλογών για ανάδειξη πανεπιστημιακών αρχών και η αντικατάστασή τους με διορισμό από ένα «κλειστό» σώμα… αρίστων ενός ολιγομελούς Συμβουλίου, στο οποίο τα μισά μέλη θα είναι εξωπανεπιστημιακοί και ακόμη η διάλυση των φοιτητικών παρατάξεων και ο έλεγχος του φοιτητικού συνδικαλισμού, έναν κεντρικό σκοπό έχουν.

Τη φίμωση της ενοχλητικής για την αυταρχική κυβέρνηση Μητσοτάκη ελεύθερης γνώμης της μη ελεγχόμενης πανεπιστημιακής κοινότητας και την καταστολή της πολιτικής διαμαρτυρίας του φοιτητικού κινήματος.

Το απλοϊκό αφήγημα που γίνεται το πρόσχημα για την εγκατάσταση εδώ και μήνες αστυνομικών δυνάμεων εντός ΑΠΘ – το οποίο χρησιμοποιείται σαν πεδίο πειραματικής εφαρμογής της νέας αυταρχικής πολιτικής για τα πανεπιστήμια – μπάζει από παντού και είναι αποκαλυπτικό των πραγματικών προθέσεων των κυβερνώντων για έλεγχο της ελεύθερης άποψης και περιορισμό της
Δημοκρατίας στα πανεπιστήμια.

Ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τους ότι η μόνιμη αστυνομοκρατία έχει στόχο την πάταξη της εγκληματικότητας που ενδημεί στα πανεπιστήμια. Και για να το αποδείξουν, χρησιμοποιούν σαν πρόσχημα μια ομάδα γνωστών – αγνώστων εδώ και χρόνια στην αστυνομία κουκουλοφόρων που βανδαλίζουν τη Βιβλιοθήκη και καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία.

Και στο όνομα αυτής της μικρής ομάδας των περίεργης προέλευσης έκνομων καταστροφέων, εγκαθίσταται αστυνομία στο ΑΠΘ, ρίχνοντας δακρυγόνα για πρώτη φορά μέσα σε σχολές, με θύματα εκατοντάδες ανυποψίαστους φοιτητές που παρακολουθούν μαθήματα. Και ακόμη καταστέλλοντας την πολιτική διαμαρτυρία εναντίον της αστυνομοκρατίας και εκτοξεύοντας χειροβομβίδες κρότου – λάμψης σε ευθεία βολή εναντίον άοπλων φοιτητών που απλώς διαμαρτύρονται, στέλνοντας έναν εξ αυτών με σοβαρά τραύματα και πιθανότητα μόνιμης αναπηρίας στο νοσοκομείο.

Οι γνωστοί – άγνωστοι εδώ και χρόνια στην αστυνομία κουκουλοφόροι «ταραξίες», στο όνομα των οποίων επιβάλλεται… στρατιωτικός νόμος στο ΑΠΘ και καταστέλλεται βίαια το φοιτητικό κίνημα, παραμένουν ασύλληπτοι και συνεχίζουν το εγκληματικό έργο τους, κάτω από το… άγρυπνο βλέμμα εκατοντάδων αστυνομικών που καθημερινά στρατοπεδεύουν εντός του πανεπιστημίου.

Η μόνη φορά που στο ΑΠΘ δεν υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις, αλλά ούτε επαρκής πανεπιστημιακή φύλαξη στην επίμαχη Βιβλιοθήκη, κατά μια διαβολική σύμπτωση, ήταν η νύχτα που εισέβαλαν ανεμπόδιστα οι κουκουλοφόροι και γκρέμισαν ό,τι είχε κτιστεί. Με την αστυνομία να έρχεται μετά από πολλή ώρα, ώστε να μπορέσουν οι… εγκληματίες να ολοκληρώσουν το έργο τους.

Που σημαίνει ότι είτε η αστυνομία είναι… ανίκανη να εκτελέσει το μοναδικό της καθήκον που δικαιολογεί την παρουσία της εντός ΑΠΘ, τη σύλληψη δηλαδή των βανδάλων, είτε κάτι άλλο συμβαίνει. Όσοι εμπιστευόμαστε τις επιχειρησιακές ικανότητες της αστυνομίας όταν θέλει να τις ασκήσει, δε έχουμε λόγο να πιστέψουμε ότι το ΑΠΘ έγινε το… Βατερλώ της.

Συνειρμικά έρχεται στο νου η βραδιά της ζαρντινιέρας, στις 17 Νοεμβρίου 2006 και πάλι με σκηνικό το ΑΠΘ. Ήταν τότε που ο κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής, ο αείμνηστος Νίκος Μάργαρης, είχε καταθέσει επωνύμως ότι είχε δει με τα μάτια του τους κουκουλοφόρους, που στη συνέχεια θα έσπαζαν και θα κατέστρεφαν το πανεπιστήμιο δίνοντας άλλοθι για το επεισόδιο της ζαρντινιέρας, να βγαίνουν από… κλούβα της αστυνομίας.

Αλλά και η επίδειξη ασύμμετρης βίας σε βάρος άοπλων και καταφανώς άσχετων με τις καταστροφές φοιτητών που διαμαρτύρονται πολιτικά και η απόπειρα δολοφονίας ενός εξ αυτών, μαρτυρά ότι τα διλήμματα του πρωθυπουργού για Βιβλιοθήκες και μπαλτάδες είναι προσχηματικά και κατασκευασμένα.

Στο ΑΠΘ δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που χτίζεται Βιβλιοθήκη. Γιατί λοιπόν όταν χτίζονταν το τεράστιο κτίριο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης, κάποια χρόνια πριν, με έναν άλλον πρύτανη, με μια άλλη κυβέρνηση, αλλά με το ίδιο… ζωηρό φοιτητικό κίνημα που και τότε αμφισβητούσε και διαμαρτύρονταν έντονα, δεν είχαμε τα ίδια φαινόμενα καταστροφών με σήμερα; Γιατί τότε δεν χρειάστηκε ούτε ένα αστυνομικός για να χτιστεί η Βιβλιοθήκη; Γιατί άραγε τότε το φοιτητικό κίνημα υποστήριζε τις Βιβλιοθήκες και σήμερα, επί Μητσοτάκη, όχι;

Στόχος της αστυνομοκρατίας δεν είναι οι κουκουλοφόροι, τους οποίους η αστυνομία αν ήθελε θα τους είχε εξαρθρώσει… χτες.

Στόχος είναι η καταστολή της πολιτικής διαμαρτυρίας και η φίμωση των νέων, από μια δεξιά κυβέρνηση που αναπνέει με τον αυταρχισμό και ενοχλείται από τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και τη Δημοκρατία στα πανεπιστήμια.

Με δυο λόγια, όσο παραμένει στην κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ, των πρώην νεολαίων του χουντικού Παπαδόπουλου και των πρώην ΔΑΠιτών που ασκούσαν βία στους πρυτάνεις των πανεπιστημίων που φοιτούσαν, η αυταρχική και ασύμμετρα βίαιη πολιτική της αστυνομοκρατίας και της στέρησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων στα πανεπιστήμια θα επικρατήσουν.

«Αλλοίμονο στους νέους» λοιπόν είναι το σύνθημα της «νέας» εποχής που φέρνει η δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Όλα τα άλλα για δήθεν Βιβλιοθήκες που υπερασπίζεται ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος ήταν αυτός που έκλεισε τις Βιβλιοθήκες στα πανεπιστήμια το 2013 – 2014, όπως και οι κατηγορίες για τους φοιτητές και την Αριστερά που τάχα είναι με τους… μπαλτάδες, τους οποίους όμως κρατούσαν σαν φοιτητές οι σημερινοί υπουργοί της κυβέρνησης της ΝΔ, είναι νάχαμε να λέγαμε.

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr