Αστυνομικός να συλλαμβάνει χρυσαυγίτη; Πού ακούστηκε!

Η απόφαση του δικαστηρίου να οδηγηθούν στη φυλακή οι καταδικασμένοι χρυσαυγίτες, δημιουργεί άχαρες στιγμές φέρνοντας και πάλι στην επιφάνεια τις γνωστές στενές σχέσεις αγάπης αλλά και την άβολη θέση στην οποία έχουν επέλθει αστυνομικοί και οι οποίοι αναγκάζονται να επιβληθούν σε άτομα που μπορεί και να εκτιμούν πολύ.

Στις 7 Οκτωβρίου το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων αποφάνθηκε ότι η δράση της Χρυσής Αυγής είναι κατ’ ελάχιστο εγκληματική. Χρειάστηκαν δύο ακόμα εβδομάδες για να ολοκληρωθεί η συνεδρίαση η οποία συνολικά διήρκεσε 5,5 χρόνια και έτσι στις 22 Οκτωβρίου η ανακοίνωση από την πρόεδρο Μαρία Λεπενιώτη ώστε να μη χορηγηθεί αναστολή στις ποινές των καταδικασμένων άνοιξε το δρόμο για να οδηγηθούν στη φυλακή 39 χρυσαυγίτες. 

Ήδη ενώ η χθεσινή συνεδρίαση ήταν σε εξέλιξη, ορισμένοι ξεκίνησαν να παραδίδονται στα αστυνομικά τμήματα της περιοχής τους. Φρόντισαν μάλιστα να υπενθυμίσουν ότι παραμένουν αμετανόητοι για τη δράση της νεοναζιστικής οργάνωσης, κάνοντας είτε δηλώσεις σε τηλεοπτικά συνεργεία, είτε με μαγνητοσκοπημένα μηνύματα όπως ο Παναγιώταρος.

Πλέον σχεδόν όλοι οι χρυσαυγίτες, εκτός του υπαρχηγού Χρήστου Παππά ο οποίος αρνείται να παραδοθεί και διαφεύγει, αλλά και του Γιάννη Λαγού, για τον οποίο εκκρεμεί η άρση ασυλίας του από την ευρωβουλή, βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας, μια εικόνα που από μόνη της έχει ιδιαίτερο συμβολισμό.

Διότι το σχήμα αυτό θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της αντίφασης και της υπερβολής. Αστυνομικός να συλλαμβάνει χρυσαυγίτη; Πού ακούστηκε!

Οι σχέσεις αγάπης Χρυσής Αυγής – ΕΛΑΣ

Όσο κι αν η αστυνομία διά των εκπροσώπων της και της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για τη δημοκρατικότητα του σώματος και τις ελάχιστες ακροδεξιές εξαιρέσεις που αμαυρώνουν τη μεγάλη εικόνα, αποτελεί διαχρονική διαπίστωση ότι ο εκτελεστικός βραχίονας της κρατικής καταστολής αγαπά με πάθος όλες τις μεταλλάξεις του ακροδεξιού DNA. 

Από τα χρόνια των χιτών και των χωροφυλάκων, μέχρι σήμερα, η αστυνομία δε θέλησε – καθώς και δομικά δε θα μπορούσε –, να απαλλαγεί από το να φορά εναλλάξ τα ίδια ρούχα με τους εκάστοτε «χρυσαυγίτες». 

«Αυτοί που πήγαν να σκοτώσουν τους δικούς μου εντολείς, τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, φορούσαν μπλούζες της Χρυσής Αυγής. Στάλθηκαν στη ΓΑΔΑ προκειμένου να φωτογραφηθούν με τα μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής και μέσα στην αστυνομία, τους δόθηκε η δυνατότητα να αλλάξουν τα μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής και να οδηγηθούν στον εισαγγελέα χωρίς τα μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής», δήλωνε χαρακτηριστικά ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης απαντώντας στον συνδικαλιστή της αστυνομίας Σταύρο Μπαλάσκα τρεις μέρες μετά τη δικαστική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου. 

Αυτή η ακριβώς η σκηνή που περιέγραψε ο συνήγορος των Αιγύπτιων αλιεργατών αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να αποτυπωθεί σε μία εικόνα η άρρηκτη σχέση αστυνομίας και ακροδεξιάς.

Νεοναζιστές που μετά από μια απόπειρα δολοφονίας αντιμετωπίζουν τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, αντί για κολαστήριο όπως οι περισσότεροι πολίτες, ως αποδυτήρια μετά από προπόνηση, άφησαν τα βρώμικα για να τους καθαρίσουν τα ball boys και εμφανίστηκαν στον εισαγγελέα καθαροί. 

«Μη συνδέουμε αστυνομικούς με τη Χρυσή Αυγή, είναι άτοπο. Τον καλώ δημοσίως να είναι πιο προσεκτικός. Αποκαλύπτονται από εμάς οι μεμονωμένες περιπτώσεις», απάντησε χωρίς αιδώ ο Μπαλάσκας για να λάβει την αποστομωτική απάντηση από το δικηγόρο ο οποίος δεν ανακάλεσε και συνέχισε εμφατικά λέγοντας, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».

Μάλιστα ο Θανάσης Καμπαγιάννης δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι «η συγκεκριμένη οργάνωση είχε «πλάτες» στους κρατικούς μηχανισμούς. Ένας από τους καταδικασθέντες είναι αστυνομικός που τους ενημέρωνε για τους ελέγχους της ΕΛ.ΑΣ. στα γραφεία τους. Αστυνομικοί ενημέρωναν τους χρυσαυγίτες. Έπεφτε “σύρμα” μέσα από την αστυνομία».

Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα ότι στη συγκεκριμένη τηλεοπτική συζήτηση, ο Μπαλάσκας εμφανίστηκε με ύφος αλαζονικού σερίφη – μιμούμενος τον πολιτικό προϊστάμενό του, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη – διαβεβαιώνοντας κατηγορηματικά και γελώντας ότι «ούτε μία στο τρισεκατομμύριο» δεν πρόκειται να διαφύγει από την αστυνομία κάποιος από τους καταδικασμένους της Χρυσής Αυγής. 

Βέβαια, ο άφαντος υπαρχηγός Χρήστος Παππάς, ο οποίος διαφεύγει της αστυνομίας αποτελεί άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα για την πειστικότητα των όσων λέγονται από την αστυνομία και πόσο σοβαρά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Η αστυνομία δεν είναι φασιστική, μόνο φασιστικά ψηφίζει

Δείγμα της κατάστασης που επικρατούσε στο εσωτερικό της αστυνομίας σε σχέση με το ποια είναι η πραγματική σχέση και άποψη για τη Χρυσή Αυγή και τα κατά καιρούς νεοναζιστικά μορφώματα αποτελεί η ενθύμηση της ψήφου των σωμάτων ασφαλείας. 

Ένα τέτοιο δείγμα έρχεται από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 όπου σύμφωνα με στοιχεία τα οποία δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες,  σε 16 εκλογικά στους Αμπελόκηπους και στα οποία ψηφίζουν αστυνομικοί της ΓΑΔΑ, τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ήταν κατά πολύ αυξημένα σε σύγκριση με το συνολικό ποσοστό στην Α’ Αθήνας. Συγκεκριμένα στα τμήματα αυτά το νεοναζιστικό μόρφωμα έλαβε 14.2% σε σχέση με το 6,9% που απέσπασε σε όλη την εκλογική περιφέρεια. 

Ανάλογη κατάσταση και στην Καισαριανή που κατοικοεδρεύουν τα ΜΑΤ με τη Χρυσή Αυγή να λαμβάνει στα ειδικά εκλογικά τμήματά τους 9,4% ενώ στο σύνολο του δήμου απέσπασε 6,4%. 

Χέρι – χέρι με τους χρυσαυγίτες

Εικόνες και περιστατικά τα οποία αποδεικνύουν την εγγενή σχέση αστυνομίας – Χρυσής Αυγής αποτυπώνονται φυσικά και στο δρόμο, απροκάλυπτα. 

Δεκάδες είναι τα περιστατικά όπου η αστυνομία καταλάμβανε τους δρόμους πέριξ του Άγιου Παντελεήμονα και της Βικτώριας ως ειδικό σώμα μπροστά από τις μαύρες ασπίδες με τους στόχους και τους μαιάνδρους των χρυσαυγιτών, αφήνοντάς τους να αλωνίζουν και να έχουν κάλυψη.

Βρισκόμαστε τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, λίγο πριν τις εκλογές του 2012 όταν και το μόρφωμα κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις θεσμικές πλάτες και να χτίσει επιρροή για να μπει στη Βουλή. 

Όλες οι αντιφασιστικές συγκεντρώσεις κατόπιν χρυσαυγίτικων πογκρόμ εναντίον μεταναστών δέχονταν την κρατική καταστολή και τα γκλομπ των ΜΑΤ παραπάνω ορμή, από τα κελεύσματα όχι μόνο της πολιτικής ηγεσίας αλλά και των φίλιων δυνάμεων που είχαν στην πλάτη τους. 

Η πλέον απροκάλυπτη περίπτωση μάλιστα, συμπόρευσης αστυνομίας και Χρυσής Αυγής έρχεται στις αρχές Φεβρουαρίου του 2008, όταν οι νεοναζιστές πραγματοποίησαν τη  γνωστή φασιστική φιέστα για την επέτειο των Ιμίων.

Εκείνο το χειμωνιάτικο Σάββατο στις 2 Φλεβάρη, αποτελεί ορόσημο με τους χρυσαυγίτες και τα ΜΑΤ να επιτίθενται από κοινού σε αντισυγκέντρωση αριστερών και αντιεξουσιαστικών οργανώσεων.   

Σε τηλεοπτικά πλάνα από δελτία ειδήσεων, ακροδεξιοί εμφανίζονται να επιτίθενται ανενόχλητοι εναντίον των διαδηλωτών, ενώ τα ΜΑΤ βρίσκονται δίπλα τους. 

Το απόρρητο έγγραφο για τις άρρηκτες επαφές Χρυσής Αυγής – ΕΛΑΣ

Από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα τα οποία αποτελούν αδιαμφισβήτητο μάρτυρα των σχέσεων μεταξύ ΕΛΑΣ – ΧΑ αποτελεί απόρρητο έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 10/12/1999 το οποίο δημοσίευσε η εφημερίδα «Τα Νέα» στις 17 Απριλίου 2004 και το οποίο αναφέρεται και στον περιβόητο Περίανδρο, δράστη της επίθεσης εναντίον του Δημήτρη Κουσουρή. 

Το έγγραφο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η οργάνωση Χρυσή Αυγή διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξιωματικούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους. Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και γκλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως “αγανακτισμένοι” πολίτες. (…) Τα περισσότερα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους».

Είναι σαφές ότι υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία τα οποία επιβεβαιώνουν τη μακροχρόνια σχέση ανάμεσα στο εκτελεστικό κομμάτι της επίσημης καταστολής με τις ακροδεξιές παραφυάδες οι οποίες διαχρονικά φυτρώνουν στην ελληνική κοινωνία. 

Κατά καιρούς, η επίσημη θέση της αστυνομίας είναι ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Όταν μάλιστα γίνεται κατανοητό ότι εκτίθεται τόσο ανεπανόρθωτα που δεν αρκούν οι κενού νοήματος ανακοινώσεις και οι ΕΔΕ που δε βρίσκουν τίποτα, επιστρατεύεται το επιχείρημα του «θα το λύσουμε εκ των έσω». 

Ωστόσο, η σύγχρονη πολιτική ιστορία αποδεικνύει στην πράξη ότι ακόμα και το αίτημα για βαθιά κάθαρση και εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας δεν αρκεί, καθώς πρόκειται για θεσμούς που δε διατηρούν απλώς ιδεολογική συγγένεια με τον φασισμό και την ακροδεξιά αλλά αντιθέτως δε θα μπορούσαν να υπάρξουν και να αναπαραχθούν χωριστά το ένα με το άλλο. Γι’ αυτό και πάντα λειτουργούσαν και θα λειτουργούν στοργικά και πλάι – πλάι. 

Πού ακούστηκε λοιπόν, αστυνομικός να συλλαμβάνει χρυσαυγίτη!