1,38 δισ. ευρώ ετησίως στις αποζημιώσεις για αεροπορικά δυστυχήματα

Του Νίκου Σπυρόπουλου

Από το 1995 έως και το 2013 περίπου 500 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε ετήσια βάση εξαιτίας αεροπορικών ατυχημάτων. Ο εν λόγω αριθμός φαντάζει ιδιαίτερα μικρός αν συγκριθεί με τους θανάτους που προήλθαν από τροχαία μόνο σε μία χώρα, για παράδειγμα την Ελλάδα, και όχι σε παγκόσμιο επίπεδο. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας το 2012, 976 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικά. Το 2013 ο αριθμός μειώθηκε στους 799 ενώ το 2014 πέθαναν 747.

Τις τελευταίες ημέρες έχει διαμορφωθεί ένα ιδιαίτερο κλίμα καθώς και αρκετές ανησυχίες όσον αφορά τις αποζημιώσεις που θα δοθούν στους συγγενείς των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας της πτήσης 9525 του Airbus A320 της Germanwings, το οποίο όπως φέρεται από τα μέχρι στιγμής στοιχεία των ερευνητών, έριξε στις Γαλλικές Άλπεις ο συγκυβερνήτης, Άντρεα Λούμπιτς.

 

Germanwings: 50 χιλιάδες ευρώ ανά επιβάτη

Ήδη από την Παρασκευή, 27 Μαρτίου, η Germanwings ανακοίνωσε ότι προσφέρει έως 50 χιλιάδες ευρώ ανά επιβάτη στους οικείους των θυμάτων. Το εν λόγο ποσό, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της εταιρείας, είναι ανεξάρτητο των αποζημιώσεων που αναμένεται να δοθούν λόγω της ευθύνης της εταιρείας και δεν πρόκειται να υπάρξει αίτημα για επιστροφή του.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για την περίοδο 1995-2013, καταβλήθηκαν κατ’ έτος περίπου 1,5 δισ. δολάρια (1.38 δισ. ευρώ) σε αποζημιώσεις στον τομέα των Ασφαλίσεων Αερομεταφορέων. Ο μέσος αριθμός των περιστατικών που οδήγησαν σε κατά περίπτωση αξιώσεις πάνω από 1 εκατ. δολάρια, κατά την ίδια περίοδο, ήταν περίπου 70 σε ετήσια βάση.

Το πλαίσιο της ασφάλισης στις αερομεταφορές

“Η αγορά Αεροπορικών Ασφαλίσεων είναι η πλέον διεθνοποιημένη και από τις ανταγωνιστικότερες των επιμέρους αγορών κατά κλάδο ασφάλισης. Διεθνή επίκεντρα αυτής της αγοράς είναι κυρίως το Λονδίνο, αλλά σημαντικός αριθμός συμφωνιών διαπραγματεύεται στις ΗΠΑ και στις χώρες της Ν.Α. Ασίας (Σιγκαπούρη, Χονγκ-Κονγκ)”, δηλώνει στο koutipandoras.gr, ο Νότης Βαγιακάκος, Πρόεδρος της Επιτροπής Περιουσίας, Αντασφαλίσεων, Μεταφορών & Σκαφών της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ).

Η εν λόγω αγορά διακρίνεται σε τρεις μεγάλους τομείς.

1. Τις Ασφαλίσεις Ευθύνης Αεροδρομίων και εταιρειών που παρέχουν συναφείς υπηρεσίες σχετιζόμενες με αεροδρόμια (Airports segment),

2. Τις ασφαλίσεις Γενικής Αεροπλοΐας (General Aviation) που περιλαμβάνουν ιδιωτικής και ειδικής χρήσεως αεροσκάφη

3. Τις Ασφαλίσεις Αεροπορικών εταιρειών (επιβατηγών και εμπορευμάτων)

Όπως σημειώνει στο koutipandoras.gr ο κ. Βαγιακάκος, “τα αεροσκάφη ασφαλίζονται από συνασφαλιστικό σχήμα (σ.σ κονσόρτιουμ) συμμετεχόντων Ασφαλιστών. Έκαστος αναλαμβάνει αναλογικά ένα ποσοστό του κινδύνου και «ακολουθεί» τον οριζόμενο «Ηγέτη Ασφαλιστή», ο οποίος και διαχειρίζεται τεχνικά το συμβόλαιο (και τις αποζημιώσεις) σε συνεργασία με τους «ακόλουθους» συμμετέχοντες Ασφαλιστές”.

Στην περίπτωση του Airbus A320, ”Ηγέτης Ασφαλιστής” είναι η γερμανική πολυεθνική εταιρεία Allianz. Υπενθυμίζεται ότι οι ασφαλιστικές καταβάλουν αποζημιώσεις όχι μόνο για τις ανθρώπινες απώλειες αλλά και για τις υλικές.

“Η ασφάλιση συμφωνείται συνήθως για ετήσιο χρονικό διάστημα. Κάθε χρόνο γίνεται επαναδιαπραγμάτευση για την ανανέωση του συμβολαίου”.

 

Ανάλογα με τον τύπο των αεροσκαφών υπάρχουν συγκεκριμένα πακέτα ασφάλισης;

Όπως απαντά ο κ. Βαγιακάκος, το ασφαλιστήριο συμβόλαιο εξαρτάται από τη σύνθεση/μείγμα του εκάστοτε στόλου μιας εταιρείας. Δηλαδή, μια αεροπορική εταιρεία ασφαλίζει ολόκληρο το στόλο της και όχι κάθε αεροσκάφος μεμονωμένα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο πλαίσιο ασφάλισης για κάθε αεροπλάνο.

Στην περίπτωση των επιβατηγών αεροσκαφών, το τυπικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο περιλαμβάνει δύο τμήματα.

• Το τμήμα κάλυψης κινδύνων του κήτους του αεροσκάφους και ανταλλακτικών, του οποίου το ασφαλιστικό ποσό ανταποκρίνεται στην αξία αντικαταστάσεως του αεροσκάφους (και του στοκ των ανταλλακτικών)”. Όσο πιο παλαιός είναι ο στόλος, τόσο σε πιο χαμηλό επίπεδο θα διαμορφωθούν τα ασφάλιστρα.

• Το Τμήμα κάλυψης της Ευθύνης (για Υλικές ζημίες και Σωματικές βλάβες) έναντι Επιβατών (και μεταφερομένου φορτίου) και έναντι Τρίτων (μη επιβαινόντων). Το ύψος ασφάλισης εδώ εξελίσσεται δυναμικά βάσει διαφόρων παραγόντων (κοινωνικές ανάγκες και δομές,επιδικαζόμενες αξιώσεις, ετήσιο αριθμό επιβατών κτλπ.)

Η Διεθνής Σύμβαση του Μόντρεαλ

Σύμφωνα με τα όσα ορίζει η διεθνής σύμβαση του Μόντρεαλ που υπογράφηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας από 110+1 κράτη και τις χώρες-μέλη της ΕΕ τον Μάιο του 1999 και τέθηκε σε διεθνή ισχύ το 2003, η προκαταβολή ως άμεση ανακούφιση που παρέχεται έναντι της τελικής αποζημίωσης, εντός 15 ημερών, ορίζεται σε περίπου 20.500 ευρώ (σ.σ ανά άτομο).

Ουσιαστικά, η συγκεκριμένη σύμβαση καθόρισε ότι υφίσταται αντικειμενική ευθύνη του Αερομεταφορέα, χωρίς ανάγκη αποδείξεως υπαιτιότητάς του από τη μεριά των οικείων προσώπων ενός θύματος επιβάτη.

Οι τελικές αποζημιώσεις που θα λάβουν οι συγγενείς ή οι οικείοι των θυμάτων ενός αεροπορικού δυστυχήματος προκύπτει ύστερα από αξιώσεις που θέτουν οι ίδιοι. Δηλαδή, το θέμα καθίσταται νομικό και ανάλογα με παρά πολλούς παράγοντες ορίζεται το τελικό ποσό της αποζημίωσης. Συνήθως, συγγενείς και οικεία πρόσωπα των θυμάτων αξιώνουν συνολικά κάποιο ποσό από την εταιρεία ως αποζημίωση. Βέβαια, ο καθένας μπορεί να αξιώσει οποιοδήποτε ποσό, το οποίο θα εξεταστεί δικαστικά.