Αργεντινή: Νέα καταδίκη για διαβόητο βασανιστή της χούντας

Ο διαβόητος βασανιστής και πρώην υπαρχηγός της αστυνομίας της Αργεντινής επί στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983) Μιγκέλ Ετσεκολάτς καταδικάστηκε χθες Τετάρτη σε ισόβια κάθειρξη σε δίκη για δεκάδες απαγωγές, βασανισμούς και δολοφονίες.

Πρόκειται για την όγδοη ποινή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που επιβάλλεται σε βάρος του πρώην αξιωματικού της αστυνομίας, σήμερα 91 ετών.

Πριν απαγγελθεί η ετυμηγορία, ο Ετσεκολάτς σηκώθηκε όρθιος και επέδειξε λευκό πλακάτ που είχε περασμένο στον λαιμό, στο οποίο αναγραφόταν «Κύριε μου Ιησού, αν με καταδικάσουν, θα είναι επειδή Σε υπερασπίστηκα», όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Έπειτα από δίκη που διήρκεσε κάτι περισσότερο από δύο χρόνια, ομοσπονδιακό δικαστήριο στην επαρχία Λα Πλάτα έκρινε ενόχους τον Ετσεκολάτς και άλλους 15 κατηγορούμενους για 84 υποθέσεις απαγωγών, βασανισμών και φόνων.

Τα εγκλήματα αυτά διαπράχθηκαν σε μυστικό κέντρο κράτησης στο Σαν Χούστο, δυτικά της πρωτεύουσας.

Από τα 84 θύματα οι υποθέσεις των οποίων αποτελούσαν αντικείμενο της δίκης, 19 αγνοούνται ακόμη σήμερα.

Ένοχοι κρίθηκαν δεκαέξι από τους δεκαεπτά κατηγορούμενους. Σε 10 επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης.

Εκτός του Ετσεκολάτς, καταδικάστηκαν σε ισόβια πρώην γιατρός της αστυνομίας, τρεις άλλοτε αστυνομικοί, πέντε πρώην στρατιωτικοί καθώς και ο πρώην υπουργός της τοπικής κυβέρνησης της επαρχίας Μπουένος Άιρες επί δικτατορίας Χάιμε Λαμόντ Σμαρτ.

Ο Μιγκέλ Ετσεκολάτς κατηγορείται επίσης για την εξαφάνιση, το 2006, του Χούλιο Λόπες, οικοδόμου 77 ετών και μάρτυρα-κλειδί σε προηγούμενη δίκη του. Ο Λόπες, ο οποίος είχε ήδη εξαφανιστεί επί χούντας, έφυγε από το σπίτι του για να πάει στο δικαστήριο, όπου δεν έφθασε ποτέ.

Όπως εκείνος, περίπου 30.000 είχαν εξαφανιστεί την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας, σύμφωνα με οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με δικαστικό έγγραφο, έχει τεκμηριωθεί ότι στο μυστικό κέντρο κράτησης στο Σαν Χούστο υπήρχε επίσης «κέντρο υποδοχής και διανομής βρεφών και παιδιών» καθώς «υπήρχαν φυλακισμένες οι οποίες γεννούσαν ενώ κρατούνταν» αλλά και «παιδιά που απαγάγονταν μαζί με τους γονείς τους» επί στρατιωτικής χούντας.