Το ΑΠΘ στην αρένα με τα… λιοντάρια του Ρωμαϊκού Ιπποδρόμου

Ο σοβαρός τραυματισμός του φοιτητή στο πρόσωπο πριν λίγες μέρες με ευθεία βολή βομβίδας κρότου – λάμψης από λίγα μέτρα, η εισβολή δυνάμεων ΜΑΤ μέσα στη Σχολή Θετικών Επιστημών και η ρίψη χημικών την ώρα του μαθήματος, τα καθημερινά βίαια επεισόδια με φοιτητές και φοιτήτριες που διαμαρτύρονται πολιτικά για την αστυνομοκρατία στο ναό της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αλλά και οι συγκρούσεις των αστυνομικών με εργαζόμενους και καθηγητές που εκδηλώνουν πια ανοικτά τη δυσφορία τους γιατί η παρατεταμένη παραμονή της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο εμποδίζει την εκπαιδευτική και ερευνητική του λειτουργία, φανερώνουν μια παράξενη και εντελώς άγνωστη παγκοσμίως πραγματικότητα για την πανεπιστημιακή ζωή.

Η φωτογραφία με τα ΜΑΤ να περικυκλώνουν την Κεντρική Βιβλιοθήκη και οι βιντεοσκοπημένες εικόνες με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να διακόπτουν το διάβασμα και να βγαίνουν έξω για να ανασάνουν από τα χημικά, ασφαλώς και θα κάνουν τον γύρο του κόσμου σαν σκηνές από ένα αυταρχικό τριτοκοσμικό κράτος.

Όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι ο σκοπός της μόνιμης εγκατάστασης αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια δεν είναι η πάταξη της όποιας εγκληματικότητας. Αν ήταν έτσι, οι αστυνομικές δυνάμεις, με την εμπειρία που υπάρχει πλέον από παρόμοιες επιχειρήσεις, θα έκαναν στοχευμένες επιθέσεις και θα επιτύγχαναν το στόχο τους. Όπως τον επιτυγχάνουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε χρειάζεται εκτός πανεπιστημίων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο μόνος άλλωστε λόγος που δικαιολογεί τη μόνιμη παρουσία αστυνομίας στο ΑΠΘ, που είναι η εξάρθρωση μιας συμμορίας γνωστών – αγνώστων κουκουλοφόρων που καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία, είναι και ο μόνος σκοπός που δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Παρά την πολύμηνη ήδη παραμονή τους εντός του πανεπιστημίου.

Και αν κρίνει κανείς από τον τρόπο που λειτουργεί και κινείται η αστυνομία, κυνηγώντας καθημερινά φοιτητές και φοιτήτριες που διαμαρτύρονται πολιτικά και τρομοκρατώντας την πανεπιστημιούπολη με ζοριλίκια, μαγκιές, κλόμπ, χημικά και κροτίδες, ο στόχος αυτός δεν θα επιτευχθεί ποτέ.

Είχαν πολλές ευκαιρίες να συλλάβουν τους παρανομούντες άλλωστε και τις έχασαν. Αν ήθελαν να συλλάβουν τους καταστροφείς της δημόσιας περιουσίας θα το είχαν ήδη κάνει. Κι ύστερα, τα καθημερινά θύματα της βίας και του αυταρχισμού τους ούτε κουκουλοφόροι είναι, ούτε ύποπτοι κάποιας εγκληματικής πράξης.

Είναι φοιτητές και φοιτήτριες που διαμαρτύρονται πολιτικά για την κατάντια του πανεπιστημίου τους.

Προσχηματικά χρησιμοποιούνται συνεπώς τα περί εγκληματικότητας και παρανομίας στα πανεπιστήμια. Άλλες είναι οι αιτίες που η κυβέρνηση επιλέγει να δείξει το αποτρόπαιο πρόσωπο της βίας και της καταστολής με την εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια.

Ο συμβολισμός ισχύος που κρύβει η αστυνομική παρουσία και η δια της βίας επιβολή σε ένα πανεπιστήμιο έχει πολλαπλές αναγνώσεις που η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει επικοινωνιακά προς όφελός της.

Πρώτα από όλα η αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια ικανοποιεί το κοινό αίσθημα του μέσου συντηρητικού οικογενειάρχη – τηλεθεατή που επιζητεί την επιβολή της τάξης και της νομιμότητας για να νιώθει ασφαλής. Ειδικά σήμερα, με την ανασφάλεια που προκαλεί σε όλους η ακρίβεια και ο πληθωρισμός και με τον φόβο που προκαλεί στο μέσο πολίτη η ενεργειακή αγορά, η οποία λειτουργεί κερδοσκοπικά σε βάρος του και μάλιστα με τις ευλογίες της κυβέρνησης, η ανάγκη για προβολή προτύπων ασφάλειας είναι ακόμη μεγαλύτερη.

 

Η αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια αποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα ανασφάλειας και αδυναμίας που νοιώθει ο μέσος πολίτης σήμερα.

Αλλά και οι εικόνες βίαιης καταστολής και κατίσχυσης του κράτους απέναντι στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, αφού πρώτα έχουν κατάλληλα παρουσιαστεί από την προπαγάνδα σαν δήθεν εγκληματίες και παράνομοι, αποκαθιστά το χαμένο αίσθημα δικαιοσύνης σε μια κοινωνία που πια λειτουργεί χωρίς το δίχτυ ασφαλείας του κοινωνικού κράτους, όπως και σε μια οικονομία που όσο πάει μοιάζει περισσότερο με ζούγκλα στην οποία ισχύει ο νόμος του οικονομικά ισχυρότερου.

Τέλος, με δεδομένη την αδυναμία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να προασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα, η αστυνομοκρατία δίνει την ψευδή εντύπωση ενός κράτους εύρωστου και ισχυρού, τουλάχιστον στο εσωτερικό της χώρας.

Αφού το κράτος δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση με τον πραγματικό εξωτερικό εχθρό, κατασκευάζει εχθρούς που τους νικά σε σκηνοθετημένες μάχες, δείχνοντας έτσι δύναμη και αποφασιστικότητα.

Ο άρτος και τα θεάματα από τη Ρωμαϊκή εποχή ακόμη, με τον ιππόδρομο και τα λιοντάρια στα οποία έριχναν τους σκλάβους, λειτουργούσαν πάντοτε σαν ο ιδανικός αντιπερισπασμός από τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας.

Όσο συνεπώς η ακρίβεια θα γιγαντώνεται και όσο το ρεύμα στην Ελλάδα θα αυξάνει 3 και 4 φορές περισσότερο από ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, όσο ο πληθωρισμός θα ανεβαίνει σε ύψη πολύ μεγαλύτερα από τα ευρωπαϊκά, όσο η ανεργία θα κτυπά κόκκινο και θα μας κάνει αρνητικούς πρωταγωνιστές, όσο οι ενισχυμένοι διεθνώς Τούρκοι θα προκαλούν στο Αιγαίο, εκμεταλλευόμενοι τη διεθνή αδυναμία της Ελλάδας λόγω των επιλογών της στην εξωτερική πολιτική και εξ αιτίας της προσωπικής και μυστικής διπλωματίας που ασκεί ο πρωθυπουργός και όσο η Ελλάδα θα είναι τελευταία στην Ευρώπη και 108η στον κόσμο ως προς την ελευθεροτυπία, με τα κανάλια να προπαγανδίζουν μονότονα την κυβερνητική πολιτική, η αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια θα χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση όπως οι Χριστιανοί χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες σαν τροφή για τα λιοντάρια.

Το αποτρόπαιο πρόσωπο της αυταρχικής Δεξιάς, με την ασύμμετρη βία και την άχρηστη καταστολή στα πανεπιστήμια χρησιμοποιείται εντέχνως για να κρύψει το ακόμη πιο αποτρόπαιο πρόσωπο μιας ληστρικής για το δημόσιο συμφέρον και το μέσο πολίτη, μιας άδικης κοινωνικά και ελλειμματικής δημοκρατικά πολιτικής που υφίσταται η χώρα τα τελευταία 3 χρόνια.

Επειδή όμως μιλάμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες, με τη γνωστή ευαισθησία στα θέματα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, είναι βέβαιο ότι η κλιμάκωση της βίας, η οποία πρόσκαιρα μπορεί να δίνει αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα δεν θα τους βγει σε καλό.

Δεν είναι τυχαία η παροιμία: «Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει»

Γιατί, ας μην ξεχνάμε, οι πολίτες στους οποίους απευθύνεται ο σύγχρονος κυβερνητικός… ιππόδρομος, μεγαλώνουν παιδιά…

Πηγή: Tvxs

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr