Από τον Αντισημιτισμό στην Ισλαμοφοβία

Κι είναι ο Μπρούνο Μπάουερ που στα μέσα του 19ου αιώνα γράφει το βιβλίο The Jewish Question* το οποιο πραγματεύεται το ζήτημα της παραχώρησης στους Εβραίους ίσων αστικών δικαιωμάτων με τους υπόλοιπους πολίτες στη Γερμανία. Υποστηρίζει λοιπόν ο Μπάουερ  ότι οι Εβραίοι, για να αποκτήσουν την ιδιότητα του πολίτη σε ένα συνταγματικό κράτος, οφείλουν προηγουμένως να πάψουν να συνιστούν ένα λαό «αιωνίως ξεχωριστό από τους άλλους». Τους ζητεί  να εγκαταλείψουν «μια θρησκεία θεμελιωμένη στο μύθο του εκ καταγωγής περιούσιου λαού του Θεού» και εκτιμά ότι όταν οι Εβραίοι θα εγκατέλειπαν τον Ιουδαϊσμό, τότε πιθανά το κράτος θα εγκατέλειπε με τη σειρά του, το Χριστιανισμό.

Ακόμη πιο γνωστό- συχνά δε, για λόγους κάθε άλλο παρά φιλοσοφικούς, ξεκομμένο από τον απαντητικό του περιεχόμενο στον Μπάουερ- είναι το βιβλίο του Μαρξ «On the Jewish Question». **

Μακριά από εμένα η φιλοδοξία της ανάλυσης των φιλοσοφικών προεκτάσεων των  θέσεων του Μπρούνο Μπάουερ και του Καρλ Μαρξ. Τα στερεότυπα όμως είναι το Θέμα. Αυτό που αναπτύσσεται, στερεοτυπικά, είναι η εγκόσμια λατρεία των Εβραίων για το εμπόριο και κατ’ επέκταση για το χρήμα. Αναπαράγεται και διαχέεται, μολύνεται η κοινωνία από την Σαιξπηρική εικόνα του Εβραίου τοκογλύφου Σάιλοκ. Το στερεότυπο. 

Μόλις 100 χρόνια μετά η ανθρωπότητα μαθαίνει(?), στέκεται έκθαμβη και νοιώθει απέραντη φρίκη μπροστά στη κτηνωδία  του Ολοκαυτώματος. Το Ολοκαύτωμα όμως, η εθνοκάθαρση των Εβραίων από την Ευρώπη, δεν ήταν ποτέ μόνο ζήτημα του Χίτλερ, του Χίμλερ, του Γκέρινγκ και της παρέας τους. Το Ολοκαύτωμα ήταν ζήτημα μιας ολόκληρης κοινωνίας, ενός ολοκλήρου λαού, που συμμετείχε, επιβράβευε και  επιδοκίμαζε. 

Δεν με εκπλήσσει η ανοχή του Μαργαρίτη Σχοινά στο χαρτοφυλάκιο «προστασία του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» με αντικείμενο τη προστασία του Ευρωπαίου από την Μετανάστευση και τον Μετανάστη. Το μέχρι πρότινος μεγαλύτερο επίτευγμα του κ. Σχοινά ήταν η θέση του porte parole του Γιουνκέρ. Η Αντιπροεδρία της Commission μετά το δημοσιοϋπαλληλίκι του εκπροσώπου τύπου, είναι τόσο μεγάλο βήμα στη καριέρα του, που θα έπαιρνε περιχαρής και χαρτοφυλάκιο «μαστιγώματος» ή χαρτοφυλάκιο ζαχαροπλαστικής.  

Με τρομάζει όμως η… ιδέα της Πρόεδρου της Commission, Γερμανίδας στην καταγωγή. Λες και δεν διδάχτηκαν τίποτα από την κτηνωδία. Λες και κανένα ιστορικό βάρος δεν νοιώθουν να τους γονατίζει. Λες και έγιναν ρινόκεροι. 

Ο σημερινός Ευρωπαϊκός «αντισημιτισμός» είναι πλέον η Ισλαμοφοβία.  Τα στερεότυπα αναπαράγονται, μεμονωμένες εικόνες παίρνουν τεράστιες διαστάσεις και λειτουργούν ως «η αλήθεια»,  οι κοινωνίες μολύνονται, οι φόβοι και οι φθόνοι θεριεύουν. Αν μάλιστα δεν ήταν τόσο σοβαρό θα μπορούσε να είναι και αστείο, το πως ο Δυτικός εύπεπτος κινηματογράφος αντικατέστησε το πρότυπο του πάλαι ποτέ επικίνδυνου Σοβιετικού κατασκόπου με τα πυρηνικά, με τον επικίνδυνο Άραβα Ισλαμιστή. 

Η Ισλαμοφοβία στην εποχή μας δεν είναι παίξε-γέλασε, όπως ακριβώς δεν ήταν παίξε-γέλασε ο Αντισημιτισμός του Μεσοπολέμου. Είναι βαριά μολυσματικές κοινωνικές αρρώστιες. Κι όταν αυτές γίνουν κοινωνικές επιδημίες, η Φρικη παύει να είναι Ιστορία-Παραμύθι. Γίνεται για μια ακόμη φορά κτηνωδία. Μια ακόμη Ευρωπαϊκή κτηνωδία, που από αυτή και μόνο αυτήν, οφείλετε να μας προστατέψετε  αγαπητή κυρία Φον ντερ Λάιεν. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr