Η σοπράνο, που έκανε επαγγελματικό ντεμπούτο το 1956 και αποσύρθηκε πριν από λίγα χρόνια, προσέφερε περισσότερες από 4.000 παραστάσεις αυτή τη στιγμή και ήταν μια θρύλος της όπερας. Ωστόσο, όπως εξήγησε η ίδια σε συνέντευξή της το 2014 ,απέρριψε την ονομασία αυτή:
«Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένα θρύλο της όπερας, ουτε την τελευταία ντίβα, όπως οι δημοσιογράφοι μερικές φορές γράφουν. Το μόνο που ξέρω είναι να κάνω τη δουλειά μου καλά»
Μεγάλη στιγμή για την Καμπαγιέ, όταν πήγε ένα βήμα παραπέρα το 1988, όταν κατέγραψε το άλμπουμ “Βαρκελώνη” με τον Freddy Mercury. Το τραγούδι με τον ίδιο τίτλο έγινε ο ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. «Για τον κόσμο της όπερας ήταν μια επανάσταση, μια αυθεντική επανάσταση»,είχε πεί η ίδια.
Η Καμπαγιέ γεννήθηκε στη Βαρκελώνη τον Απρίλιο του 1933. Οι δυνατότητες της φωνής της έγιναν αντιληπτές, όταν ήταν μόλις 14 ετών. Σπούδασε πιάνο και φωνητική από την ηλικία των 6. Ολοκλήρωσε τις μουσικές σπουδές της στο Ωδείο της Βαρκελώνης σε ηλικία 23 ετών.
Η κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα το μεσημέρι στο Tanatorio de les Corts
Who is who
«La serva padrona» του Περγκολέζι ήταν η πρώτη όπερα, στην οποία συμμετείχε επαγγελματικά και με το τέλος της παράστασης καβγάδισε με τον μαέστρο, ο οποίος την επέπληξε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου το κοινό έβλεπε την πλάτη της. Του εξήγησε ότι φοβόταν και ντρεπόταν και δεν ήθελε τα βλέμματα του κόσμου να την αποσπούν από το στόχο της. Όπως εξομολογήθηκε αργότερα σε συνέντευξη της, αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που φοβήθηκε τόσο πολύ.
Στο εξής εμφανιζόταν πολύ σίγουρη για τον εαυτό της, γεμάτη αυτοπεποίθηση στις πρόβες και παντοδύναμη στη σκηνή. Βέβαια, προηγήθηκε μια σειρά αποτυχημένων οντισιόν στην Ιταλία, αλλά δεν πτοήθηκε. Έκανε το ντεμπούτο της στην όπερα Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι στη Βασιλεία της Ελβετίας το 1956.
Ήταν soprano lirico, η κατηγορία των γυναικών υψιφώνων με τη ζεστή, δυνατή φωνή, όχι τόσο ευέλικτη όσο η κολορατούρα (όπως η Κάλλας), αλλά ιδανική για ρόλους ενζενί, που τελικώς την καθιέρωσαν ως «ιέρεια» του bel canto, σε έργα του Βέρντι, του Μπελίνι, του Ντονιτσέτι και του Ροσσίνι.
Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε περίπου 10 χρόνια μετά με τη «Λουκρητία Βοργία» του Ντονιτσέτι στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. Με τον Πλασίντο Ντομίνγκο και τον Πιέρο Καπουτσίλι συνεργάστηκε το 1969 στον «Ντον Κάρλο» ενσαρκώνοντας την Ελιζαμπέτα του Βαλουά και έναν χρόνο αργότερο έκανε το επίσημο ντεμπούτο της στη Σκάλα του Μιλάνου, πάλι με τη «Λουκρητία Βοργία» και ερμηνεύοντας ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από το Covent Garden και τη Λυρική Όπερα του Σικάγο, μέχρι τις ανά τον κόσμο περιοδείες της, η Καμπαγιέ «σφραγίζει» με το μεγαλείο της φωνής της, όπως η Νόρμα, η Μαντάμα Μπατερφλάι, η Τόσκα.
