Αντώνης Διαματάρης: Ένα διαβατάρικο πουλί στο Columbia University

Πέντε μήνες πέρασαν από την εκλογή της κυβέρνησης και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Τι είναι αυτή η κυβέρνηση; Στην πραγματικότητα έχουμε μείνει ενεοί. Εμβρόντητοι. Έκπληκτοι. Αποσβολωμένοι. Άραγε τι άλλο θα δούμε;

Κάθε μέρα που περνά κάτι συμβαίνει, σε μια ατελείωτη ακολουθία παραλογισμού, κακογουστιάς, ψεμμάτων, υποκρισίας, μισαλλοδοξίας, ακραίου συντηρητισμού, ανικανότητας, προχειρότητας, κοροϊδίας, μικροψυχίας, «αριστείας», «κανονικότητας»…

Ένας θιάσος που παραπαίει, τρεκλίζει και παραπατάει, έτοιμος να σωριαστεί. Κι από κάτω το κοινό αποθεώνει τον παραπαίοντα θίασο, διότι δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που βλέπει. Υψηλή τέχνη, ακατανόητη στους πολλούς. Υψηλή τέχνη για λίγους. Σαν ταινία του Γκοντάρ. Οι ηθοποιοί άθλιοι, ο σκηνοθέτης αθλιότερος. Οι θεατρικοί κριτικοί που τα έχουν «πάρει», αποθεώνουν την παράσταση.

Η ορχήστρα παίζει φάλτσα, ο τενόρος είναι παράφωνος, ασυγχρόνιστη κακοφωνία, μουσική ταλαιπωρία, αισθητική αποχαύνωση. Κύμβαλα αλαλάζοντα. Οι κριτικοί γράφουν διθυράμβους. Ένα παράλογο τσίρκο που δεν γνωρίζεις ποιος είναι ο κλόουν και ποιος ο ακροβάτης, ποιο το άγριο θηρίο και ποιος ο ταχυδακτυλουργός. Μια παράσταση παρανοϊκή χωρίς αρχή και τέλος. Ένα συνονθύλευμα ατάλαντων, που νομίζουν ότι επειδή βρίσκονται στο τσίρκο έγιναν λιοντάρια…

Πέντε μήνες πέρασαν και προσπαθούμε να καταλάβουμε αν το έργο είναι κωμωδία ή τραγωδία. Έχει και βία και ΜΑΤ και κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και «γλυκό» ξύλο και κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και ξενοφοβία και ρατσισμό. Μάλλον τραγωδία είναι.

Ακούμε τις δηλώσεις της κυρίας Δόμνας Μιχαηλίδου για την 28η Οκτωβρίου, «μας θυμίζει όσο ποτέ τις αξίες της κοινωνικής προσφοράς και του εθελοντισμού.» Κωμωδία βλέπουμε.

Έκαναν Διοικητή στο νοσοκομείο Κω, κάποιον που αποκάλεσε τους πρόσφυγες «λαθροπιθήκους.» Γελάμε με την ευρηματικότητα του σκηνοθέτη. Κωμωδία βλέπουμε.

Παρακολουθούμε την ιστορία του άριστου κυρίου Διαματάρη. Σαν διαβατάρικο πουλί, πέρασε πάνω από τη Νέα Υόρκη. Πρόλαβε σύμφωνα με το βιογραφικό του που είχε αναρτήσει κι «ολοκλήρωσε τις σπουδές του λαμβάνοντας ΜΒΑ από το Columbia University». Αυτά έλεγε το πρωί. Το μεσημέρι όταν το Columbiia University έβγαλε ανακοίνωση ότι δεν έδωσε MBA σε κανέναν κύριο Διαματάρη, η ανάρτηση τροποποιήθηκε: «Παρακολούθησε μαθήματα στο Columbia University.»

Κάθε μέρα που περνά, αφαιρεί από το βιογραφικό του και κάποιο πτυχίο. Ήδη αφαίρεσε και τον πρώτο του πανεπιστημιακό τίτλο. Προς το παρόν έχει μείνει με το απολυτήριο Λυκείου…

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα για την κυβέρνηση. Παρερμηνεία και παρανόηση υπήρξε. Αστείο δεν είναι; Και γίνεται ακόμα πιο αστείο όταν σκεφτούμε ότι η καθαρίστρια που πλαστογράφησε απολυτήριο του Δημοτικού, καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκιση και οδηγήθηκε στην φυλακή. Και μια άλλη καθαρίστρια με δεκατρία παιδιά, που πλαστογράφησε απολυτήριο Δημοτικού, καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση. Ο υφυπουργός εξωτερικών κύριος Διαματάρης δεν πλαστογράφησε πτυχίο. Μόνο ψέμματα είπε. Παράσταση ιλαροτραγωδίας.

Το μεγάλο μας πρόβλημα μ’ αυτή την κυβέρνηση είναι ότι δεν ξέρουμε αν είναι γελοία ή τραγική. Μάλλον είναι ένα μίγμα και των δύο. Γελοία μέσα στην τραγικότητα της. Τραγική μέσα στην γελοιότητα της. Μα πάνω απ’ όλα επικίνδυνη.

Από την μεταπολίτευση και μετά δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση της οποίας η απαξίωση συντελείται με τέτοια εκρηκτική ταχύτητα.

Μένουμε ενεοί και αναμένουμε. Κωμωδία ή τραγωδία, η παράσταση συνεχίζεται. Ένα είναι σίγουρο. Θα δούμε πολλά ακόμα. Όλος ο θίασος βρίσκεται επί σκηνής. Κάθε μέρα εμφανίζεται και ένας καινούργιος πρωταγωνιστής. Ας τους απολαύσουμε.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr