Αντώναρος: Ναι στην αποκλιμάκωση αλλά με τι κόστος;

O πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπο, σε μακροσκελή του ανάρτηση επισημαίνει με νόημα ότι το  ΝΑΤΟ μπορεί να το απασχολεί η αποκλιμάκωση στην περιοχή, τους Έλληνες όμως πρέπει να μας απασχολεί με τι κόστος θα γίνει η αποκλιμάκωση. Για αυτό θεωρεί ο  Eυάγγελος Αντώναρος, ότι ήταν  τεράστιο πολιτικό σφάλμα η χρήση  του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, “Σταματάνε οι προκλήσεις αρχίζουν οι συζητήσεις “ καθώς όπως ξεκαθάρισε είναι επικίνδυνες γιατί αποφεύγουν να ορίσουν τι είναι “προκλήσεις και τι ” συζητήσεις”. Και — άθελα; μάλλον όχι — δημιουργούν το πλαίσιο για να πάμε εκει που θέλουν οι καλοί μας…φίλοι και πολιτικοί μεσίτες.

Αναλυτικά η ανάρτηση Αντώναρου:

Οι Γενικοί Γραμματείς του ΝΑΤΟ σπάνια ειναι…καλά παιδιά και πάντα είναι Ευρωπαίοι μεν, αλλά άνθρωποι ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗΣ της Ουάσιγκτον και συνεπώς επιλεγμένοι προσεκτικά από τις ΗΠΑ. Συνήθως δε είναι Βορειοευρωπαίοι — Ολλανδοί, Βέλγοι, Νορβηγοί — με κάνα δυο εξαιρέσεις από το Νότο ( ένας Ιταλός, ένας Ισπανός) με συγκεκριμένη αποστολή: Να κρατάνε ισορροπίες και ίσες αποστάσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κυρίως στην επισφαλή περιφέρεια της συμμαχίας.

Με αυτή την έννοια ο Γιενς Στολτενμπεργκ — του οποίου η θητεία έχει ανανεωθεί και από εμάς — δεν έκανε και δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από αυτό που κάνανε εξ ίσου άγαρμποι προκάτοχοι του σε αυτή τη θέση όπως ο Ολλανδός Λουνς. Λέγεται arms twisting, σε απλή ελληνική απόδοση εγώ το λέω κεφαλοκλείδωμα. Σε πιέζω μεχρι να υποκύψεις. Αγαρμπα; Άγαρμπα καμιά φορά. Αλλά στη διεθνή διπλωματία μετράει — πολλές φορές αν όχι πάντα — το δίκιο του ισχυρού ( εν προκείμενο του ΝΑΤΟ) κι όχι το διεθνές δίκαιο. Κάτι που έρχεται, έστω και χωρίς δημόσια παραδοχή, σε σύγκρουση με την αναμφίβολα ορθή ελληνική θέση.

Στην ελληνοτουρκική διένεξή που — παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης να μετριάσουν τη σοβαρότητα της —οξύνεται καθως η ένταση παρατείνεται, σημασία δεν έχει να βαραμε ξύλο στον κομιστή των δυσαρεστων ειδήσεων, εν προκειμενω τον Στόλτενμπεργκ. Αλλά τι κάνουμε στη πραξη για να αποφύγουμε τη μετεξέλιξη των ειδήσεων σε πραξη. Δηλαδη τη προαναγγελία των διαπραγματεύσεων σε έναρξη των διαπραγματεύσεων με ασαφές περιεχόμενο και άδηλη έκβαση .

Μέχρι στιγμής δεν έχω πεισθεί ότι έχουμε σχετικά με αυτό μια καλά επεξεργασμένη στρατηγική. Αν συνεχίσουμε να στέλνουμε ως χώρα (με ευθύνη της κυβέρνησης φυσικά) τη μπάλα στην εξέδρα και επιτρέπουμε ( για να μη πω: ενθαρρύνουμε) να αιωρούνται μισόλογα για τεχνικες συζητήσεις, διερευνητικές συναντήσεις και άλλα τινά θα βρεθούμε πριν το καταλάβουμε κάλα καλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και μάλιστα για να συζητήσουμε για “θαλάσσιες ζώνες”, έναν γενικόλογο όρο που μπήκε ξαφνικά και βίαια στη ζωή μας, χρησιμοποιείται (κακιστα!) ανεξέλεγκτα από τη κυβέρνηση κατά κορών, εμένα με ξενίζει γιατι απομακρύνεται απο υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ερμηνευεται διασταλτικά απο όλους εκτός των συνόρων και θα μας οδηγήσει τελικά να μιλάμε με την Τουρκία για όλα.

Αυτό φοβάμαι. Κι αυτό είναι που πρέπει.να αποφύγουμε. Παση θυσία. Γιατί το ΝΑΤΟ μπορει να το απασχολεί η αποκλιμάκωση στην περιοχή. Εμάς όμως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΊ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ.

Γι αυτο θεωρώ τεράστιο πολιτικό σφάλμα τη χρήση σλόγκαν σαν κι αυτό που χρησιμοποίησε προχθές ο Μητσοτάκης: “Σταματάνε οι προκλήσεις αρχίζουν οι συζητήσεις “ Μπορούν να ακούγονται ωραία κάτι τετοιες γενικότητες στα αυτά ορισμένων Είναι όμως επικινδυνες γιατι αποφευγουν να ορίσουν τι ειναι “προκλήσεις και τι ” συζητήσεις”. Και — αθελα; μαλλον όχι — δημιουργούν το πλαίσιο για να πάμε εκει που θέλουν οι καλοί μας…φίλοι και πολιτικοί μεσίτες.