“Πως μπορεί κάποιος να είναι πιο αληθινός από κάποιον άλλον;
Βέβαια, στο κρυφτούλι, άλλοι κρύβονται και άλλοι ψάχνουν.
Ίσως αυτοί που κρύβονται- γλιτώνοντας δυσάρεστες συναντήσεις, αποφεύγοντας εκπλήξεις, προστατεύοντας την ιδιόκτητη περιουσία τους, αγνοώντας τις φαντασιώσεις τους, καταπιέζοντας τις παρορμήσεις τους, αναμασώντας τις καθημερινές ρουτινιάρικες εμπειρίες τους – ίσως αυτοί οι άνθρωποι, άνθρωποι δεν μιλάνε με κουλτουριάρηδες ή που αν είναι κουλτουριάρηδες δεν μιλάνε με συντηρητικούς, άνθρωποι που φοβούνται να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά ή το φίδι από την τρύπα, που φοβούνται να φάνε αυτό που τραβάει η όρεξη τους, που φοβούνται να πιουν μεξικάνικο νερό, που φοβούνται να πάνε κάποιο στοίχημα και να κερδίσουν, που φοβούνται να κάνουν ωτοστόπ, να χαζέψουν στο δρόμο, να κάνουν μπουρδελότσαρκα, να στοχαστούν, να ασπαστούν, να αιωρηθούν, να γλεντήσουν, να χορέψουν, να τα σπάσουν, να γαβγίσουν το φεγγάρι, ίσως αυτοί οι άνθρωποι απλώς να μην είναι γνήσιοι και ίσως ο μαλάκας ο ανθρωποκοινωνιολόγος που λέει το αντίθετο καταντήσει να του τηγανίσουν τη γλώσσα στη θράκα της κόλασης των ψευταράδων”.
– Απόσπασμα από το βιβλίο «Τρυποκάρυδος»
