Δεν σας κρύβω ότι αισθάνομαι κάτι ανάμεσα σε άγρια χαρά και σε ήρεμη ανακούφιση, για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία. Για την ακρίβεια, με έχει κυριεύσει το ίδιο κοκτέιλ συναισθημάτων που ένιωσα όταν γκρεμοτσακίστηκε από το Οβάλ Γραφείο ο Ντόναλντ Τραμπ το 2020, αφήνοντας τον θώκο του στον… – δεν έχει καν σημασία σε ποιον άφησαν τον θώκο τους, ο Τραμπ προχθές, ο Μπολσονάρο χθες, ο Μητσοτάκης με το καλό μεθαύριο.
Αρκεί αν είναι κάποιος βγαλμένος από τη σωστή όχθη της Ιστορίας, όπου αναμφισβήτητα στέκεται, με ενάμισυ πόδι έστω, ο Ιγνάσιο Λούλα Ντα Σίλβα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν έχει τόση σημασία ποιος ανέβηκε, αλλά ποιος έπεσε. Άντε, βρε, και στα δικά μας. Και ας είναι και οριακή η πτώση του Έλληνα Μωυσή.
Ο χυδαίος αμοραλιστής Μπολσονάρο, που προ τετραετίας υπερψηφίστηκε από έναν λαό εξαθλιωμένο, θρησκόληπτο και απαισιόδοξο, ο οποίος πάσχιζε απεγνωσμένα να κρατηθεί από τα μαλλιά του, είναι η προσωποποίηση του κακού, όπως την αντιλαμβάνεται ο 21ος αιώνας. Και όμως, ο κοσμάκης τον πίστεψε και τον ψήφισε, αναζητώντας κάποιον ικανό να τραβήξει τη χώρα από την απελπισία. Όταν ο ορίζοντας είναι τόσο χαμηλός και νεφελώδης, ο αλαλιασμένος πολίτης δεν ενδιαφέρεται ούτε για τα τροπικά δάση ούτε για την ιδεολογία ούτε για τις αρχές. Το πορτοφόλι του κοιτάζει μόνο και τις Μεγάλες Ιδέες.
«Make America great again», αυτό δεν ήταν το σύνθημα του Ντόναλντ Τραμπ; Σανός, για όσους δεν έχουν στο τραπέζι τους ούτε παντεσπάνι ούτε ψωμί. «ΜΒGΑ», υποσχέθηκε με δικά του λόγια ο Μπολσονάρο. Μεγάλη Βραζιλία, να τη βλέπουν οι ξένοι με κυάλια και να τρώνε τη σκόνη της, όπως στο ποδόσφαιρο. Ποιος νοιάζεται καημένε για τον Αμαζόνιο και για τις ιδιωτικοποιήσεις, γκολ να βάζουμε και όλα θα στρώσουν. Και ας μην αλλάζουμε μεταξύ μας ούτε μπαλιά. Το είπε και ο Νεϊμάρ, το είπε και ο Ροναλντίνιο, το είπε και ο Ριβάλντο. Οι πραγματικοί εθνικοί ήρωες αυτής της υπερήφανης αλλά παντέρμης χώρας.
Στον πραγματικό κόσμο, η αχανής Βραζιλία έγινε περίγελως της οικουμένης για την ευπιστία της και για την απολιτίκ ξενοιασιά με την οποία αντιμετώπιζε τα άδεια πιάτα και τις κατεστραμμένες σοδειές. Όταν όμως ήρθαν τα ζόρια, ο Μπολσονάρο ήταν αδύνατο να μετακινήσει τα δοκάρια. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Οι εξεγέρσεις αντιμετωπίστηκαν με αυταρχισμό και η διαφθορά τρύπησε το ήδη ραγισμένο ταβάνι.
Η αποψίλωση του δάσους που προσφέρει ανάσες σε όλο τον πλανήτη συνεχίστηκε με πολλαπλάσιο ρυθμό, προκειμένου να προλάβουν οι εκμεταλλευτές να πιουν όλο το αίμα των αυτοχθόνων «ίντιος», που ο φωτισμένος ηγέτης περιέγραφε ως αγράμματους και οπισθοδρομικούς. Ο κορονοϊός που κατέφτασε απρόσκλητος στον τόπο του ψεκασμένου κυβερνήτη άφησε πίσω του 700.000 πτώματα ανθρώπων που δεν είχαν πρόσβαση στο υγειονομικό σύστημα ούτε χρήματα για να πληρώσουν γιατρούς και νοσοκομεία.
Οι ταξικές αντιθέσεις ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο και η εγκληματικότητα εξακολουθεί να καλπάζει. Ό,τι πήγαινε να διορθωθεί στην προηγούμενη επταετία του Λούλα (2003-10), και δεν ήταν λίγα, ανατράπηκε στο όνομα ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού που ωφελούσε τους ελάχιστους. Ο δε ήχος της ερπύστριας δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί υποδόρια απειλή στις μεγαλουπόλεις. Οι μνήμες της δικτατορίας δεν είναι δα τόσο μακρινές.
Τα τρικ που εφευρέθηκαν για να κρατήσουν τους φτωχούς ψηφοφόρους μακριά από τις κάλπες στις επαναληπτικές εκλογές ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο και η σιγή του ηττημένου Μπολσονάρο μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος έκανε πολλούς να θυμηθούν την εφιαλτική απόπειρα πραξικοπήματος που ακολούθησε την πτώση του Τραμπ στην Ουάσινγκτον.
Πώς είπατε; Ναι, και σε μένα κάτι θυμίζουν όλα αυτά. Και δεν εννοώ τον Σαμαρά και την άρνησή του να παραδώσει τα κλειδιά της πρωθυπουργικής κατοικίας στον Αλέξη Τσίπρα…
Ο Ναπολέων του νότου
Ο Λούλα στιγματίστηκε με έωλες κατηγορίες για οικονομικές ατασθαλίες και φυλακίστηκε για 580 ημέρες λίγο πριν τις εκλογές του 2018, «προσπάθησαν να με θάψουν ζωντανό» είπε χθες, αλλά αθωώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο και δικαιώθηκε εκκωφαντικά από την ψήφο του λαού, που αν μη τι άλλο τον νιώθει «δικό του άνθρωπο», σάρκα εκ σαρκός.
Ο Μπολσονάρο δεν ήταν παρά ένας Νοτιοαμερικάνος Μητσοτάκης, με ψευδαισθήσεις ναπολεόντειου μεγαλείου και με πολύ μεγαλύτερη δύναμη στα χέρια του. Τηρουμένων των αναλογιών, η γη που αφήνει πίσω του φεύγοντας ο Βραζιλιάνος πρόεδρος είναι τόσο καμένη όσο και η Ελλάδα του 2022.
Τα δέντρα του Αμαζονίου κόπηκαν, τα δέντρα των ελληνικών δασών κάηκαν. Η οικονομία παραδόθηκε στα χέρια ημετέρων φιλελέδων, με απ’ ευθείας αναθέσεις που αναδίδουν έντονη δυσοσμία σκανδάλων. Ο αυταρχισμός απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε σηκώνει κεφάλι πλησιάζει ολοταχώς τις μαύρες γραμμές της χούντας. Η δικαιοσύνη εκμαυλίζεται καθημερινά και κλείνει το μάτι πονηρά στους εγκληματίες του λευκού κολάρου. Και του ματωμένου σεντονιού.
Η εξαθλίωση της καθημερινότητας και η ακρίβεια αγγίζουν τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. Το παπαδαριό επιδίδεται σε αδιάκοπη κονσομασιόν προς την παράταξη που ομνύει στην πατρίδα, στη θρησκεία και στην οικογένεια. Τα μέσα ενημέρωσης εξανδραποδίζονται επί χρήμασι μόνο και μόνο για να κρατήσουν τη μιαρή κυβέρνηση στην εξουσία.
Η αλήθεια του καθρέφτη
Ακόμα και τα θύματα της πανδημίας, στην Ελλάδα που βαυκαλίζεται ότι «τα κατάφερε καλά» απέναντι στην αόρατη απειλή του Covid-19, είναι αναλογικά περισσότεροι από τα αντίστοιχα της Βραζιλίας: 3.258 νεκροί ανά εκατομμύριο πληθυσμού στον τοσοδούλη αλλά τάχατες προηγμένο τόπο του Μητσοτάκη και του Πλεύρη, 3.185 στην αχανή και δύσβατη χώρα των Μπολσονάρων. Εμείς είμαστε 17οι στην παγκόσμια λίστα, οι Βραζιλιάνοι 19οι.
Εκείνοι, βέβαια, αφυπνίστηκαν προ της εθνικής συμφοράς και προσήλθαν ομαδικά στις κάλπες για να ξηλώσουν τον αεριτζή πρόεδρο από το μέγαρο της Μπραζίλια. Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο έγινε ο πρώτος πρόεδρος που «έπεσε» ενέργεια, ενώ διεκδικούσε επανεκλογή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Εμείς τι θα κάνουμε, τώρα που πλησιάζει η κρίσιμη μέρα των εκλογών; Θα πάμε να ψηφίσουμε ή θα ξεχυθούμε στις αμμουδιές και στις καφετέριες; Θα δώσουμε δεύτερη ευκαιρία στην κυβέρνηση καλών προθέσεων που αποκαθηλώθηκε χάριν πατριδοκαπηλείας ή θα υιοθετήσουμε πάλι το δόγμα «όλοι είναι ίδιοι»;
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
