Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά: Ένα εγχείρημα από εθελοντές δασκάλους

Ένα σχολείο διαφορετικό από τα υπόλοιπα, ίσως πολύ πιο ζεστό και ανθρώπινο από τα περισσότερα. Στο 14ο γυμνάσιο στα Καμίνια του Πειραιά στεγάζεται το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, το οποίο αποτελείται από εθελοντές διδάσκοντες και ένα σύνολο τάξεων με ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα τμήματα. Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε αρχικά για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, διευρύνθηκε, συνδέθηκε με τη γειτονιά και τους ανθρώπους της και έγινε αναπόσπαστο και πολύτιμο κομμάτι της. 

Το σχολείο πλέον έχει και αρκετούς Ελληνες μαθητές. «Ο σπουδαστικός μας πληθυσμός είναι ανάμεικτος, η σύνθεση έχει αλλάξει μετά την κρίση. Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από Έλληνες προκειμένου να μάθουν ξένες γλώσσες, να κάνουν μαθήματα θεάτρου και πληροφορικής γιατί δεν είχαν πλέον την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Το σχολείο προσπαθεί να φέρει αυτούς τους ανθρώπους όσο το δυνατόν πιο κοντά. Δεν υπάρχει για εμάς διαφορά φύλου, θρησκείας, χρώματος, δέρματος, χώρας προέλευσης. Ολοι είναι μαθητές και σπουδαστές, σε όλους απευθυνόμαστε με τον ίδιο τρόπο», εξηγεί ο Κώστας Κοκόσης, ένας από τους εθελοντές δασκάλους του σχολείου. 

Πρόκειται για μια ζωντανή και ανοιχτή πρωτοβουλία που θέλει να παρεμβαίνει, να μην κλείνεται σε τέσσερις τοίχους. «Το σχολείο θέλει οι ίδιοι οι μαθητές να συμμετέχουν σε δράσεις και εκδηλώσεις . Οι σπουδαστές μας βοήθησαν σημαντικά όταν άρχισαν να φτάνουν στο λιμάνι οι πρώτοι πρόσφυγες και ανιδιοτελώς θέλησαν να προσφέρουν μεταφραστικές υπηρεσίες». 

Η σχέση που χτίζει καθημερινά το σχολείο με την κοινωνία είναι αμφίδρομη. «Η πρωτοβουλία μας έγινε σταδιακά κομμάτι της γειτονιάς. Εχουμε δεχτεί δωρεές από χαρτοπωλεία και άλλα μαγαζιά της περιοχής .Εξάλλου, δεν λαμβάνουμε χορηγίες, ούτε κρατική χρηματοδότηση. Υπάρχει αλληλεγγύη και ανταποδοτικότητα. Οταν έχουμε τη δυνατότητα, κάνουμε και εμείς δώρα σε σχολεία, όπως τετράδια, νερομπογιές, σχολικά είδη. Θα υπάρχουν πάντοτε βέβαια και αυτοί που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, αν όχι εχθρικά».  

Τα Καμίνια, αλλά και ευρύτερα ο Πειραιάς, είναι μια περιοχή με παράδοση στην προσφυγιά. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξαν στο παρελθόν κάποιες προσπάθειες εκφοβισμού. «Κάποιες φορές οι διδάσκοντες χρειάστηκε να συνοδέψουν μέχρι τα σπίτια τους τα παιδιά, καθώς είχαν δεχτεί επιθέσεις στο παρελθόν. Το αποκορύφωμα ήταν όταν γράφτηκαν στο σχολείο μας ρατσιστικά συνθήματα στους τοίχους, συνθήματα της Χρυσής Αυγής. Κάποιες άλλες φορές μας είχαν πετάξει νεράντζια και είχαν αποπειραθεί να σπάσουν τις πόρτες και τα παράθυρα και να πάρουν τους υπολογιστές μας. Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα εκφοβισμού έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια και ελπίζουμε να μην επαναληφθούν». 

Το σχολείο απαρτίζεται αποκλειστικά από εθελοντές και οι δάσκαλοι νιώθουν απόλυτα ικανοποιημένοι που επενδύουν χρόνο και αγάπη σε αυτό το εγχείρημα. «Η αίσθησή μας είναι ότι παίρνουμε πολύ περισσότερα από αυτά που δίνουμε. Το σχολείο μας εξάλλου δεν παρέχει μόνο γνώσεις για την ελληνική γλώσσα και την ιστορία. Οι σπουδαστές αισθάνονται ζεστασιά και ασφάλεια στον χώρο μας. Γι’ αυτό συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, τις εκδρομές, τα πολιτιστικά δρώμενα. Αισθάνονται το σχολείο σαν ένα καταφύγιο. Και φυσικά αυτό είναι και το δικό μας καταφύγιο».

Πηγή: Εφημερίδα Documento