Αναστολή εκτέλεσης ποινής – Ένας θεσμός μόνο για καλά παιδιά

Έχουμε και λέμε. Καταδικάζεται ο πρώην υπουργός του τιμημένου ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ανθόπουλος για υπόθεση τοκογλυφίας: Κάθειρξη 15 ετών με αναστολή. 

Καταδικάζονται οι Θωμάς Λιακουνάκος και Ηλίας Αρκουμανέας, για υπόθεση προμήθειας του ηλεκτρονικού συστήματος Sonak στο στρατό ξηράς: κάθειρξης 16 ετών με αναστολή. Καταδικάζεται η Μαρία Σκλαβάκη, για την υπόθεση Energa – Hellas Power (είχε επιχειρήσει να διαφύγει κιόλας αφαιρώντας το ηλεκτρονικό της βραχιολάκι): Κάθειρξη 7 ετών με αναστολή. 

Καταδικάζεται κι ο τιμημένος της ΝΔ, πρώην βουλευτής Πέτρος Μαντούβαλος για συμμετοχή σε παραδικαστικό κύκλωμα: Κάθειρξη 13 ετών, με αναστολή. Οποία πρωτοτυπία! Πέσαμε από τα σύννεφα. 

Ας μας εξηγήσει επιτέλους κάποιος. Αυτή η κατανόηση στη μη τέλεση της ποινής γιατί μπατάρει προς συγκεκριμένη κατεύθυνση; Ο νεαρός αναρχικός Νίκος Ρωμανός λόγου χάρη γιατί δεν έτυχε πρωτόδικης κατανόησης; Αυτός γιατί χρειάστηκε να υποθηκεύσει τη ζωή του για να έχει νόμιμη έξοδο παρακολούθησης μαθημάτων της σχολής του; Η δεύτερη ευκαιρία δεν αφορά τους νέους; Αφορά μόνο πρώην βουλευτές ή λευκά κολάρα; 

Το έχουμε εμπεδώσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η διακριτική ευχέρεια της έδρας, δεν είναι καθόλου διακριτική. Απλά κάποιες φορές μας κάνει τα νεύρα τσατάλια.