Το αμερικανικό "ΕΣΠΑ" του νέου ΝΑΤΟ

Τί και αν ο Ράσμουσεν, Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, φωνάζει για τη μείωση της συμμετοχής των ευρωπαϊκών χωρών  στη χρηματοδότηση της δολοφονικής συμμαχίας; Οι εκκλήσεις και οι απαιτήσεις του  πέφτουν στο κενό, καθώς αν αφαιρέσεις την Ελλάδα, όλα τα υπόλοιπα κράτη μειώνουν τις πολεμικές τους δαπάνες και το ποσοστό του προϋπολογισμού τους που κατευθύνεται στα ταμεία του ΝΑΤΟ.

Αυτή την κατάσταση φαίνεται ότι επιθυμεί να αντιμετωπίσει η αμερικανική κυβέρνηση με φυγή προς τα μπρος. Ιδιαίτερα σήμερα, που με αφορμή την Ουκρανική κρίση εκδηλώνεται ένταση των σχέσεων του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου με την Ρωσία και το ΝΑΤΟ επιχειρεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Πυροδοτώντας ταυτόχρονα και νέο γύρο εξοπλιστικών δαπανών για τις χώρες της περιοχής που φυσικά μετατρέπονται σε παραγγελίες στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες.

Μάλιστα, στο ευρωπαϊκό του ταξίδι ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, θέλει να διαβεβαιώσει και να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους, ότι η δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών «στην άμυνα της Γηραιάς Ηπείρου» παραμένει σταθερή! Για να εξυπηρετήσει αυτό τον σκοπό αυτό, ανακοινώνει την ίδρυση «ταμείου» το αποκαλούμενο ως «European Reassurance Fund» που θα έχει στο ταμείο ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Θα αφορά την άμυνα κομβικών χωρών που συνορεύουν τρόπον τινά με τη Ρωσία, κυρίως την Πολωνία και τη Ρουμανία, ενώ αναμένεται με ενδιαφέρον να διαπιστωθεί εάν θα συμπεριλαμβάνει και τις Βαλτικές Δημοκρατίες.

Στρατιωτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι πρόκειται για μια κίνηση ισχυρού μεν συμβολισμού, η οποία όμως κρίνεται ανεπαρκής οικονομικά, αφού σε σχέση με όσα απαιτούνται, το ποσό είναι πραγματικά ελάχιστο. Ακόμα και αυτά τα χρήματα όμως, οι ΗΠΑ φαίνεται πως τα εξασφαλίζουν για το 2015 από τη μείωση του προϋπολογισμού για την πολεμική προσπάθεια στο Αφγανιστάν. Ενδεχομένως να αποτελέσει ένα είδος «Νατοϊκού ΕΣΠΑ» με τις χώρες να συνεισφέρουν από τον προϋπολογισμό τους λαμβάνοντας ένα ποσοστό της αξίας της προμήθειας από το ταμείο.

Το τραγικό όμως είναι ότι ο κόσμος της εργασίας, που βιώνει την εξαθλίωση και τη σύγχρονη δουλοποίηση, καλείται σε νέες θυσίες για τον σχηματισμό μισθοφορικών δυνάμεων και την αγορά όπλων, που θα αλυσοδέσουν τους λαούς και θα εξυπηρετήσουν τους ιμπεριαλιστικούς στόχους, καθώς σε ένα περιβάλλον πρωτόγνωρης κρίσης η γη ξαναμοιράζεται και οι ανταγωνισμοί εντείνονται. Κάνοντας ακόμη πιο αισθητή την απουσία ενός σύγχρονου εργατικού διεθνιστικού κινήματος και ενός απελευθερωτικού κινήματος από τα καπιταλιστικά δεσμά.

Πηγή: Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση