Αμερικανική αποθέωση της επικίνδυνης φαιδρότητας

Οι αμερικανικές εκλογές συνήθως απασχολούσαν τη διεθνή κοινότητα για τα σχέδια ή τις μικρές ποιοτικές αλλαγές σε ιμπεριαλιστικό επίπεδο, που υποσχόταν ο κάθε υποψήφιος πρόεδρος. Έτσι οι εκλογές πάντα προκαλούσαν κάποια αγωνία για το ποιος υποψήφιος θα κάνει τη λιγότερη δυνατή ζημιά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ίσως είναι η πρώτη φορά, που η διεθνής κοινή γνώμη αγωνιά όχι τόσο για το ποιος θα νικήσει αλλά για το πώς θα χάσει τις εκλογές ο πρόεδρος Τραμπ. Εξάλλου, η ανατροπή ή η ριζική αλλαγή, που ήλπιζε η αμερικανική αριστερά και οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις παγκοσμίως, ότι θα ενσάρκωνε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος δεν ήρθε ποτέ, γεγονός που σε κάποιο επίπεδο – μαζί με άλλους παράγοντες – εξώθησε μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος στην αποχή ή στην «υφαρπαγή» της ψήφου του από τον Τραμπ. Η πρώτη θητεία του Τραμπ επανέφερε την ιδέα της «λιγότερης δυνατής ζημιάς», καθώς ο ίδιος μετέτρεψε την Αμερική σε ένα οριακά απολυταρχικό κράτος.       

Η πιθανή απομάκρυνση του προέδρου Τραμπ από τον Λευκό Οίκο σίγουρα θα φέρει μεγάλες αλλαγές στο εσωτερικό της χώρας, όμως η εξωτερική πολιτική, η οποία ενδιαφέρει τις περισσότερες χώρες, θεωρητικά δεν θα αλλάξει, παρόλο που η εικόνα των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο έχει τσαλακωθεί, κυρίως χάρη στην προσωπικότητα και το χαρακτήρα που προβάλει ο ίδιος ο πρόεδρος στις δημόσιες εμφανίσεις του.

Σε γενικές γραμμές όμως, ο Τραμπ απλά συνέχισε τις πολιτικές των προκατόχων του τόσο στη Λατινική Αμερική όσο και στη Μέση Ανατολή (η μόνη διαφορά ήταν η φαινομενική απομάκρυνση μικρών στρατιωτικών μονάδων από το Αφγανιστάν και τη Συρία). Επιπλέον, σε σχέση με άλλες μεγάλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, ο σημερινός πρόεδρος συνέχισε τις ανεμικές κυρίως διπλωματικές πιέσεις που είχε αρχίσει ο Ομπάμα, κάνοντας ορισμένες επιδερμικές αλλαγές, που δεν επηρεάζουν τη σταθερή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, που άρχισε να διαμορφώνεται ήδη από τη δεκαετία του 1960 και ουσιαστικά εδραιώθηκε τη δεκαετία του 1970. 

Από την άλλη, ο Μπάιντεν μπορεί να μην διαθέτει τη φαιδρότητα του Τραμπ, διαθέτει όμως έναν κύκλο από λομπίστες, έμπειρους διπλωμάτες και άτομα των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού. Θα έλεγε κανείς πως και αυτές οι εκλογές στην Αμερική δεν έχουν ουσία, καθώς η Αμερική θα συνεχίσει να αποτελεί την ηγεμονική και ιμπεριαλιστική δύναμη που κυριαρχεί σε βάρος άλλων εθνών και φυσικά του πλανήτη. Ακόμη και οι διακηρύξεις επαναπροσδιορισμού των νατοϊκών σχέσεων δεν φαίνεται να χαλαρώνουν τις επεμβάσεις ή τις τάσεις κυριαρχίας της αμερικανικής «αυτοκρατορίας». Αξίζει, επομένως, να ασχοληθεί κανείς με τις αμερικανικές εκλογές;  

Διαβάζοντας κανείς τη σχετικά μικρή πολιτική ιστορία των ΗΠΑ θα παρατηρήσει πως υπήρξαν επικεφαλής, οι οποίοι είχαν τάσεις παρέκκλισης, κινούμενοι μακριά από τις επιταγές και τις υποχρεώσεις του αξιώματός τους. Υπήρξαν αλκοολικοί, εμπλεκόμενοι σε οικονομικά και σεξουαλικά σκάνδαλα, ακραία φιλόδοξοι και γενικά επιρρεπείς σε διάφορες κολάσιμες και ανήθικες πράξεις.

Όμως πρώτη φορά η Αμερική έχει να αντιμετωπίσει την αποθέωση της φαιδρότητας από έναν πρόεδρο, που θεωρεί το αξίωμα, το θεσμό αλλά και την ίδια την πολιτική… ένα αστείο. Θεωρεί, πως από τη θέση του μπορεί να συμπεριφέρεται με ελαφρότητα για σημαντικά ζητήματα που αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, κάνοντας επίδειξη του πλούτου και των «ικανοτήτων» του και αποθεώνοντας με κάθε ευκαιρία τον ίδιο του τον εαυτό. 

Η προβληματική προσωπικότητα του Αμερικανού προέδρου και οι μέθοδοι που τον ανέβασαν στην προεδρία των ΗΠΑ, φαίνεται πως ενέπνευσαν την «ελίτ» και άλλων χωρών να επιστρατεύσει επικοινωνιολόγους και όλα τα δυνατά μέσα, αντιγράφοντας άφθονη φαιδρότητα και εφαρμόζοντάς την.

Πώς αλλιώς θα εκλεγόταν ο μορφωμένος αλλά ανίκανος Τζόνσον στην Μεγάλη Βρετανία ή ο απαίδευτος, εξίσου ανίκανος, Μητσοτάκης στην Ελλάδα αν δεν υπήρχε η αμερικανική μεθοδολογία; Ευτυχώς για τους λαούς τέτοιες μέθοδοι στοχεύουν σε εφήμερα αποτελέσματα, τα οποία όμως μπορεί να είναι καταστροφικά για τις κοινωνίες, μιας και τέτοιοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία και τις δημοκρατικές διαδικασίες με σοβαρότητα και ευθύνη. Προτιμούν να αφήσουν κυριολεκτικά καμένη γη παρά να αποχωρήσουν με ευπρέπεια και λογική.

Αν ο αμερικανικός λαός αποφασίσει την απομάκρυνση του προέδρου Τραμπ, θα έχει προσφέρει μεγάλη υπηρεσία σε λαούς, των οποίων οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί είναι δουλικά κατευθυνόμενοι από τον Λευκό Οίκο. Μελετώντας κανείς τις δημοσκοπήσεις, την αρθρογραφία αλλά και τις τάσεις, θα παρατηρήσει, πως η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος του δημοκρατικού υποψήφιου, ο οποίος φαίνεται να ανεβαίνει τόσο στα παραδοσιακά κέντρα του δημοκρατικού κόμματος όσο και σε παραδοσιακά κέντρα του ρεπουμπλικανικού, όπως το Τέξας. Ο Μπάιντεν πήρε υπερδιπλάσιες ψήφους από τον Τραμπ σε περιοχές που ψήφισαν πρόωρα και δείχνει να διεκδικεί με επιτυχία τις εκλογές.

Αξίζει να σημειωθεί πως το επιτελείο του Μπάιντεν υπερέχει από εκείνο του Τραμπ και σε οικονομικό επίπεδο. Όλα δείχνουν πως ο αμερικανικός λαός θα γυρίσει την πλάτη του στον φαιδρό πρόεδρο, που υπονόμευε και έσπαγε πλάκα με την κοινωνία. Όλα αυτά βέβαια εκτός απροόπτου. 

Το απρόοπτο ίσως δεν είναι καθόλου απρόοπτο, καθώς ταυτίζεται με τη μη αποδοχή μιας ενδεχόμενης ήττας, αφού σε διάφορες πολιτείες θα ανακοινωθούν τα αρχικά αποτελέσματα από τα εκλογικά κέντρα που θα ψηφίσουν οι πολίτες χωρίς να καταμετρηθούν οι επιστολικές ψήφοι (επιστολικές ψήφοι επιτρέπονται λόγω πανδημίας και αυτό ωφελεί τους δημοκρατικούς).

Αυτό το γεγονός μπορεί, ενδεχομένως, να οδηγήσει τον Τραμπ να κομπάζει πως κέρδισε τις εκλογές και μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος των επιστολικών ψήφων να μιλήσει για νοθεία. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα δημιουργήσει ένα τεράστιο χάος, που δεν θα μοιάζει με κανέναν από τους γνωστούς θεατρινισμούς του. Σύμφωνα με έρευνες και σφυγμομετρήσεις του Economist, του BBC και  του Reuters μεταξύ άλλων, η πλειοψηφία των Αμερικανών θα ψηφίσει με επιστολές, γεγονός που σημαίνει πως η καταμέτρηση των επιστολικών ψήφων μπορεί να διαρκέσει περίπου δέκα με δεκαπέντε ημέρες. Είναι αρκετός χρόνος να ενεργοποιηθεί ό,τι πιο ακραίο και επικίνδυνο συνοδεύει τον Τραμπ τόσα χρόνια προκαλώντας τρόμο στην κοινωνία.     

Ο Τραμπ θα δυσκολευτεί πολύ να παραδεχτεί μια ενδεχόμενη ήττα και μπορεί να επιδιώξει πολιτική αστάθεια παρά προστασία στους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας του. Οι εκλογές των ΗΠΑ θα είναι ένα σπουδαίο μάθημα για τις χώρες που είναι δεμένες στο άρμα των αμερικανικών πρακτικών και δέχονται άμεσα επιρροές σε πολιτικό επίπεδο.

Η αμερικανική αποθέωση της επικίνδυνης φαιδρότητας και η κατάληψη της εξουσίας από ανίκανους αξιωματούχους, οι οποίοι είναι έτοιμοι για όλα, πρέπει να ενεργοποιήσει τις δημοκρατικές, προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις να υπερβούν τις αγκυλώσεις και τα ψυχολογικά κενά που δημιούργησε η πραγματική ηγεμονία της δεξιάς και της ακροδεξιάς, που για δεκαετίες μολύνουν την πολιτική ζωή των δυτικών κοινωνιών.
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr