Tο πρωτότυπο χειρόγραφο της συλλογής των ποιημάτων «Τα άνθη του κακού», του πιο διάσημου βιβλίου της ποίησης στη Γαλλία, δεν βρέθηκε ποτέ. Λέγεται ότι ο ποιητής είχε τελειώσει τα περισσότερα από τα ποιήματά του στην αρχή της δεκαετίας του 1850.
Η πρώτη δημοσίευση της ποιητικής αυτής συλλογής έγινε στις 25 Ιουνίου 1857 από τις εκδόσεις Malassis και Broise σε 1000 αντίτυπα.
Θεωρείται ένας από τους «καταραμένους» ποιητές.
Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, στις 31 Αυγούστου του 1867, θυμόμαστε ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα του το Άλμπατρος, το οποίο μάλιστα έχει μελοποιήσει ο Νίκος Ξυδάκης και το έχουμε απολαύσει με την ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα.
Άλμπατρος
Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.
Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ’ ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τ’ αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.
Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
Τ’ ωραίο πουλί τι κωμικό τι αδέξιο που απομένει!
Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.
Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ’ αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μέσ’ στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματα του.
Σαρλ Μπωντλαίρ
μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας (1906-1990)
