Αλλη μια ευκαιρία για την Αριστερά. Θα την αρπάξει;

Για τρίτη φορά οι αριστεροί ψηφοφόροι θα κληθούν να διαλέξουν ανάμεσα στο απόλυτο κακό (Λεπέν) και στο μικρότερο κακό (Μακρόν). Τις δύο προηγούμενες (Σιράκ-πατήρ Λεπέν) και (Μακρόν-Λεπέν) αποφάσισαν να ψηφίσουν έστω χωρίς ενθουσιασμό τον αντίπαλο της Ακρας Δεξιάς. Κατά πάσα πιθανότητα, αν δεν συμβεί κάποια δυσάρεστη έκπληξη, ο Μακρόν θα είναι ξανά ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Και η Αριστερά; Ο βασικός υποψήφιός της, Ζαν-Λικ Μελανσόν, δεν τα πήγε άσχημα. Για λίγο δεν κατάφερε να μπει στον δεύτερο γύρο και να διεκδικήσει με αξιώσεις την προεδρία. Οι υποψήφιοι των άλλων αριστερών κομμάτων καταποντίστηκαν.

Ο Μελανσόν κάλεσε τους οπαδούς του να μη στηρίξουν τη Λεπέν («ούτε μία ψήφος στη Λεπέν»). Τι τελευταίες μέρες κυριαρχούσε σε διάφορους χώρους το σύνθημα «Ούτε Λεπέν ούτε Μακρόν». Σύμφωνα με τις μετρήσεις, ένα υπολογίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων του Μελανσόν δεν θα προσέλθει στις κάλπες. Ο απερχόμενος πρόεδρος δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του: «Στον πρώτο γύρο επιλέγουμε το πρόγραμμα της προτίμησής μας και στη συνέχεια πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα προγράμματα. Αν αρχίσουμε να αμφισβητούμε όλους τους κανόνες, θα έχουμε αναρχία».

Παρά το προβάδισμά του στις μετρήσεις, φοβάται. Η σιγουριά δεν είναι καλός σύμβουλος και γι’ αυτό επιχείρησε να διασκεδάσει το κλίμα εφησυχασμού. Προσπάθησε να δελεάσει τους αριστερούς ψηφοφόρους υποσχόμενος μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και αύξηση του κατώτατου μισθού. Πόσους/ες θα πείσει; Θα το μάθουμε την Κυριακή το βράδυ. Πόσοι/ες θα θυμώσουν με τους οπορτουνισμούς του; Υποθέτω πολλοί, ανεξάρτητα αν θα αποφασίσουν να τον ψηφίσουν ή να τον τιμωρήσουν επιλέγοντας την αποχή.

Ρυθμιστής η Αριστερά ξανά, ενώ θα μπορούσε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα έχει πάντως ακόμη μία ευκαιρία για να αποδείξει στους ψηφοφόρους της ότι είναι σε θέση να εξουδετερώσει τον κακό εαυτό της, να παραμερίσει τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις πολλές συνιστώσες της, να ενώσει τις δυνάμεις της και να παρουσιάσει μια κοινή προγραμματική πρόταση. Τον Ιούνιο θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε να προκύψει μια ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή και να έχουμε συγκατοίκηση;

Ο υποψήφιος του Κομμουνιστικού Κόμματος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, Φαμπιάν Ρουσέλ, απηύθυνε έκκληση προς τον Μελανσόν και την Ανυπότακτη Γαλλία για κοινά ψηφοδέλτια. Η απάντηση που πήρε ήταν θετική. Οι Ανυπότακτοι είπαν πως είναι ανοικτοί στο να συναντηθούν με τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων για να εξεταστεί η περίπτωση κατάρτισης ενωτικών ψηφοδελτίων στις βουλευτικές εκλογές στη βάση ενός κοινού προγράμματος. Θα συμμετάσχουν και οι σοσιαλιστές; Η υποψήφιά τους, Αν Ινταλγκό, κινήθηκε σε πολύ ρηχά νερά στις προεδρικές εκλογές (ούτε το 2% δεν απέσπασε), είχε βάλει στο στόχαστρό της τον Μελανσόν, αλλά ο γενικός γραμματέας του λιλιπούτειου πια Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέ Φορ, τάχθηκε υπέρ της συνεργασίας στις βουλευτικές εκλογές.

Να κρατάμε πάντως μικρό καλάθι. Οι καλές προθέσεις δεν οδηγούν πάντα σε καλό αποτέλεσμα. Πλήθος τα παραδείγματα. Η Αριστερά, όχι μόνο η γαλλική, έχει παράδοση στους εμφυλίους, που είναι πολύ πιο «αιματηροί» από τους κλασικούς πολέμους και διευρύνουν το χάσμα. Δίνει σε κάποιες περιπτώσεις την εντύπωση πως έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η ήττα είναι το φυσικό περιβάλλον της. Τρέφεται από το ένδοξο παρελθόν της, τσιμπάει με βουλιμία το δόλωμα της νοσταλγίας, αλλά δεν προβληματίζεται για το καχεκτικό παρόν της και δεν ασχολείται με τις αιτίες που την έχουν καθηλώσει. Η διαχείριση των αντιθέσεών της (υπαρκτών, αλλά και τραβηγμένων από τα μαλλιά) δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για να βρεθούν τα σημεία συμφωνίας απαιτούνται κι άλλα πράγματα εκτός από την ανιδιοτέλεια. Δεν γίνεται να πηγαίνεις σε μια συζήτηση τέτοιου χαρακτήρα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου την επιθυμία να κυριαρχήσεις απολύτως.

Ο ναρκισσισμός απωθεί. Η αλαζονεία διχάζει. Ο συμβιβασμός δεν οδηγεί απαραίτητα στο ξεπούλημα των αρχών σου. Οι πολλές κόκκινες γραμμές εξασφαλίζουν την ιδεολογική καθαρότητα, αλλά σε σπρώχνουν στο περιθώριο. Ο ριζοσπαστισμός της γνώμης δεν αρκεί. Οι μαραθώνιοι φλυαρίας δεν συγκινούν. Οι δίκες που στήνονται διαρκώς για να εντοπιστούν οι υπεύθυνοι για τα λάθη του μακρινού και του κοντινού χτες διεξάγονται χωρίς ακροατήριο. Κεκλεισμένων των θυρών γίνονται, ελλείψει θεατών. Ο ριζοσπαστισμός της δράσης, για να μην καταντήσει ανήμπορος και άρα ακίνδυνος για το σύστημα, χρειάζεται τη συμμετοχή των μαζών, διαφορετικά δεν πρόκειται να γίνει πλειοψηφικός.

Ανάγωγα

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Κάθε άνθρωπος είναι πρόσωπο και ως πρόσωπο αποτελεί εικόνα του Θεού». Αυτός καλά τα λέει, κάποιοι όμως στην Ιεραρχία και στον Κλήρο δεν διστάζουν να λερώσουν τον λόγο του ιδρυτή της θρησκείας τους.

Πηγή: Efsyn

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr