Ακύρωση του Μνημονίου ή Βάρκιζα – για μπάνιο…

Τα πράγματα είναι σαφή – πιο σαφή δεν γίνονται. Η ριζοσπαστική Αριστερά έγινε για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση πραγματικά επικίνδυνη. Δεν μπορεί, βέβαια, ούτε υπόσχεται να γκρεμίσει τον καπιταλισμό -αυτό είναι δουλειά της κυρίας Παπαρήγα σ’ αυτή τη φάση. Αλλά απειλεί το καθεστώς του Μνημονίου, τις αγορές που επενδύουν σ’ αυτό, την καλή κοινωνία που ξεσάλωσε μ’ αυτό, τους πολιτικούς τοιχοποιούς που μας έχτισαν σ’ αυτό.

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ έγινε επικίνδυνη; Γιατί η κάθετη αντίθεσή της στο καθεστώς του Μνημονίου, ενισχύθηκε από τη λαϊκή ψήφο όσο ούτε η ίδια ίσως μπορούσε να φανταστεί. Και αυτή η λαϊκή στήριξη όχι μόνο δεν κωλώνει από την εκστρατεία τρόμου, δυσφήμισης και προβοκάτσιας, αλλά μετά τις εκλογές πολλαπλασιάζεται. Ένα μεγάλο μέρος του λαού πίστεψε και πιστεύει, στήριξε και στηρίζει, ψήφισε και ψηφίζει τις θέσεις της. Πού είναι οι εξής εκατόν πενήντα: Ακύρωση του Μνημονίου. Με διμερή συμφωνία βέβαια πάντα: Ανάμεσα στην πλειοψηφία του λαού και τις οργανώσεις του από τη μία, τον ΣΥΡΙΖΑ με τους συμμάχους του από την άλλη.

ΑΥΤΟ όμως δεν είναι παίξε – γέλασε. Δεν ήρθε το Μνημόνιο επειδή κάποιας Μέρκελ της κάπνισε να τιμωρήσει τους Έλληνες. Ήρθε για να γκρεμίσει δικαιώματα, να εξασφαλίσει εκατό χρόνια απολυταρχίας, να παράγει είλωτες, να επιβάλει δρακόντειους νόμους κατά της εργασίας. Έχουμε πικρή πείρα πια. Οι δυνάμεις που το στηρίζουν και τις στηρίζει είναι ισχυρές, κωλοπετσωμένες, βαθιά αντιλαϊκές, φονικά ολοκληρωτικές. Η καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων, η ερήμωση ψυχών και σωμάτων, οι αυτοκτονίες, οι ανθρωποκτονίες, είναι γι’ αυτές φυσιολογικές απώλειες – των αντιπάλων τους φυσικά. Και η λαϊκή βούληση, όπως κι αν εκφράζεται, εμπόδιο που πρέπει να εξουδετερωθεί.

ΜΙΑ και μόνη βεβαιότητα απορρέει από αυτά: Η ιερά συμμαχία του μνημονίου θα ελιχθεί, θα εξαπατήσει, θα τρομοκρατήσει, θα τσαλαπατήσει, θα βιάσει, αλλά ένα δεν θα κάνει: Δεν θα πει στους αντιπάλους της «περάστε παρακαλώ». Θα κάνει αντίθετα ό,τι μπορεί για να ανατρέψει τα δεδομένα που διαμορφώνονται. Και το δείγμα γραφής μέχρι σήμερα δεν είναι παρά ο βελούδινος πρόλογος μιας στρατηγικής εύκολα αναγνωρίσιμης, γιατί δεν αποτελεί παρά εκδήλωση του αντιδραστικού αυτοματισμού, που έχουν ζήσει και υποστεί τα κινήματα αλλαγής σε όλο τον κόσμο.

ΚΑΡΟΤΟ και μαστίγιο, θεσμικές φιλοφρονήσεις και αδυσώπητη δυσφήμιση, χαμόγελα εξουσίας και προβοκάτσιες, ύμνοι στη νομιμότητα και αποστασίες, οικουμενικά χάδια και συμμαχικό ξύλο. Σοφή στρατηγική -αυτές οι γριές πουτάνες, εγχώριες και ξένες, την ξέρουν καλά τη δουλειά με τα ανήλικα της Αριστεράς- ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή απομόνωση των επικίνδυνων. Να πιεστούν να «μαλακώσουν», να πάνε ένα ταξιδάκι στη Βάρκιζα, να δεχτούν έναν «έντιμο συμβιβασμό», να παραδώσουν δηλαδή τα όπλα, για να τους πάρει μετά ο διάβολος. Αν και η Ιστορία λένε ότι δεν επαναλαμβάνεται παρά ως φάρσα.

ΤΗΝ ΑΡΧΗ αυτής της φάρσας ζούμε τώρα. Πρόθυμοι χαλκείς, αριστεροί γραμματείς, προοδευτικοί Φαρισαίοι, επαγγελματίες φιλόδοξοι, ερασιτέχνες έξυπνοι, χρήσιμοι ηλίθιοι έχουν επιστρατευτεί, λες και κάποιο αόρατο κέντρο τούς κάλεσε στα όπλα. Κι έπιασαν δουλειά – εξ ου και η εγγύηση των καταθέσεων έγινε δήμευση, οι προτάσεις Τσίπρα θεϊκές εντολές, η ακύρωση του Μνημονίου έξοδος από το ευρώ με κατάληξη τη Βόρεια Κορέα, η έως πληκτική σεμνότητα των αριστερών υπεροψία. Και η ψήφος του λαού απαίτηση για κυβέρνηση με τους αυτουργούς του Μνημονίου. Και ο σεβασμός στις προεκλογικές δεσμεύσεις εξτρεμισμός. Και ο Κουβέλης αριστερά των ενηλίκων.

ΚΑΙ ΟΛΑ τα πυρά στρέφονται -πού αλλού;- στην κεντρική θέση για ακύρωση του Μνημονίου. Που μπαίνει στο γουδί μαζί με την τροποποίηση, την αναθεώρηση, τη σταδιακή απαγκίστρωση, την επαναδιαπραγμάτευση, για να βγει η ωραία οικουμενική σκορδαλιά: Γιατί δεν τα βρίσκετε, βρε παιδιά, αφού κανείς σας δεν θέλει το Μνημόνιο; Απαράδεκτο. Απαράδεκτο βέβαια. Να μη θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση κατά του Μνημονίου, παρέα με όσους τσαλαπάτησαν τη χώρα και σκότωσαν κόσμο για να το επιβάλουν. Να επιμένει στη μονομερή ακύρωση και να μην ακούει τους σώφρονες που όχι μονομερώς, αλλά πραξικοπηματικώς το επέβαλαν με πρωθυπουργό τραπεζίτη.

ΚΑΘΟΛΟΥ εξωτικά δεν είναι συνεπώς όσα λέγονται, ακούγονται και διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες. Άνθρωποι και μηχανισμοί θα κάνουν ό,τι τους περνάει από το χέρι, θα μοιράσουν πρωθυπουργίες και ιμάτια, θα μπλέξουν μνημονιακές γραβάτες με αντιμνημονιακά σώβρακα, με ένα στόχο: να ακυρώσουν την ακύρωση του Μνημονίου. Να ακυρώσουν έστω τη θέση για μονομερή, αναγκαστική για τους επικυρίαρχους, ακύρωσή του. Γιατί ξέρουν ότι τέτοια ακύρωση με το καλό δεν γίνεται, όπως δεν έγινε με το καλό και η επικύρωση. Και ξέρουν επίσης ότι αν κάνει έστω και ένα βήμα πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτή τη θέση, αυτό θα είναι το πρώτο βήμα προς τη Βάρκιζα. Για μπάνιο, εννοείται…

http://www.avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr