του Γιώργου Φλωρά
Και αναρωτιόταν γιατί, αφού γνώριζε και εκείνη ότι η Ελλάδα έχει 7 χρόνια κρίσης, η ανεργία είναι πολύ υψηλή άρα οι τιμές έπρεπε να είναι χαμηλές (μειωμένη ζήτηση, μειωμένες τιμές).
Μιλήσαμε για τις χρεώσεις της κινητής τηλεφωνίας (και για ταχύτητες) και έμεινε άναυδη (έχει εμπειρία και από Μιλάνο και από Ισπανία και από Χονγκ Κονγκ).
Προσπάθησα να της εξηγήσω γιατί η Ελλάδα ήταν και παραμένει το Βασίλειο των Καρτέλ. Της ακουγόντουσαν παράξενα αυτά που άκουγε.
Της εξήγησα ότι είναι γνωστό σε κάθε εμπλεκόμενο ότι οι βασικές αγορές αγαθών ελέγχονται από λίγες επιχειρήσεις οι οποίες ελέγχουν το επίπεδο ανταγωνισμού και το κρατάνε στο επίπεδο που χρειάζεται ώστε να προστατεύουν τα κέρδη τους. Με απλά λόγια οι βασικές αγορές είναι στημένες.
Με ρώτησε, με περισσή αγαθότητα ομολογώ: «και καλά, το Κράτος τι κάνει»; Ομολογώ ότι γέλασα με την ερώτηση της. Της απάντησα ότι αν το Κράτος έκανε αυτό που έπρεπε σήμερα η Ελλάδα δεν θα είχε πτωχεύσει και δεν θα αναγκαζόντουσαν να μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα από την Κυβέρνηση της Αριστεράς, ένα από τα πρώτα μελήματά της θα ήταν να αγγίξει το καρκίνωμα των καρτέλ και του πλαισίου προστασίας αυτών. Το περίμενα καθώς αποτελεί κατεξοχήν φιλικό, πολιτικά, προς αυτήν ζήτημα και αν μη τι άλλο, εξόχως φιλολαϊκό.
Δυστυχώς, μετά από ένα πλήρη χρόνο διακυβέρνησης, τα αποτέλεσμα είναι απογοητευτικά.
Το πώς μπορείς να τσακίσεις τους εγκληματίες που στήνουν τις βασικές αγορές αγαθών είναι γνωστό.
Το πρώτο που μπορείς να κάνεις είναι να κάνεις ακόμα πιο αυστηρό το νομοθετικό πλαίσιο (ο Ν. 3959/2011) ώστε τα λαμόγια να γνωρίζουν ότι όσο και αν εγκληματήσουν τελικά θα τιμωρηθούν. Για παράδειγμα, ως ανέκδοτο ακούγεται ότι με βάση τον Ν3959, η πολυεθνική της Μπύρας που έκλεβε τους Έλληνες επί 16 χρόνια και κέρδισε παράνομα 1,6 δις ευρώ το διάστημα αυτό (με παράνομους τρόπους), θα πληρώσει πρόστιμο μόλις 30 εκ. ευρώ και θα υποστεί ως ποινική τιμωρία για τα στελέχη της (αν βρεθούν ένοχα) ένα χρηματικό πρόστιμο ύψους 30.000€ (άντε να φτάσει 150.000€).
Θα μπορούσε κάλλιστα η Κυβέρνηση να αλλάξει οριακά τις ποινές που ορίζει ο Ν.3959 με άμεσο αποτέλεσμα τα λαμόγια που καταληστεύουν τους Έλληνες να διώκονται για Νομιμοποίηση Εσόδων από Εγκληματική Δραστηριότητα και να απαιτείται η επιστροφή όλων των παρανόμων κερδών, αλλιώς βαριά φυλάκιση. Δυστυχώς όμως, κατά τα φαινόμενα, η Κυβέρνηση θεωρεί ότι ο Ν.3959 είναι αποτελεσματικός (όσον αφορά το αποτρεπτικό του μέρος) και δεν έχει αγγίξει μια λέξη από αυτόν.
Το δεύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να ενεργοποιήσεις άμεσα την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τις αποζημιώσεις των Θυμάτων των καρτέλ. Μια αλλαγή στην Νομοθεσία που ανατριχιάζει τους εγκληματίες του λευκού κολάρου. Δυστυχώς, η καταληκτική ημερομηνία ενεργοποίησης της Οδηγίας (Δεκέμβριος 2016) θα ξεπεραστεί και η υπεροπλία κατά των καρτέλ μένει ακόμα στο συρτάρι με ευθύνη συγκεκριμένων προσώπων. Θα μπορούσε δε να είχε ενεργοποιηθεί ήδη από το 2015.
Το τρίτο που μπορείς να κάνεις είναι να παρέμβεις στο έκτρωμα της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Και για να μην παρεξηγηθώ, την χαρακτηρίζω ως έκτρωμα με βάση όχι το ανθρώπινο υλικό της αλλά τα αποτελέσματά της.
Είναι έκτρωμα να εξετάζει υποθέσεις με καθυστέρηση 5, 10, 15 ετών και να εκδίδει αποφάσεις που προκαλούν το γέλιο των «ενόχων». Είναι έκτρωμα να καθυστερεί αδικαιολόγητα υποθέσεις, όπως αυτή της Μπύρας επί 5 χρόνια, να χρειάζεται 2 χρόνια να «αντιγράψει» (και όχι απλά καθαρογράψει) την σχετική απόφαση και να ζημιώνει το Δημόσιο με περισσότερο των 30.000.000€ χωρίς καμία τιμωρία.
Είναι έκτρωμα να χρησιμοποιεί για δικές της υποθέσεις τον δικηγόρο μεγάλης εταιρείας που την ίδια ώρα έχει υπόθεση ενώπιόν της. Είναι έκτρωμα ενεργό μέλος της Επιτροπής Ανταγωνισμού να διώκεται ποινικά για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος κατ’ εξακολούθηση (δικάζεται τον Δεκέμβριο) και να παραμένει στην θέση του δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά. Είναι έκτρωμα να παραβιάζει τον νόμο και στα απλά πράγματα (βλ. μη ανάρτηση δικαστικών αποφάσεων στην ιστοσελίδα της).
Εκεί το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Από την αρχή της θητείας της η Κυβέρνηση ζήτησε από τον πρόεδρο της Ανεξάρτητης Αρχής να παραιτηθεί. Ο πρόεδρος, άνθρωπος με πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη και με Χατζηδάκη, αρνήθηκε, παρότι η Κυβέρνηση του διαμήνυσε ότι είναι ανεπαρκής. Παράλληλα, το δεξί του χέρι, διορισμένος επί θητείας του προηγούμενου προέδρου (προσωπική επιλογή Τσοχατζόπουλου), ήταν επί χρόνια στενός συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη και πλέον εδώ και μερικούς μήνες επισήμως ένας από τους στενούς του συμβούλους. Την ίδια ώρα ο αντιπρόεδρος της Αρχής είναι ο σύζυγος της Κοινοβουλευτικής εκπροσώπου της ΝΔ (το αριστερό χέρι του Κυριάκου), μιας βουλευτού που προέκυψε από το πουθενά σε εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας της ΝΔ, προκαλώντας μεγάλα ερωτηματικά για την επιλογή Σαμαρά. Και ενώ η Κυβέρνηση νομοθέτησε ότι υπάρχει ασυμβίβαστο σε μια τέτοια υπόθεση (αντιπρόεδρος-βουλευτής), οπισθοχώρησε μπροστά στις πιέσεις των δανειστών δημιουργώντας βάση για ακύρωση αποφάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Προσωπικά, δεν υιοθετώ την θέση του Χριστοφοράκου ότι όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις έδιναν το 2% του τζίρου τους σε μίζες σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ως… ευγνωμοσύνη επειδή τους εξασφάλιζαν ονειρικό επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα. Ζήσαμε χρόνια στην Ελλάδα όπου μεγάλες επιχειρήσεις λάδωναν πολιτικούς για να παίρνουν δουλειές και για να παρανομούν ελεύθερα χωρίς ποτέ να τιμωρούνται. Η Κυβέρνηση πρέπει να σβήσει από τον χάρτη κάθε υπόνοια εύνοιας προς τους εγκληματίες με τα λευκά κολάρα και προς τους διαπλεκόμενους δικηγόρους τους.
Να θυμίσω στους αρμόδιους ότι κάθε μέρα που ο Έλληνας αγοράζει τρόφιμα, καύσιμα, ειδή πρώτης ανάγκης καταριέται τα καρτέλ και τους προστάτες τους. Δεν μπορεί να είναι επιλογή της Κυβέρνησης η συνέχιση αυτής της ασυλίας.
ΥΓ. Δεν περιμένω καμία πίεση στο θέμα των καρτέλ (δεν υπάρχει μια λέξη στην αντιπολιτευτική της πρακτική) από την υπερχρεωμένη αντιπολίτευση. Δεν είναι και λίγο να έχεις τόσο στενές σχέσεις με μια τόσο σημαντική Ανεξάρτητη Αρχή, την μοναδική που μπορεί να καταλογίζει (ή να καθυστερεί σημαντικά να καταλογίσει, λόγω ανικανότητας προφανώς) πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε μεγάλες εταιρείες.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
