Άκρα των τάφων σιωπή

Διάγουμε περίοδο μακράς αναστάτωσης.
Το αποδεικνύουν το μίσος, ο κυνισμός κι η οπισθοδρόμηση που έχουν σχηματίσει πουρί και μαυρίλα στα μυαλά πολλών.
Το αποδεικνύει το γεγονός ότι οι κοινά αποδεκτοί ηθικοί κανόνες κι αρκετοί κανόνες της δημοκρατίας έχουν παραβιαστεί.

Έτσι είναι. Σε περιόδους μακράς αναστάτωσης, ξετρυπώνουν από τα σκοτάδια οι λύκοι και με δόλο βρίσκουν ξανά περάσματα προς τις καρδιές των ανθρώπων. Ιεροκήρυκες, υπουργοί, πορτοσάλτες, αρχηγοί κομμάτων, ανεβασμένοι όλοι πάνω στο άρμα του Μεγάλου Καρνάβαλου πετούν στο πλήθος ιοβόλες ιδέες.
Αλλά κι όσοι γλυτώνουν από τους λύκους, πορεύονται παθητικά. Λες κι η ηθική, τα δικαιώματα, έχουν πάψει προ πολλού να τους αφορούν, λες και κάτι στη νόησή τους έχει μπλοκάρει ή έχει φθαρεί… Μια αποσύνθεση μαχητικότητας επικρατεί.

Είναι γεγονός ότι κανένα ανθρώπινο υποκείμενο, είτε άτομο είτε συλλογικότητα, δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις ελεύθερα όταν διακατέχεται από φόβο. Όμως το σοκ της πανδημίας έχει παρέλθει, ασχέτως αν ο covid-19 συνεχίζει ακάθεκτα την πορεία του. Αλλά τι κι αν ο φόβος έχει υποχωρήσει, η σχέση του «πλήθους» με τον «Δεσπότη Μητσοτάκη» δεν έχει υποστεί κάποιο σοβαρό ρήγμα αμφισβήτησης.

Τι κι αν στην Ελλάδα οι θάνατοι, ζέχνουν πλέον ανηθικότητα.
Τι κι αν πολλές εκατοντάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν κι αναγκάζονται να μαυροφορέσουν αδίκως. δεν κουνιέται φύλλο!
Επικρατεί άκρα των τάφων σιωπή και πλήρης άπνοια αντιδράσεων κατά του ηθικού αυτουργού. Αλλά και η αρθρογραφία πιο πολύ αναφέρεται στο «πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είν’ το πάρα πάνω», μεταξύ Παπανδρέου και Ανδρουλάκη, παρά στους νεκρούς.

Λες κι άλλο είναι να βουλιάζει άξαφνα το Σάμαινα με 81 νεκρούς, κι άλλο να βουλιάζει καθημερινά η χώρα με 80 νεκρούς τη μέρα.
Άλλο να ξεσπά πυροθύελλα κατηγορίας 7 στο Μάτι με 100 νεκρούς, κι άλλο να πεθαίνουν εκατοντάδες λόγω σκόπιμης παρακμής των δημόσιων νοσοκομείων σε δύσκολους καιρούς.
Ακούει κανείς διαμαρτυρίες από την Βόρεια Εύβοια; Ακόμα για Μάτι και Μάνδρα ακούμε. Ακούει κανείς φωνές από την Ηλεία; Ακούει κανείς κατάρες συγγενών για τους νεκρούς τους που πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ. Λες κι αυτή η κυβέρνηση κατήργησε το πένθος μεταξύ όλων των άλλων.

Χωρίς κουπιά και άρμενα άγιε Νικόλα βόηθά με

Η υπεροχή της υποκρισίας κι αποθέωση του θανάτου πρυτανεύει, σε μια περίοδο που υπάρχει επείγουσα ανάγκη αλλαγής. Μόνο τα «συνήθη πολιτικά υποκείμενα» είναι στα κάγκελα. Αλλά κι αυτά, είτε είναι αντιπολίτευση είτε εξωκοινοβουλευτικοί συνασπισμοί ή κινηματικές συλλογικότητες, δεν είναι εργολάβοι να τους κάνουμε ανάθεση έργου τις ζωές μας. Δεν δουλεύει έτσι το πράγμα.

Παρ΄ όλες τις αδράνειες μας, δεν ζούμε σε νεκρή κοινωνία. Όμως χρειάζεται σκληρή αντιπαράθεση για να σώσουμε τη ζωή. Τα κόκκινα γιλέκα των ντελιβεράδων πέτυχαν νίκη, ακριβώς επειδή οι ίδιοι πάτησαν φρένο, γκάζια και κόρνες στα μηχανάκια τους. Δεν εναπόθεσαν σε ξένα χέρια αυτό που τους έκαιγε. Το διαχειρίστηκαν πρωτίστως οι ίδιοι, γι΄αυτό και νίκησαν. Το αυτό και οι εργάτες στις προβλήτες της Cosco. Και οι νέοι δικηγόροι, που όρθωσαν ανάστημα στις εκλογές του κάδου τους, Αυτά τα επεισόδια όμως δεν αρκούν.
Εν ολίγοις αν δεν προκύψουν διάχυτες σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές αντιπαλότητες στη δημόσια σφαίρα, αν δεν υπάρξει ένα πλήθος ικανό να βγει από τη φάση της υπνηλίας και να στοχαστεί, η δημοκρατία δεν θα συνέλθει. Μέχρι τότε η ιστορία θα κάνει κοιλιά, ο πρωθυπουργός θα τερατολογεί, οι Σάσες Σταμάτη θα αλυχτούν και το καραβάνι δεν θα προχωρά.
Είθε να μην κρατήσει πολύ αυτό…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr