Αχτσιόγλου: Τετελεσμένα και προαπαιτούμενα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό

Αυτό επισημαίνει σε δήλωση της στην «Αυγή της Κυριακής», βουλευτής Επικρατείας και τομεάρχης Οικονομικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Έφη Αχτσιόγλου.

Ολόκληρη η ανακοίνωση της έχει ως εξής:

Η κυβέρνηση καταθέτει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια λίστα έργων συνολικού ύψους 31 δισ. η υλοποίηση των οποίων θα εκτείνεται τουλάχιστον μέχρι το 2026, χωρίς να έχει συζητήσει με κανέναν εντός Ελλάδας γι’ αυτά.

Καταθέτει ένα πρόγραμμα και δεσμεύει τη χώρα για μια περίοδο που εκτείνεται πολύ πέραν της συνταγματικής της θητείας χωρίς κατ’ ελάχιστο να έχει συζητήσει με τη Βουλή, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τους κοινωνικούς εταίρους, με επαγγελματικές οργανώσεις, με Επιμελητήρια. Φέρνει, έτσι, προ τετελεσμένων το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας για το πώς θα γίνει χρήση μιας μεγάλης χρηματοδότησης ως εάν να πρόκειται για χρήματα δικά της, που τα διαχειρίζεται όπως θέλει, ως εάν να έχει τη δικαιοδοσία να δεσμεύει και επόμενες κυβερνήσεις, ως εάν η αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας να είναι υπόθεση πέντε ανθρώπων. Το χειρότερο είναι ότι οι σημερινές δεσμεύσεις της κυβέρνησης όχι απλώς δεσμεύουν και τις επόμενες κυβερνήσεις, αλλά επισείουν και ποινές για τη χώρα αν δεν τηρηθούν από τις επόμενες κυβερνήσεις. Διότι οι συμφωνημένες επονομαζόμενες «μεταρρυθμίσεις» θα πρέπει πρώτα να ψηφίζονται για να προχωρούν οι εκταμιεύσεις από το ταμείο ανάκαμψης. Και αν επόμενη κυβέρνηση επιθυμεί να καταργήσει κάποια απ’ αυτές, η χώρα θα υποχρεούται σε επιστροφή χρημάτων.

Η κυβέρνηση μας εγκλωβίζει, λοιπόν, σε ένα πλαίσιο νομοθετικών αλλαγών -χωρίς, μάλιστα, κανέναν διάλογο- που μια επόμενη κυβέρνηση δεν θα μπορεί να ακυρώσει χωρίς να επιβαρύνει οικονομικά τη χώρα. Πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εργασιακών, όπου η κυβέρνηση εντάσσει ως προαπαιτούμενα του ταμείου ανάκαμψης όλο το αντεργατικό πλαίσιο που υλοποιεί για τα ωράρια, τις απολύσεις, τις αποζημιώσεις, την ελαστικοποίηση. Δεν είναι όμως μόνο τα εργασιακά, αφού η λίστα έργων της ΝΔ περιλαμβάνει γενναίες χρηματοδοτήσεις σε αμφιβόλου ποιότητας προγράμματα κατάρτισης από ιδιωτικά ΚΕΚ, αποκλεισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τις χρηματοδοτήσεις και έργα ιδιωτικοποιήσεων στην υγεία. Το ζήτημα, λοιπόν, πόρρω απέχει από το να είναι απλώς διαδικαστικό. Είναι ζήτημα συνταγματικό, ζήτημα δημοκρατίας.