Αχτίδα αισιοδοξίας για το βασανισμένο ποδόσφαιρο

Όχι, δεν είναι αυτονόητο ότι ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να χαρίσει τη φανέλα του σε οπαδό αντίπαλης ομάδας, μέσα στην έδρα της. Δεν είναι βέβαιο ότι τόσο ο παίκτης, όσο και ο οπαδός θα αντιμετωπιστούν θετικά από τον τοξικό περίγυρο. Έχουμε δει, άλλωστε, στο παρελθόν αθλητές να βγάζουν φωτογραφίες με αντίπαλους οπαδούς και να τα… ακούν από τους ομοϊδεάτες τους στα Social Media, χωρίς να γλιτώνουν από την κριτική ούτε οι σταρ του αθλητισμού, που τόλμησαν να φωτογραφηθούν με «αυτούς». Σε περιπτώσεις αλληλεγγύης, για την υποστήριξη ενός παιδιού που υποφέρει, για την ενίσχυση ενός σκοπού, είναι συχνό φαινόμενο να ενώνονται ποδοσφαιριστές διαφορετικών ομάδων και να στέλνουν ένα κοινό μήνυμα. Τότε οι περισσότεροι που βρίσκονται τριγύρω, κατανοούν τον καλό σκοπό και σιωπούν. Αλλά μια αυθόρμητη πράξη από έναν ποδοσφαιριστή προς οπαδό αντίπαλης ομάδας ή το αντίθετο δεν έχει πάντα την ανάγνωση που θα περίμενε το υγιές κομμάτι της κερκίδας.

Αυτό συνέβη στη Λεωφόρο. Ήδη, πριν από μερικές μέρες, όταν ο Παναθηναϊκός υποδέχθηκε την ΑΕΚ για την κανονική διάρκεια της Super League, οι γηπεδούχοι οπαδοί χειροκρότησαν τον Σέρχιο Αραούχο της Ένωσης κι εκείνος ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση. Ο Αργεντινός ήταν ούτως ή άλλως μια προσωπικότητα απ’ αυτές που κοσμούν τα ελληνικά γήπεδα, εξαιρετικός ποδοσφαιριστής αλλά και ένας άνθρωπος που δεν προκαλεί, που δίνει τα πάντα για την ομάδα του και κερδίζει τον σεβασμό. Η κίνηση, ωστόσο, να αφιερώσει το γκολ που πέτυχε στην έδρα του Άρη στον δολοφονημένο οπαδό των «κίτρινων», Άλκη Καμπανό, σχηματίζοντας με τα δάχτυλά του το αρχικό του ονόματός του, καθώς και η απόφασή του να ζητήσει να γραφτεί το όνομα του Άλκη στο βραβείο για το καλύτερο γκολ της αγωνιστικής, συγκίνησε τους πάντες. «Αυτό το γκολ το αφιέρωσα στον Άλκη. Ήταν μια ιδιαίτερη μέρα για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τους ανθρώπους του Άρη. Ελπίζω το βραβείο να φτάσει στην οικογένεια του Άλκη σύντομα γιατί θέλω να το μοιραστώ μαζί του», είπε χαρακτηριστικά, με τον επίσημο Άρη να απαντά μέσω των Social Media: «Μεγάλος ποδοσφαιριστής, σπουδαίος ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Σέρχιο Αραούχο υποκλινόμαστε!».

Την Κυριακή το βράδυ, λοιπόν, ένας οπαδός ζήτησε από τον Αραούχο τη φανέλα του. Στο αθηναϊκό ντέρμπι, σε έναν αγώνα με μεγάλη αντιπαλότητα. «Αισθάνομαι ότι εκτός από ποδοσφαιριστές είμαστε και άνθρωποι. Ήταν ένας πιτσιρικάς που του έδωσα τη φανέλα της προθέρμανσης. Στο ημίχρονο τον θυμήθηκα και πήγα και του έδωσα τη φανέλα μου. Είμαστε άνθρωποι», σχολίασε θετικά. Η κίνησή του, φυσικά, χειροκροτήθηκε. Κανείς δεν έσπευσε να πει στον οπαδό «γιατί παίρνεις τη φανέλα του εχθρού», κανείς από την ομάδα του δεν του άσκησε κριτική. Γιατί στο τέλος, ο ποδοσφαιριστής που δείχνεται ότι σέβεται όχι μόνο την ομάδα του, αλλά και το ίδιο το ποδόσφαιρο, τους φιλάθλους και όλα όσα πρεσβεύει το ομορφότερο παιχνίδι του κόσμου, κερδίζει το χειροκρότημα περισσότερο απ’ αυτούς που πουλούν οπαδιλίκι και προσκυνούν ένα έμβλημα, το οποίο πιθανόν στο παρελθόν να μην τους ενδιέφερε καθόλου ή να το έβριζαν, όταν έπαιζαν στον αντίπαλο.

Εξάλλου, την Κυριακή παρατηρήθηκε μια ακόμα ωραία εικόνα. Οπαδοί του Άρη έδωσαν το «παρών» στο «Γ. Καραϊσκάκης», για την αναμέτρηση της ομάδας τους με τον Ολυμπιακό. Είχαμε πολλά χρόνια να δούμε φιλοξενούμενους σε ένα μεγάλο ματς, σε έναν αγώνα ανάμεσα σε δύο από τις μεγάλες ομάδες. Δεν υπήρξε κανένα επεισόδιο. Στο 19′, μάλιστα, οι περίπου 100 οπαδοί των «κίτρινων» φώναζαν το όνομα του Άλκη και οι φίλοι του Ολυμπιακού τους χάρισαν ένα ζεστό χειροκρότημα. Φυσικά, από το να φτάσουμε να δούμε το ίδιο ανάμεσα σε ομάδες με μεγάλη αντιπαλότητα, απέχουμε αρκετά. Όμως η πλειοψηφία των οπαδών θέλουν να υπάρχουν φιλοξενούμενοι στο γήπεδό τους και να πηγαίνουν οι ίδιοι εκτός έδρας. Στο παρελθόν, πέταξαν στα σκουπίδια τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν για να δουλέψουν πάνω στην επιστροφή των μετακινήσεων. Ίσως, τώρα να είναι μια καλή ευκαιρία να δουλέψουν ξανά στο θέμα. Είναι βέβαιο ότι η ατμόσφαιρα σε έναν αγώνα, όταν υπάρχουν εκατέρωθεν οπαδοί, χωρίς φυσικά έκτροπα, είναι εντελώς διαφορετική.

Το χειροκρότημα σε έναν αντίπαλο ποδοσφαιριστή και η παρουσία φιλοξενούμενων οπαδών δεν είναι δα κάτι το σπουδαίο. Είναι όμως δυο καλές ενδείξεις, για ένα ποδόσφαιρο που δείχνει να έχει ξεχάσει τα βασικά. Το συναίσθημα, τον σεβασμό, την ατμόσφαιρα. Η δολοφονία ενός παιδιού και το ότι αρκετοί δείχνουν να έχουν αντιληφθεί τις όποιες ευθύνες έχουν για το τέλμα που έχουμε φτάσει, ενδεχομένως να λειτουργήσει ως «ξυπνητήρι». Να βοηθήσει τους πάντες να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει πιο κάτω. Αρκεί, φυσικά, να το αντιληφθούν επαρκώς οι φορείς που πρέπει και να μην αποδειχθεί όλο αυτό ένα πυροτέχνημα για να καταλαγιάσει η οργή… 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr