Το σόι μας ψηφίζει Δήμαρχο

Λοιπόν, αν η ψήφος των ανδρών ακουμπά σε όλα τα παραδοσιακά συντηρητικά ανδρικά στερεότυπα, η γυναικεία ψήφος είναι ακουμπά σε «μοτίβα σχέσεων». Οι γυναίκες προσεγγίζουν τον υποψήφιο δήμαρχο με ένα ιδιότυπο τρόπο. Τσεκάρουν τι είδους υποθετική συγγένεια θα ήθελαν να έχουν μαζί του.

Ανήκω σε σόι με όλες τις πολιτικές αποχρώσεις, αλλά από πάππου προς πάππον φασίστες δεν ψήφισε. Κι αν η ψήφος των εθνικών εκλογών ήταν πάντα πολιτική επιλογή, όταν ερχόταν η ώρα του Δημάρχου, τα κριτήρια στις γυναίκες του σογιού ξαφνικά άλλαζαν, έπαιρναν άλλο χαρακτήρα. Με τον καιρό κατάλαβα ότι αυτό το φαινόμενο επεκτείνεται και στον έξω από εμάς γυναικείο πληθυσμό, κυρίως δε της μέσης ηλικίας. Αυτές οι γυναίκες ψηφοφόροι που εν πολλοίς στα μεγάλα αστικά κέντρα κουμαντάρουν το αποτέλεσμα της κάλπης, πρωτίστως ελέγχουν αν θα έβαζαν τον υποψήφιο σπίτι τους, μέσα από κάποιου είδους φανταστική συγγένεια, και δευτερευόντως τον τσεκάρουν ως αν πληροί προϋποθέσεις για να φροντίσει τη ζωή των κατοίκων της πόλης. Παρεμβάλλεται ένα συναισθηματικό κόσκινο. Θα τον ήθελα για γαμπρό της κόρης μου; Θα ήθελα να του μοιάσει ο εγγονός μου; Θα καμαρώναμε ως οικογένεια αν τον είχαμε γνωστό μας; Αν ο άντρας ψηφοφόρος με το πίσω μέρος του μυαλού του τσεκάρει το νταϊλίκι του υποψηφίου, η γυναίκα τσεκάρει αν θα ‘θελε να έχει συγγένεια και παρτίδες μαζί του. Αν  γίνει υποκείμενο της επιθυμίας τους τότε θα επικυρώσουν την υποψηφιότητά του με την ψήφο τους. Όχι τόσο το πολιτικό πρόγραμμα αλλά το συναίσθημα θα της δώσει σήμα για τον κατάλληλο Δήμαρχο. Κι αυτά ανιχνεύει με τον εκάστοτε υποψήφιο κάθε φορά που αναρωτιέται αν θα ‘ταν καλός γαμπρό για την Ελενίτσα της.

Οι υποψήφιοι γνωρίζουν το φαινόμενο, γι΄ αυτό κι αρκετοί επιδιώκουν με επικοινωνιακά τερτίπια να προκαλέσουν τέτοιες συμπαθητικές αντιδράσεις και ταυτίσεις. Όμως θέλει να είσαι πολύ ικανός για να τις πετύχουν τεχνηέντως. Οι ασυνείδητες  διεργασίες της ψυχής είναι αρκετά δυσκολότερες και πολυπλοκότερες από τις διεργασίες του μυαλού. Γι΄ αυτό συνήθως προκύπτει ένας αχταρμάς ταυτίσεων που δεν οδηγεί σε αποτέλεσμα. Σε αυτή την περίπτωση εμπίπτει ο κύριος Μπακογιάννης. Ούτε πιο είναι το κοινό του ξέρει ούτε πως θα το σαγηνέψει γνωρίζει. Πορεύεται με το όνομά του κι όχι με τον χαρακτήρα του. Βεβαίως η κυρία από το 5ο δημοτικό διαμέρισμα Αθηνών θέλει ο γιός της να φτιάξει όνομα στιβαρό, αλλά «βρε παιδί μου ο Βουλγαράκης είναι πιο μόρτης χαρακτήρας πως να το κάνουμε». Αλήθεια αυτός θα είναι υποψήφιος;…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr