Αφήστε με να ζήσω στο Μεσαίωνα – Επόμενη στάση, σκοταδισμός

Οι χιλιάδες επιβάτες του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, εργαζόμενοι και επισκέπτες της πόλης αντίκρισαν τη διαφημιστική καμπάνια η οποία πρόσταζε, «αφήστε με να ζήσω». Η εικόνα ενός εμβρύου και ερωτήματα που ψυχολογικοποιούν το πρόσταγμά τους για να απαγορευτεί η άμβλωση. Και μπορεί τελικά μετά τις αντιδράσεις η αφίσα αυτή να κατέβηκε από τους σταθμούς, ωστόσο αποτελεί μια από τις πλέον χυδαίες και αντιδραστικές στιγμές, μιας μεσαιωνικής λογικής. Φτηνή επίκληση στο συναίσθημα, ενός εμβρύου το οποίο «δολοφονήθηκε» επειδή η αυτοδιάθεση του σώματος και του υποκειμένου που το κυοφορεί, επέλεξε να κρίνει αυτοβούλως τη διακοπή της κύησης. 

Άμβλωση. Ένα κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το οποίο διάφοροι χριστιανοταλιμπάν γκουρού βρίσκουν την κατάλληλη χρονική συγκυρία και πολιτικό πλαίσιο για να διεμβολίσουν. 

Ο σάλος που προκλήθηκε στα social media, προφανής. Ωστόσο η σημερινή καμπάνια στο Μετρό της Αθήνας δεν προέκυψε εν μία νυκτί, αλλά δομήθηκε σχεδιασμένα με την αγαστή συνεργασία εκκλησίας και εκκλησιαστικού κράτους. 

Δεν έχει περάσει πολύ καιρός απ’ όταν αθλητική εφημερίδα αποφάσισε να κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο το οποίο τιμούσε «τη μέρα του αγέννητου παιδιού», προκαλώντας με την εικόνα ενός εμβρύου το οποίο «δολοφονήθηκε» εξαιτίας των αμβλώσεων. 

Από πότε υπάρχει αυτή η μέρα; Μια ακόμα Παγκόσμια Ημέρα ή μια ελληνική σκοταδιστική πατέντα;

Σύμφωνα με την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, η οποία είχε ημερομηνία 9 Ιουλίου 2019, δύο μέρες μετά τις εκλογές όλως τυχαίως, η απόφαση για την καθιέρωση της πρώτης Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα ως ημέρας αφιερωμένης στην προστασία της ζωής του αγέννητου παιδιού, έρχεται σε συνέχεια επιστολής που είχε λάβει η Ιερά Σύνοδος από το «κίνημα υπέρ της ζωής και εναντίον των εκτρώσεων “Αφήστε με να ζήσω”».

Η εγκύκλιος δεν θα ήταν δυνατό να μη δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης οργάνωσης. Έτσι στις 24 Ιουλίου, η πανηγυρική ανακοίνωση ανέφερε: 

«Με αισθήματα χαράς και ευγνωμοσύνης υποδεχθήκαμε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, να καθιερωθεί η πρώτη Κυριακή μετά τα  Χριστούγεννα ως ημέρα αφιερωμένη στην προστασία της ζωής του Αγέννητου Παιδιού.

Το κίνημά μας, «Αφήστε με να ζήσω», πιστό στο Λόγο του Ευαγγελίου και στην Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, διακηρύττει την αλήθεια, ότι το αγέννητο παιδί είναι άνθρωπος, εικόνα Θεού, εξ άκρας συλλήψεως και αγωνίζεται για την προστασία της ζωής του χωρίς όρους και προϋποθέσεις».

afistemenaziso.gr: Περί τίνος πρόκειται;

Τα χαρακτηριστικά φυσικά του συγκεκριμένου «κινήματος» όπως θέλει να αυτοαποκαλείται, δεν προκαλούν καμιά έκπληξη. Προφανώς και πρόκειται για μια σύμπραξη Ορθόδοξων Χριστιανικών Σωματείων με το αντιφατικό σλόγκαν «ΚΙΝΗΜΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!» και αυτό διότι η ζωή προϋποθέτει όχι το τι ορίζει η Εκκλησία, αλλά η ελευθερία και η βούληση των υποκειμένων. 

Το «κίνημα» λειτουργεί μονοθεματικά και προπαγανδιστικά, με αποκλειστική θεματολογία την καταδίκη των εκτρώσεων μέσω θρησκευτικών επιχειρημάτων, φιλοξενείται αρθρογραφία για τους λόγους για τους οποίους μια γυναίκα δεν θα πρέπει να προχωρά σε άμβλωση. Μάλιστα υποστηρίζεται ότι η άμβλωση δεν ενδείκνυται ούτε σε περιπτώσεις όπου κινδυνεύει η υγεία της μητέρας, αλλά ούτε και σε περιπτώσεις όπου μια γυναίκα μένει έγκυος ύστερα από βιασμό. 

Ειδικά για τις γυναίκες θύματα βιασμού, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα εξηγεί και προτρέπει: «Η κοινωνία με τη στάση της αντί να καταδικάσει και να τιμωρήσει το θύτη, στρέφεται εναντίον των θυμάτων. Για να αποσβέσει την πράξη από το πρόσωπο της γης, καταδικάζει στην ανυπαρξία και την ψυχική ισοπέδωση τα θύματα. Αναγκάζει την μητέρα να προβεί σε άμβλωση διαπράττοντας φόνο του αθώου παιδιού της, για ν’ αφαιρέσει κάθε σημείο και ίχνος από την πράξη του βιασμού. Επιπλέον αφαιρεί τη ζωή από το παιδί που είναι αμέτοχο της κακής πράξης και με κανέναν τρόπο δεν έχει κληρονομήσει τα στίγματα της παραβατικής συμπεριφοράς του πατέρα του.» 

Σε μια Ελλάδα που τυραννιέται ακόμα από τις αυταπάτες και τη μισαλλοδοξία που γεννά ο εθνικισμός, ο ρατσισμός δε θα μπορούσε να λείπει η παλινόρθωση και απόψεων που αποστρέφονται την αυτοδιάθεση του σώματος. 

Εδώ κυβερνητικά στελέχη διατυμπανίζουν τα περί κινδύνου αλλοίωσης του πληθυσμού. Είμαστε για να χάνουμε έμβρυα με αίμα ελληνικό; 

Η καμπάνια στο ΜΕΤΡΟ και η απάντηση της ΣΤΑΣΥ

Η εν λόγω φορέας ο οποίος πρωτοστάτησε ωστε να θεσμοθετηθεί η μέρα του αγεννητου παιδιού από την Εκκλησία, στη συνέχεια φιλοξενήθηκε σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας, σήμερα αποφάσισε να δηλητηριάσει και το δημόσιο χώρο. 

Έτσι οι επιβάτες του ΜΕΤΡΟ συνάντησαν σήμερα καταχώριση αναρτημένη στα σημεία που υπάρχει χώρος για διαφημίσεις και το προβαλλόμενο μήνυμα ανέφερε: “Ήξερες ότι από την 18η ημέρα κτυπά η καρδιά του; Από την 42η μέρα ανιχνεύονται εγκεφαλικά κύματα; Από την 8η εβδομάδα όλα τα όργανά του έχουν δημιουργηθεί; Από την 10η εβδομάδα νοιώθει πόνο. Διάλεξε τη ζωή”.

Στην καμπάνια χρησιμοποιείται δηλαδή ακριβώς το ίδιο μήνυμα που είχε τυπωθεί και στο αναχρονιστικό εξώφυλλο της εφημερίδας SporTime στις 29 Δεκεμβρίου.

“Πρόκειται για μια διαφήμιση όπως όλες οι άλλες που μπαίνουν σε χώρους του Μετρό”, αναφέρει χαρακτηριστικά σε απάντησή της η ΣΤΑΣΥ. 

“Εν προκειμένω ζητήθηκε από μια μη κερδοσκοπική οργάνωση να μπει η εν λόγω διαφήμιση, με τον φορέα αυτόν να καταβάλλει κανονικά το προβλεπόμενο ποσό για τη φιλοξενία του πόστερ. Πρόκειται για φορέα βραβευμένο που δημιουργήθηκε από πολυτέκνους. Στην αφίσα δεν υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά στις αμβλώσεις, έτσι κρίθηκε πως δεν προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Πράγματι, μπορεί κανείς να διαφωνεί με το περιεχόμενο του προβαλλόμενου μηνύματος αλλά κατά τη γνώμη μας δε στοιχειοθετείται λόγος για να μην υπάρχει η διαφήμιση”, αναφέρουν ενώ σημειώνουν: “Να θυμίσουμε πως προσφάτως φιλοξενήθηκε αφίσα και του vegan κινήματος όπου και είχαμε αντιδράσεις από την άλλη πλευρά. Επαναλαμβάνουμε πως οι αντιδράσεις είναι θεμιτές, ωστόσο, δεν υπήρχε λόγος αποκλεισμού. Συνέβη ο,τι γίνεται και με τις υπόλοιπες διαφημίσεις που φιλοξενούμε”.

Φυσικά το ενδιαφέρον στην παραπάνω ανακοίνωσης είναι ότι υποτιμά πλήρως τους αποδέκτες της, αφού αναφέρει κατηγορηματικά, ότι «στην αφίσα δεν υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά στις αμβλώσεις, έτσι κρίθηκε πως δεν προκαλεί το δημόσιο αίσθημα». Με λίγα λόγια η εταιρεία αναφέρει ότι επειδή δεν υπάρχει στην αφίσα η λέξη «άμβλωση», δεν υπάρχει «ξεκάθαρη αναφορά».

Ο παγκόσμιος χάρτης των αμβλώσεων – Τι ισχύει σε κάθε χώρα

Τί συμβαίνει όμως σχετικά με τις αμβλώσεις παγκοσμίως; Σχεδόν κάθε χώρα επιτρέπει την άμβλωση υπό ορισμένες τουλάχιστον συνθήκες. Στις χώρες που επιβάλλονται περιορισμοί, συνήθως αυτοί αφορούν κοινωνικοοικονομικούς λόγους, κινδύνους για τη σωματική ή ψυχική υγεία της γυναίκας ή της εμφάνισης σοβαρών ζητημάτων υγείας στο έμβρυο.

Η πρόσβαση σε ασφαλείς αμβλώσεις έχει καθιερωθεί ως ανθρώπινο δικαίωμα από πολυάριθμους διεθνείς θεσμούς, όπως η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, περιφερειακά δικαστήρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Διαμερικανικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Αφρικανικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και των Λαών. 

Στη διεθνή διάσκεψη του 1994 για τον πληθυσμό και την ανάπτυξη στο Κάιρο, 179 κυβερνήσεις υπέγραψαν πρόγραμμα δράσης που περιλάμβανε δέσμευση για την πρόληψη της ανασφαλούς έκτρωσης. 

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνώρισε για πρώτη φορά τη μη ασφαλή άμβλωση ως πρόβλημα δημόσιας υγείας το 1967 και το 2003 ανέπτυξε τεχνικές και οδηγίες προς τα κράτη να περάσουν νόμους για τις αμβλώσεις για την προστασία της υγείας των γυναικών.

Ηνωμένες Πολιτείες

Τη δεκαετία του 1970, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν από τους πρώτους που υιοθέτησαν νόμους για τις αμβλώσεις, μαζί με πολλά κράτη της Δυτικής Ευρώπης. Το 1973, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι το Σύνταγμα εγγυάται στις γυναίκες το δικαίωμα να επιλέξουν να κάνουν έκτρωση. Το 1992, όμως, ενώ το δικαίωμα αυτό επιβεβαιώθηκε, εισήχθησαν περιορισμοί, όπως οι χρονικοί  περιορισμοί και η απαιτούμενη γονική συγκατάθεση.

Από τότε και μετά, οι νόμοι που ρυθμίζουν την άμβλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες ποικίλλουν. Πολλές πολιτείες έχουν νομοθετήσει την απαγόρευση της έκτρωσης μετά από μόλις έξι εβδομάδες ή ρυθμίζουν το ποιοί είναι αυτοί που μπορούν να πραγματοποιούν τις αμβλώσεις, οδηγώντας στο κλείσιμο περισσότερες από 160 κλινικές και αφήνοντας έξι πολιτείες με μόνο έναν πάροχο αμβλώσεων. 

Η τρομακτική εικόνα έρχεται από την Αλαμπάμα, όπου μόλις τον περασμένο Μάιο, ψηφίστηκε νόμος που απαγορεύει την άμβλωση σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, χωρίς εξαιρέσεις για περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας. Εάν κάτι τέτοιο τεθεί σε ισχύ, θα καταστήσει την Αλαμπάμα μια από τις πιο αυστηρές νομοθεσίες για την άμβλωση στον κόσμο.

Κίνα

Ιδιαίτερη είναι η περίπτωση της Κίνας η οποία εισήγαγε τον νόμο για τις αμβλώσεις στη δεκαετία του 1950 και προώθησε την πρακτική σύμφωνα με την πολιτική της για το «ένα παιδί ανά οικογένεια», η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1979 σε μια προσπάθεια περιορισμού της πληθυσμιακής ανάπτυξης.

Λατινική Αμερική

Από τις 33 χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, μόνο η Κούβα, η Ουρουγουάη και η Γουιάνα δίνουν τη δυνατότητα στις γυναίκες να κάνουν έκτρωση για συγκεκριμένους λόγους. Τη δυνατότητα να επιλέξουν, έχουν οι γυναίκες στην Πόλη του Μεξικού. 

Στο υπόλοιπο κομμάτι, όμως, όπως και στην Αργεντινή, το δικαίωμα στην έκτρωση περιορίζεται αυστηρά σε περιπτώσεις βιασμών ή απειλής της ζωής της μητέρας. 

Η Νικαράγουα, η Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Δομινικανή Δημοκρατία, η Αϊτή και το Σουρινάμ, υιοθετούν την καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων.

Ευρώπη

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες η κύηση επιτρέπεται να διακόπτεται ως την 14η εβδομάδα της κύησης, ενώ σε άλλες χώρες το όριο είναι οι δέκα εβδομάδες. Ωστόσο, υπάρχουν και οι περιπτώσεις της Σουηδίας όπου το όριο είναι 16 εβδομάδες, στο Ηνωμένο Βασίλειο (με την εξαίρεση της Βόρειας Ιρλανδίας) είναι 24 εβδομάδες, ενώ 24 είναι και στην Ολλανδία. Λίγες είναι οι ευρωπαϊκές χώρες με το πιο αυστηρό πλαίσιο, όπου η διακοπή της κύησης επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. 

Στη Φινλανδία, για παράδειγμα, η άμβλωση επιτρέπεται πριν από τo 17ο έτος ηλικίας της γυναίκας ή μετά το 40ο, καθώς επίσης και εάν η γυναίκα έχει ήδη τέσσερα παιδιά, διαπιστωμένες οικονομικές δυσκολίες ή προβλήματα υγείας. 

Στην Πολωνία, το δικαίωμα στην άμβλωση αναγνωρίστηκε μόλις το 1997 και αυτό αφορά περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας ή σοβαρών προβλημάτων υγείας του εμβρύου και της μητέρας. Το 2016, η κυβέρνηση επιχείρησε να περάσει αναχρονιστικό νομοσχέδιο το οποίο στόχευε στην κατάργηση όλων αυτών των εξαιρέσεων. 150.000 γυναίκες κατέβηκαν στους δρόμους σε εθνική απεργία με αποτέλεσμα κάτι τέτοιο να αποτραπεί. 

Σε άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης όπως η Αρμενία, η Γεωργία, η Βόρεια Μακεδονία, η Ρωσία και η Σλοβακία, η πρόσφατη νομοθεσία επιβάλλει προϋποθέσεις στους ασθενείς που ζητούν αμβλώσεις, όπως για παράδειγμα υποχρεωτικές περιόδους αναμονής ή συμβουλευτική. Περιορισμοί ισχύουν και στην Κύπρο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περίπτωση της καθολικής Ιταλίας, όπου ενώ το δικαίωμα στην άμβλωση είναι πλήρως αναγνωρισμένο, ένα ποσοστό που εκτιμάται  γύρω στο 70% των γιατρών δηλώνουν «αντιρρησίες συνείδησης» και αρνούνται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους στις γυναίκες που επιθυμούν να διακόψουν την εγκυμοσύνης τους.

Η περίπτωση της Ιρλανδίας: Το 2018, το κοινοβούλιο της Ιρλανδίας νομιμοποίησε την διακοπή της εγκυμοσύνης πριν από τις δώδεκα εβδομάδες, ενώ την έκανε νόμιμη και σε περιπτώσεις όπου διακυβεύεται η υγεία της μητέρας. Προηγουμένως, η Ιρλανδία είχε έναν από τους πιο περιοριστικούς νόμους για τις αμβλώσεις στην Ευρώπη, καθώς με τροπολογία του 1983 στο Σύνταγμα απαγόρευε ουσιαστικά την πρακτική της άμβλωσης. 

Η αυτοκτονία μιας γυναίκας το 2012, που της αρνήθηκαν την έκτρωση, δημιούργησε έντονη συζήτηση γύρω από το θέμα και πλήθος αντιδράσεων, με αποτέλεσμα να διεξαχθεί δημοψήφισμα στη χώρα για την ανατροπή της εν λόγω τροπολογίας. Το δημοψήφισμα πέρασε με 66 τοις εκατό των ψήφων, με αποτέλεσμα το 2019, η έκτρωση να νομιμοποιηθεί στη Βόρεια Ιρλανδία. 

Ελλάδα

Οι αμβλώσεις στην Ελλάδα επιτρέπονται υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, η διακοπή της κύησης επιτρέπεται μόνο με τη συναίνεση της εγκύου και μόνο από μαιευτήρα – γυναικολόγο. Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης μπορεί να γίνει σε κάθε περίπτωση. Ωστόσο, από εκεί και πέρα, εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, επιτρέπεται αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου, εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας που δεν είναι ικανή να αντισταθεί. Χρονικός περιορισμός δεν υπάρχει όταν απειλείται η ζωή της εγκύου, υπάρχει κίνδυνος σοβαρής βλάβης σωματικής ή ψυχικής υγείας, που βεβαιώνεται από γιατρό και διεξάγεται πριν την 24η εβδομάδα. 

Η τάση διεθνώς

Από το 2000, είκοσι εννέα χώρες έχουν αλλάξει τους νόμους περί αμβλώσεων και όλοι εκτός από τη Νικαράγουα επέκτειναν τους νομικούς λόγους στους οποίους οι γυναίκες μπορούν να έχουν πρόσβαση στην άμβλωση. 

Λίγο καιρό πριν, η Ιρλανδία νομιμοποίησε την έκτρωση με δημοψήφισμα ενώ το ανώτατο δικαστήριο της Νότιας Κορέας κήρυξε αντισυνταγματική την απαγόρευση της έκτρωσης στη χώρα. 

Όμως, παρόλο που οι περισσότερες χώρες έχουν λάβει μέτρα για την επέκταση των βάσεων για την άμβλωση, ορισμένοι – συμπεριλαμβανομένου του Ελ Σαλβαδόρ, της Πολωνίας και των Ηνωμένων Πολιτειών – θεσπίζουν πολιτικές για την ενίσχυση των περιορισμών με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των πιο συντηρητικών αντανακλαστικών. 

Η σκοτεινή περιρρέουσα ατμόσφαιρα

Η σημερινή καμπάνια στο ΜΕΤΡΟ της Αθήνας δεν ήρθε φυσικά από το πουθενά. Δένει και ταιριάζει εκπληκτικά με την πολιτική ατζέντα της σημερινής κυβέρνησης η οποία από τις πρώτες μέρες της θητείας της φρόντισε να κάνει ξεκάθαρο ότι πλέον οφείλουμε να μιλάμε για ένα κράτος το οποίο θέλει να μην είναι πλέον κοσμικό, να έχει δηλαδή ουδέτερο προσανατολισμό στα θέματα της θρησκείας. Και τέτοιες καμπάνιες λειτουργούν συνδυαστικά, οδηγώντας σε μια τεράστια οπισθοδρόμηση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος.

Η κυβέρνηση με την ανοχή αλλά και την λευκή επιταγή που φαίνεται να έχει δώσει στην Εκκλησία της Ελλάδος, της επιτρέπει να «εισβάλλει» στην δημόσια σφαίρα με τρόπο που υποδεικνύει σε πιστούς και μη τι πρέπει να κάνουν με το σώμα τους, κάνοντας χρήση ακόμα και των μέσων μαζικής μεταφοράς, το μόνο που μπορεί κανείς να δει ξεκάθαρα είναι η επιστροφή σε έναν βαθύ σκοταδισμό, τον οποίο μάλιστα έχουμε πια και ημέρα για να γιορτάζουμε.

Και σε όλα αυτά υπάρχουν και τα ανάλογα τρανταχτά παραδείγματα προεκλογικών εξαγγελιών αλλά και κυβερνητικές πλέον επιλογές επιβεβαιώνουν ότι στην Ελλάδα του 2020, οι δήθεν φιλελεύθεροι και ευρωπαϊστές λειτουργούν βαθιά σκοταδιστικά.

Ακριβώς στο πνεύμα της καμπάνιας του «αφήστε με να ζήσω», ήταν η εξαγγελία για επίδομα στις νέες ελληνίδες που θα γεννήσουν και άρα θα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνει μια γυναίκα.

Λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη ανακοινώθηκε πως πλέον η Θεολογική Σχολή της Βοστόνης θα λάβει κρατική επιχορήγηση ύψους 2,2 εκατομμυρίων ευρώ την ώρα που ούτε λόγος για χρηματοδότηση σε σχολές χωρίς αμιγώς θρησκευτικό περιεχόμενο.

Και στο πνεύμα των ημερών, η αρμόδια υπουργός, χέρι – χέρι με εκκλησιαστικές επιταγές, καταργεί τη σχολική αργία των Τριών Ιεραρχών της 30ης Ιανουαρίου για να μετατραπεί σε χρήσιμο και εποικοδομητικό χρόνο για τους μαθητές, επαναφέροντας όρους που έχουμε να συναντήσουμε στο δημόσιο λόγο από σκοτεινές εποχές του πρόσφατου παρελθόντος, επαναφέροντας την κατήχηση και τον σκοταδισμό. 

Σκοταδισμό, στα βήματα της Αμερικής του Τραμπ, που κατάφερε σε λίγα μόλις χρόνια να απαγορεύσει δια νόμου την άμβλωση στην Αλαμπάμα και να αυστηροποιήσει το πλαίσιο σε μια σειρά από πολιτείες. Του Ντόναλντ Τραμπ που έχει κάνει, μεταξύ άλλων, προεκλογική του «σημαία» τον περιορισμό στο δικαίωμα στην άμβλωση, εν όψει των επερχόμενων προεδρικών εκλογών. 

Στο ίδιο πλαίσιο, η παρούσα ελληνική κυβέρνηση δίνει το έναυσμα για να παρασιτούν και να ξεπηδούν όλο και πιο συντηρητικά στοιχεία, κάνοντας πλάτη στην πορεία για την επιστροφή στο βαθύ σκοτάδι του μεσαίωνα, με επιχειρηματολογία και πρακτικές που θυμίζουν θεοκρατικά καθεστώτα τύπου Ιράν, που κάποιοι «δυτικοί» και «μένουμε Ευρώπη» χρόνια λαχταρούσαν να εφαρμόσουν. Και τώρα, νιώθουν ότι ήρθε η σειρά τους να ορίσουν το μέλλον αυτού του πλανήτη.

Όσα ψευτοδιλήμματα κι αν βρίσκουν και όσα ερωτήματα συναισθηματικού εκβιασμού εφευρίσκουν θέλοντας να στερήσουν από τη γυναίκα την επιλογή και την αυτοδιάθεση στο σώμα τηςς, όσο κι αν θέλουν να βάλουν όρια στη σεξουαλικότητα και να ελέγξουν τι είναι σωστό και τί είναι λάθος όπως ανέκαθεν συνέβαινε στις κοινωνίες, τα συντηρητικά και σκοταδιστικά στοιχεία, έβρισκαν και θα βρίσκουν τη θέση που τους αξίζει…

* Γράφουν η Συραγώ Λιάτσικου και ο Αντρέας Βάγιας