Αδύνατη καταγγελία του Μνημονίου με παραμονή στην ΕΕ , υποστηρίζει ο Αλέκος Αλαβάνος

«Καταγγελία του Μνημονίου με παραμονή μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εντελώς αδύνατη», πιστεύει ο επικεφαλής του σχεδίου Β’, Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν διαθέτει εναλλακτικό δρόμο» και αυτό «αποτελεί ντροπή». Δεν πιστεύει ότι θα γίνει μεγάλος συνασπισμός Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ και θεωρεί πιθανή την έξοδο από την ευρωζώνη, όχι για την επιδιώξει κάποια κυβέρνηση, αλλά επειδή θα επιβληθεί από ένα αδιέξοδο που «ήδη διαφαίνεται».Διαβάστε τα όσο είπε στον Ελεύθερο Τύπο.

Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις πολιτικές εξελίξεις; Ερχονται εκλογές;

Εχουμε ένα λαό που έχει εδώ και πολύ καιρό ξεπεράσει τα όρια της ανοχής και της αντοχής του. Αυτό δημιουργεί συνθήκες εξαιρετικής ρευστότητας και απροσδιοριστίας. Οι εκλογές μπορεί να έρθουν την οποιαδήποτε στιγμή, να προκληθούν από ένα γεγονός που δεν είναι δυνατό να προβλέψουμε. Στην Ελλάδα όμως υπάρχει σήμερα ένα εντυπωσιακό παράδοξο. Η μεγάλη πλειονότητα να είναι οργισμένη με την κυβέρνηση και την ίδια στιγμή μια επίσης πλειονότητα να μη θέλει εκλογές για να τη διώξει. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι ανίκανη να προβάλει εναλλακτική λύση. Αυτό το κενό της «άλλης πρότασης» επιχειρούμε να καλύψουμε ως σχέδιο Β’.
 

Εχουν βάση τα σενάρια «μεγάλου συνασπισμού»; 

Πολιτικά ο «μεγάλος συνασπισμός» ήδη υπάρχει. Οπως υπήρχε στη Γερμανία πριν από την κυβέρνηση συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών του Δεκέμβρη 2013. Με την έννοια ότι παρά τις επιμέρους διαφορές, παρά τις άλλες προελεύσεις, παρά την ξεχωριστή κουλτούρα, υπάρχει ταυτότητα απόψεων στο στρατηγικό ζήτημα της φάσης που ζούμε. Κι όπως για τις κατεστημένες δυνάμεις στη Γερμανία είναι ο ηγεμονικός της ρόλος στην Ευρώπη, στην Ελλάδα είναι η παραμονή στην ευρωζώνη. Το εκφοβιστικό απόφθεγμα «η έξοδος από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή» είναι συνιδιοκτησία Σαμαρά και Τσίπρα. Γι’ αυτό ακριβώς και η Ν.Δ. κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι κατά του ευρώ, παρά τις συνεχείς του διαβεβαιώσεις προς όλες τις κατευθύνσεις, τις συνεχείς του δηλώσεις σε Ευρώπη και Αμερική για το αντίθετο, για να καταλάβει η ίδια όλο το χώρο του «μεγάλου συνασπισμού», του πλειοψηφικού δηλαδή ακόμα τμήματος της κοινωνίας, που είναι κάτω από τις ιδέες του συστήματος. Τώρα, αν θα εκφρασθεί και μέσα από μια κομματική συνεργασία, το βλέπω πολύ δύσκολο, γιατί θα πέσουν τα προσχήματα. Είναι τέτοια η αβεβαιότητα στην Ελλάδα όμως που κανείς δεν μπορεί να αποκλείει τίποτε.
 
Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση; Με ποιους θα συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές; 

Θα είναι μεγάλο λάθος αν αποδεχθούμε το γνωστό δικομματικό κόλπο των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών, αυτού του είδους την κομματοκρατία, όπου η αναμέτρηση δύο κομμάτων γίνεται το κεντρικό θέμα. Τι κέρδισαν οι λαϊκοί άνθρωποι που κατέβαιναν με αφίσες του Παπανδρέου και πράσινους ήλιους ή του Καραμανλή και γαλάζιες σημαίες από το αν ήρθε πρώτο το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ. στις ευρωεκλογές του 1999, του 2004, του 2009; Τίποτε, απολύτως τίποτε. Ως λαός παίζαμε ΠΡΟ-ΠΟ με δύο κόμματα στις εκλογικές αναμετρήσεις και το σκάφος βούλιαζε. Αλλη είναι η μεγάλη δυνατότητα των ευρωεκλογών. Να στείλουμε ένα περήφανο «όχι» στη Μέρκελ, στον Σόιμπλε, στον Ρεν, στον Ολάντ, στον Μπαρόζο, στον Ντράγκι. Ενα «όχι» στην ευρωζώνη. Να ακουστεί ηχηρά ένα μήνυμα υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης του ελληνικού λαού, βαθιάς πίστης ότι χωρίς τους περιορισμούς των δανειστών, της ευρωζώνης, του ΔΝΤ έχουμε τη δύναμη, την ικανότητα, την απόφαση να στήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της, να ανοίξουμε θέσεις εργασίας, να αναστηθεί η αγορά.
 
Με αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Αργεντινή, πώς να πιστέψει κανείς ότι είναι λύση η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; 

Αντίθετα, τα στοιχεία της Αργεντινής ενισχύουν την άποψη του σχεδίου Β’. Το 2003, μέσα στον πυρήνα της κρίσης, αναλαμβάνει νέος πρόεδρος ο Nestor Kirchner και εφαρμόζει με συνέπεια την πολιτική της αποχώρησης του πέσο από τη σταθερή ισοτιμία ένα προς ένα με το δολάριο και τη στάση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές. Τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας μιλούν από μόνα τους και είναι εντυπωσιακά. Εξέλιξη του ΑΕΠ: 2002 -10,9%, 2003 +8,8%, 2004 + 9,0%, 2005 +9,2%, 2006 +8,5%. Πορεία της ανεργίας: 2002 17,9%,. 2003 16,1%, 2004 12,6%, 2005 10,6%, 2006 10,1%. Οπως όμως στην Ελλάδα πριν από κάποια χρόνια αποκαταστήσαμε με ενθουσιασμό τον κοινοβουλευτισμό αλλά αυτά τα χρόνια το ίδιο το πολιτικό σύστημα τον αποδυναμώνει και τον ξεφτιλίζει, έτσι και σε όλες τις χώρες, όταν στην πορεία ύστερα από μια σωστή κίνηση γίνονται λάθη, η Ιστορία δεν συγχωρεί. Σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης η σημερινή πρόεδρος Fernandez συνέχισε να εκδίδει χρήμα, ανέβηκε ο πληθωρισμός στο 25%, η κυβέρνηση έδινε ψεύτικα στοιχεία για 10%, κλονίσθηκε η εμπιστοσύνη του λαού, άρχισαν η μαύρη αγορά και οι λεηλασίες. Το σημερινό μάθημα για μας από την Αργεντινή είναι ότι το πιο καταστροφικό λάθος σε εποχή κρίσης είναι να λες ψέματα στο λαό.
 
Πώς γίνεται να πάμε στη δραχμή χωρίς να χαθούν καταθέσεις; 
 
Κατ’ αρχάς, σήμερα ξεφουσκώνουν σαν τρύπιο μπαλόνι οι καταθέσεις με την ασύλληπτη φορολογική καταλήστευση. Χτυπιούνται πια με αγριότητα τα μεσαία στρώματα, που κυρίως είχαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Εμείς στο σχέδιο Β’ θεωρούμε ότι με τη νομισματική αλλαγή πρέπει να επιτραπεί στους πολίτες να έχουν καταθέσεις σε ξένο νόμισμα -έτσι θα είναι τότε το ευρώ όπως τώρα το δολάριο- μέχρι ενός ορισμένου ορίου. Το ποιο θα είναι το ύψος του, αυτό είναι που επεξεργαζόμαστε τώρα. Βέβαια, προτεραιότητά μας, αν είμαστε άνθρωποι, είναι όλοι αυτοί που και τις βέρες έχουν δώσει στα Κέντρα Χρυσού και δεν έχουν μία ούτε για φάρμακα ούτε για υγιεινή διατροφή ούτε για να πάρουν λαμπάδα στο παιδάκι τους το Πάσχα και βέβαια ούτε για καταθέσεις.
 
 

 «Η κοινωνία αναγνωρίζει τις θέσεις του σχεδίου Β’»
 
Τι μηνύματα παίρνετε από την κοινωνική βάση της Αριστεράς; Θα έχει καλή επίδοση το κόμμα σας στις ευρωεκλογές;
Στο κόμμα μας, στο σχέδιο Β’, προσπαθούμε να λέμε με ειλικρίνεια αυτό ακριβώς που σκεπτόμαστε, και τα εύκολα και τα δύσκολα. Και νομίζω ότι αυτό αναγνωρίζεται από την κοινωνία. Κι όχι μόνο από τη βάση της Αριστεράς, αλλά και από ανθρώπους που έχουν ψηφίσει Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ.
 
Δεν έχει πράγματι σημασία να επιτευχθεί μια συμφωνία με τους πιστωτές για την απομείωση του ελληνικού χρέους; 
Κάποιος αναγκάζεται να διαπραγματευτεί όταν δεν μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του, όπως κάνουν σήμερα οι δανειστές. Χρειάζεται μονομερής απόφαση. Είναι διδακτικό εδώ το παράδειγμα της Αργεντινής πάλι. Ο Kirchner το 2003 επέμεινε στην απόφασή του να αρνηθεί το 75% του χρέους. Επεσαν πάνω του όλα τα μεγάλα παγκόσμια Μέσα Ενημέρωσης. Δύο χρόνια μετά, όμως, στις διαπραγματεύσεις στο Ντουμπάι η συμφωνία με τους πιστωτές ήταν η περικοπή του χρέους κατά 76,1%.

 

 

 «Εντελώς αδύνατη η καταγγελία του Μνημονίου με παραμονή στην Ε.Ε.»
 
«Η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί να συμβεί όχι μόνο επειδή την επιδιώκει κάποια κυβέρνηση, αλλά να επιβληθεί
από ένα αδιέξοδο, που ήδη διαφαίνεται»
 
Εχετε καταλάβει ποιο είναι το σχέδιο Β’ του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που η διαπραγμάτευση της δικής του κυβέρνησης με το Βερολίνο δεν πάει όπως θα ήθελε; 

Η έξοδος από την ευρωζώνη μπορεί να συμβεί όχι μόνο επειδή την επιδιώκει κάποια κυβέρνηση, αλλά να επιβληθεί από ένα αδιέξοδο, που ήδη διαφαίνεται. Κάθε σοβαρή κυβέρνηση έπρεπε να έχει καταρτίσει ένα σχέδιο Β’. Δεν το έχει κάνει. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν το έχει απαιτήσει ούτε μια φορά, δεν διαθέτει εναλλακτικό δρόμο. Είναι ντροπή αυτό για την Ελλάδα, αφήνουν το λαό ξυπόλυτο στα αγκάθια.
 

Η καταγγελία του Μνημονίου, για την οποία έχει δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, σε τι διαφέρει από τη δική σας πρόταση; 

Καταγγελία του Μνημονίου με παραμονή μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εντελώς αδύνατη. Για τον απλούστατο λόγο ότι όλη η μακάβρια τελετουργία της τρόικας -έλεγχος του Προϋπολογισμού, συστάσεις, επιτόπιες αποστολές, προειδοποιήσεις, κυρώσεις, αυξημένη επιτήρηση, εμπλοκή του ΔΝΤ- είναι πια μόνιμο χαρακτηριστικό της ευρωζώνης με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς 472 και 473 του 2013. Να μιλάμε λοιπόν και να συγκρίνουμε τις προτάσεις μας με πράγματα που γίνονται κι όχι με φαντασιώσεις.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ